1.แม่ชอบทำให้พ่อรู้สึกไม่ดีต่อเรา คือ เวลาที่เราคุยกันสองคน ถ้าทะเลาะกันมีปากเสียงถกเถียงกัน แม่เราจะชอบ ตะโกน ให้พ่อที่อยู่ไกลๆได้ยิน ว่าเราชักสีหน้าเพราะเราทนไม่ไหวจริงๆกับการกระทำของแม่ที่ทำกับเรา ( ขออนุญาตไม่อธิบายส่วนนี้นะคะ ) หรือ เวลาถ้าเราทำไรไม่พอใจแม่ก็เอาไปฟ้องพ่อ แต่ที่เราเสียใจที่สุดคือ ที่แม่ทำแล้วพ่อไม่คุยกับเรา และ แม่ดูดีใจมากเวลาพ่อไม่คุยกับเรา
2.เวลาเราคุยกันแม่ชอบตะคอกใส่ ถามอะไรไปไม่พูด ต้องให้เราพูดซ้ำๆ ถามซ้ำๆ แม่ถึงจะยอมตอบยอมคุยด้วย ( แม่ได้ยินค่ะ แต่ไม่หือไม่อือ ) ครั้งหนึ่งเราตะโกนเรียกแม่ให้มาช่วยที่หน้าบ้าน เพราะมีอะไรแปลกๆที่หน้าบ้าน เราตะโกนเรียกแม่ไป 4-5 ครั้ง ดังมากเราก็ตกใจมากๆด้วยกลัวมากๆ แต่แม่ไม่มา เราเลยปิดประตูเดินเข้าบ้านไป เห็นแม่ยืนในบ้านอยู่อย่างปกติ ถามแม่ว่าทำไมไม่ออกไปช่วย แม่ก็บอกว่า "ตะโกนเรียกแม่ แม่ แม่ จะไปรู้มั้ยว่าเรียกทำไม" แม่ดูไม่ร้อนใจกับที่เราตะโกน เราแอบคิดและเสียใจมากๆค่ะ ว่าถ้าเป็นงูกัด หรือ โจรขึ้นบ้านมา เราคงตายแน่ๆ
3. แม่รักน้องคนเดียวค่ะ บ้านอื่นแม่รักน้องมากกว่าพี่ แต่สำหรับเราแม่ไม่รักเราเลย แม่พยายามทำให้เราเป็นคนนอกของครอบครัวเสมอ แบบที่บอก แม่เราดูดีใจเวลาที่พ่อ โกรธ หรือ ไม่คุยกับเรา เพราะที่บ้านจะสนุกสนานกันน้องและพ่อแม่ มันทำให้รู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินเลยค่ะ เราขออะไรแม่ไม่เคยให้ เราอยากไปไหนแม่ไม่เคยให้ไป แต่ถ้าน้องอยากได้อะไรก็ให้ ขอไปไหนก็ให้ไปพร้อมให้ไปขอตังเพิ่มที่พ่ออีก ส่วนเราเวลาไปไหนคือได้แค่เวลาที่มีธุระจริงๆ ค่ารถ ค่ากินเขาก็ให้เราออกเอง เวลาใครมาหาที่บ้านแม่ก็จะพาไปหาน้องคนเดียว ส่วนเราก็เดินไปหาแขกเองแล้วทักทายสวัสดี แม่เราโอ๋น้องมากๆ ส่วนเรา แม่จะชอบให้เราออกค่านั้นค่านี้ให้ เวลาทำอะไรที่ดีๆไม่เคยเล่าให้พ่อฟัง หรือบอกพ่อเลย เราชอบซื้อของกินต่างๆมาใก้ทุกคนกิน แม่จะไม่พูดว่ามีที่มาที่ไปจากไหนให้กินแล้วจบๆไป แต่ถ้าเป็นน้องเราซื้อมา แม่จะพูดไม่หยุดว่าน้องเราซื้อมา
ส่วนตัวเราไม่ได้อิจฉาน้อง เพราะมันเป็นที่แม่ไม่ใช่น้องเรา แค่เราไม่อยากรู้สึกบาปค่ะ แต่ใจเรามันรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นแค่คนนึงที่คลอดเราออกมา ที่เราเจอหน้าทุกวัน แต่ไม่ได้เหมือนเป็นแม่เราเลย เราไม่อยากเรียกเขาว่าแม่ ไม่อยากอยู่บ้านให้มาเจอเขาทุกๆวันให้ทะเลาะกัน ให้มันบั่นทอนลงไป
แม่ไม่ชอบเรา หรือ เราคิดไปเอง
2.เวลาเราคุยกันแม่ชอบตะคอกใส่ ถามอะไรไปไม่พูด ต้องให้เราพูดซ้ำๆ ถามซ้ำๆ แม่ถึงจะยอมตอบยอมคุยด้วย ( แม่ได้ยินค่ะ แต่ไม่หือไม่อือ ) ครั้งหนึ่งเราตะโกนเรียกแม่ให้มาช่วยที่หน้าบ้าน เพราะมีอะไรแปลกๆที่หน้าบ้าน เราตะโกนเรียกแม่ไป 4-5 ครั้ง ดังมากเราก็ตกใจมากๆด้วยกลัวมากๆ แต่แม่ไม่มา เราเลยปิดประตูเดินเข้าบ้านไป เห็นแม่ยืนในบ้านอยู่อย่างปกติ ถามแม่ว่าทำไมไม่ออกไปช่วย แม่ก็บอกว่า "ตะโกนเรียกแม่ แม่ แม่ จะไปรู้มั้ยว่าเรียกทำไม" แม่ดูไม่ร้อนใจกับที่เราตะโกน เราแอบคิดและเสียใจมากๆค่ะ ว่าถ้าเป็นงูกัด หรือ โจรขึ้นบ้านมา เราคงตายแน่ๆ
3. แม่รักน้องคนเดียวค่ะ บ้านอื่นแม่รักน้องมากกว่าพี่ แต่สำหรับเราแม่ไม่รักเราเลย แม่พยายามทำให้เราเป็นคนนอกของครอบครัวเสมอ แบบที่บอก แม่เราดูดีใจเวลาที่พ่อ โกรธ หรือ ไม่คุยกับเรา เพราะที่บ้านจะสนุกสนานกันน้องและพ่อแม่ มันทำให้รู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินเลยค่ะ เราขออะไรแม่ไม่เคยให้ เราอยากไปไหนแม่ไม่เคยให้ไป แต่ถ้าน้องอยากได้อะไรก็ให้ ขอไปไหนก็ให้ไปพร้อมให้ไปขอตังเพิ่มที่พ่ออีก ส่วนเราเวลาไปไหนคือได้แค่เวลาที่มีธุระจริงๆ ค่ารถ ค่ากินเขาก็ให้เราออกเอง เวลาใครมาหาที่บ้านแม่ก็จะพาไปหาน้องคนเดียว ส่วนเราก็เดินไปหาแขกเองแล้วทักทายสวัสดี แม่เราโอ๋น้องมากๆ ส่วนเรา แม่จะชอบให้เราออกค่านั้นค่านี้ให้ เวลาทำอะไรที่ดีๆไม่เคยเล่าให้พ่อฟัง หรือบอกพ่อเลย เราชอบซื้อของกินต่างๆมาใก้ทุกคนกิน แม่จะไม่พูดว่ามีที่มาที่ไปจากไหนให้กินแล้วจบๆไป แต่ถ้าเป็นน้องเราซื้อมา แม่จะพูดไม่หยุดว่าน้องเราซื้อมา
ส่วนตัวเราไม่ได้อิจฉาน้อง เพราะมันเป็นที่แม่ไม่ใช่น้องเรา แค่เราไม่อยากรู้สึกบาปค่ะ แต่ใจเรามันรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นแค่คนนึงที่คลอดเราออกมา ที่เราเจอหน้าทุกวัน แต่ไม่ได้เหมือนเป็นแม่เราเลย เราไม่อยากเรียกเขาว่าแม่ ไม่อยากอยู่บ้านให้มาเจอเขาทุกๆวันให้ทะเลาะกัน ให้มันบั่นทอนลงไป