ผลการประกาศรางวัลออสการ์ครั้งที่ 95 ออกแล้ว และภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัลสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมในครั้งนี้ก็คือ Everything Everywhere All at Once (ซือเจ๊ทะลุมัลติเวิร์ส) แต่นั่นยังไม่รวมรางวัลออสการ์อีก 6 สาขาที่ได้รับไป ได้แก่ ผู้กำกับฯยอดเยี่ยม, นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม – มิเชล โหย่ว (Michelle Yeoh), นักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยม – เจมี ลี เคอร์ติส (Jamie Lee Curtis), นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม – คี ฮุย ควาน (Ke Huy Quan), บทภาพยนตร์ดั้งเดิมยอดเยี่ยม และ ตัดต่อภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ซึ่งถือเป็นการการันตีได้ว่า Everything Everywhere All at Once นั้นดีแค่ไหน และเราจะมารีวิวเรื่องนี้กัน
Everything Everywhere All at Once เป็นภาพยนตร์จากค่าย A24 หมวดหมู่ของเรื่องแนวแอ็กชั่น ผจญภัย แฟนตาซี อย่างน้อยในหมวดหมู่ในเว็บโรงภาพยนตร์ก็เขียนไว้อย่างนั้น แต่แท้จริงแล้วมันก็ไม่ใช่อย่างนั้นซะทีเดียว ด้วยตัวภาพยนตร์ที่เผยให้เห็นถึงปัญหาครอบครัวโดยพื้นฐานที่แทบทุกบ้านจะต้องเคยประสบ และขยี้ปมเหล่านั้นตลอดการเล่าเรื่องประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่งผ่านการนำเสนอที่เรียกว่า "มัลติเวิร์ส" (Multiverse) พร้อมทั้งแฝงปรัญชา Nihilism หรือ ปรัญชาแห่งการช่าง เข้าไปด้วย
ฟังมาถึงตรงนี้ ด้วยการเล่าถึงปัญหาครอบครัว และการแฝงปรัญชา หลายคนอาจจะคิดว่า Everything Everywhere All at Once ต้องเป็นภาพยนตร์แนวดราม่ามากกว่าหมวดหมู่ที่ถูกจัดว่าเป็นแอ็กชั่น ผจญภัย แฟนตาซี น่ะสิ? คำตอบสำหรับเรื่องนี้มันไม่มีทั้งถูกและผิดหรอก เพราะแม้ว่าแก่นของเรื่องจะเป็นการพูดถึงปัญหาแฝงปรัญชา แต่ผู้กำกับใช้วิธีการเล่าได้อย่างแสนชาญฉลาด ด้วยการนำความแอ็กชั่น ความแฟนตาซีในมัลติเวิร์สที่บ้าคลั่งยิ่งกว่า Doctor Strange in the Multiverse of Madness ความตลกกับความพิลึก และการใส่ Easter Egg ของภาพยนตร์เรื่องต่างๆ มาเพิ่มสีสัน และนั่นละคือความสนุกที่แท้จริงของ Everything Everywhere All at Once
โดยวิธีการเล่าเรื่อง Everything Everywhere All at Once ทั้งหมดทั้งมวลนั้น ผู้กำกับและคนตัดต่อต้องบอกว่าเก่งมาทีเดียว ที่สามารถเรียงลำดับการเล่าเรื่องได้แบบไม่ทำให้คนดูงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม้จะมีการตัดสลับจักรวาลไปๆ มาๆ ก็ตาม นั่นรวมถึงนักแสดงอย่าง มิเชล โหย่ว (Michelle Yeoh) คี ฮุย ควาน (Ke Huy Quan), เจมี ลี เคอร์ติส (Jamie Lee Curtis) และสเตฟานี่ ซู (Stephanie Hsu) ด้วยเช่นกัน ที่เก่งกาจมากถึงขั้นสามาถถ่ายทอดคาแรคเตอร์ของตัวละครตัวเองในแต่ละจักรวาล ออกมาได้เป็นอย่างดีและไม่ทำให้สับสนได้ มันจะคล้ายกับการแสดงของ Óscar Isaac จากเรื่อง Moon Knight ที่ตัดฉากไปก็แทบจะต้องเปลี่ยนบุคลิกและคาแรคเตอร์ในทันที
ไม่ใช่เพียงวิธีการเล่าเรื่องและลำดับภาพที่น่าสนใจ อย่างที่เราบอกว่า Everything Everywhere All at Once นั้นมีความเป็นแอ็กชั่นอยู่ด้วย และในเรื่องนั้นก็ถือว่าทำออกมาได้อย่างดีเยี่ยมและมีสีสันไม่น้อย ทั้งการต่อสู้ด้านกังฟูของ คี ฮุย ควาน (Ke Huy Quan) ที่เป็นหนึ่งในไฮไลต์ของเรื่องนี้ โดยมีการออกแบบมาให้มีลักษณะคล้ายกับ "เฉินหลง" ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจเพราะเดิมทีตอนแรกบทถูกพัฒนามาโดยให้เฉินหลงมาแสดง และอีกหนึ่งฉากแอ็กชั่นของ สเตฟานี่ ซู (Stephanie Hsu) ที่นับได้ว่าเป็นอีกไฮไลต์และบ้าคลั่งมาก เพราะผู้กำกับได้ใส่ความเป็นมัลติเวิร์สเข้ามาด้วยในฉากนี้ บอกได้เลยว่าเป็นภาพยนตร์ที่ใช้คำว่า "มัลติเวิร์ส" ได้อย่างคุ้มค่าทุกนาที
นอกจากการเล่าเรื่องในแต่ละมัลติเวิร์สและฉากแอ็กชั่นที่ทำออกมาได้อย่างมีสีสันแล้ว การแฝงปรัญชา Nihilism และสัญญะต่างๆ เข้ามา ทำให้ตัวภาพยนตร์ Everything Everywhere All at Once มีเสน่ห์มากขึ้น และทำให้มันไม่ได้เป็นเพียงแค่ภาพยนตร์แมสที่มีเพียงความตลก แอ็กชั่น และตื่นเต้นเพียงอย่างเดียว แต่การมีพวกนี้ทำให้ผู้ชมรู้สึกสนุกกับการตีความในสิ่งต่างๆ ในเรื่องด้วย อยู่ที่ว่าแต่ละคนจะตีความเรื่องนี้ออกไปเป็นแบบไหน
สรุปภาพรวม Everything Everywhere All at Once เป็นภาพยนตร์ที่เหมาะสมแล้วกับการกวาดรางวัลออสการ์ไปได้มากถึง 7 สาขา มันมีส่วนผสมทุกอย่างที่ลงตัว ทั้งความเป็นภาพยนตร์แมส อินดี้ แอ็กชั่น ดราม่า และอื่นๆ ที่ทุกคนจะคิดออก รวมถึงตัวบทที่ทางผู้กำกับที่เก็บทุกรายละเอียดอย่างใส่ใจในทุกประเด็นทุกปมตัวละคร, วิธีเลือกการถ่ายทอดประเด็นปัญหาครอบครัวและปรัญาได้อย่างน่าสนใจด้วยการใช้ "มัลติเวิร์ส" ในการเล่าเรื่อง, การลำดับภาพ และการนักแสดงที่ถ่ายทอดออกมาได้ดีแบบไม่ขาดตกบกพร่อง ทั้งหมดทำให้เรื่อง Everything Everywhere All at Once มีความกลมกล่อมและน่าสนใจแบบสุดๆ