**** ยอมใบ้ ไม่ง้อ ไม่ขอ แน่นอน ****

(ต่อจากหนังสือ คู่มือปฎิบัติวัดท่าซุง เล่ม 1 อานาปานุสสติกรรมฐาน ตอนที่ 4.1 https://pantip.com/topic/43089144) อานาปานุสสติกรรมฐาน ตอนที่ 4.2 ประการที่ 1 ซ้อมการต่อสู้กับความเหนื่อย เ

๗. คณกโมคคัลลานสูตร (๑๐๗) ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้- สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่ปราสาทของอุบาสิกาวิสาขา มิคารมารดา ในพระวิหารบุพพาราม เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล พราหมณ์คณกะโมคคัลลานะเข

ในพระไตรปิฎกกล่าวว่า ภิกษุนั้นประกอบด้วยศีลขันธ์ อินทรียสังวร สติสัมปชัญญะและสันโดษอัน เป็นอริยะเช่นนี้แล้ว ย่อมเสพเสนาสนะ อันสงัด คือ ป่า โคนไม้ ภูเขา ซอกเขา ถ้ำ ป่าช้า ป่าชัฏ ที่แจ้ง ลอมฟาง แต่เราท

10. ผู้ออกหาวิเวกธรรม ภิกษุ ท.! กิจที่พวกเธอต้องทำให้ยิ่งขึ้นไปอีกเป็นลำดับนั้น คืออะไร? ภิกษุ ท.! ภิกษุในธรรมวินัยนี้ มาเสพเสนาสนะอันสงัด คือ ป่า โค

ส่วนดาบมังกรหยกฉบับแปลเป็นภาษาอังกฤษสั้นกว่าฉบับแปลไทย และตัดออกไปหลายส่วน อันนี้ผมแปลเท่าที่เขาเขียนไว้ไม่ตัดไม่เพิ่มใดๆ มันสั้นกว่าฉบับแปลไทยจริงๆครับ อย่าไปสนสำนวนนะครับผมไม่ใช่นักแปลนิยาย แค่แปล

10. ผู้ออกหาวิเวกธรรม ภิกษุ ท.! กิจที่พวกเธอต้องทำให้ยิ่งขึ้นไปอีกเป็นลำดับนั้น คืออะไร? ภิกษุ ท.! ภิกษุในธรรมวินัยนี้ มาเสพเสนาสนะอันสงัด คือ ป่า โคนไม้ ภูเขา 

10. ผู้ออกหาวิเวกธรรม ภิกษุ ท. !   กิจที่พวกเธอต้องทำให้ยิ่งขึ้นไปอีกเป็นลำดับนั้น คืออะไร? ภิกษุ ท. !   ภิกษุในธรรมวินัยนี้ มาเสพเสนา