อยากหนีไปที่ ที่ไม่มีใครรู้จัก

ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาไม่ใช่ไรหรอกอยาก ระบายเฉยๆ เพราะที่บ้านหรือเพื่อนๆไม่มีใครที่เราไว้ใจได้เลยหรือแบบขอคำปรึกษาอะไรแบบนี้ ที่บ้านเราอยูากัน4คนมีพ่อแม่พี่แล้วก็เรา ครอบครัวเราไม่ค่อยออกมาคุยกันแบบเลิกโรงเรียนมาต่างคนต่างอยู่ห้องของตัวเอง ส่วนแม่ก็ไปทำงานกลับช้า ส่วนพ่อก็ป่วยอ่อนแรงยกอะไรไม่ค่อยได้แต่ปากก็จัดเหมือนเดิม บางทีเห็นครอบครัวตรงข้ามบ้านเขาเล่นกับพ่อกับแม่ทำกิจกรรมนอกบ้านด้วยกันเราก็อิจฉามากกกกกก
ครอบครัวเรามันเป็นแบบนี้เราเลยรู้สึกเหมือนเราโดดเดี่ยวมากในบางครั้งที่เจอเรื่องอะไรมาก็ไม่ค่อยกล้าบอกใคร ครอบครัวเราเป็นครอบครัวหัวโบราณ
เด็กคนอื่นพ่อแม่สนับสนุนให้ออกไปข้างนอกได้หรืออออกไปทำกิจกรรมกับเพื่อนบ้านข้างนอกได้ แต่บ้านเราไม่บ้านเราไม่ให้ออกไปไหนเลยขนาดเซเว่นยังไม่ให้ไปเลยมันเลยทำให้เราแบบรู้สึกทำไมครอบครัวเราไม่เหมือนครอบครัวอื่นๆเลยบางทีก็คิดว่าแบบอยากเป็นเฟมือนเด็กคนอื่นๆจัง ยังต้องมาเจอปัญหาที่โรงเรียนอีก เยอะแยะเลยปัญหาที่ต้องเจอแต่ดันต้องเก็บไว้ในใจคนเดียว เลิกโรงเรียนกลับมาบ้านทีไรเห็นเพื่อนๆลงเฟสมีความสุขเราก็อิจฉา กลับมาจากโรงเรียนทีไรต้องเปิดเพลงดังๆกลบเสียงร้องไห้ทุกมีเลย มันเหมือนขาดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่รู่ว่าขาดอะไร