ปัญจังคิกสูตร ส่วนเชิงอรรถข้อ ปัจจเวกขณนิมิต (สัมมาสมาธิที่ประกอบด้วยองค์ ๕ อันเป็นอริยะ ประการที่ ๕) อธิบายว่าหมายถึง ปัจจเวกขณญาณ (วิปัสสนาญาณที่ ๑๖ ในโสฬสญาณ) อ่านดูแล้วมันน่าจะขัดกันกับสภาวะจริง

หลัง ๆ มา จิตให้ความสำคัญกับความไม่ประมาทมากขึ้น เพราะช่วงนึงที่หลงลืมสิกขาบทในชีวิตประจำวันไป(ขาดโยนิโสมนสิการด้วย) ทำให้กลับไปจมกับโลก และกิเลสก็โรมรันพันตูเป็นกองทัพ เข้ามาให้ผลเป็นวิบาก พอ กลับมา

๕๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย จิตนี้ผุดผ่อง แต่ว่าจิตนั้นแล เศร้าหมองแล้ว ด้วยอุปกิเลสที่จรมา ปุถุชนผู้มิได้สดับ ย่อมจะไม่ทราบจิตนั้นตามความเป็นจริง ฉะนั้น เราจึงกล่าวว่า ปุถุชนผู้มิได้สดับ ย่อมไม่มีการอบรมจิ

https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=4885&Z=4934 พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๙ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค สมุทยสูตรว่าด้วยการเกิดดับแห่งสติปัฏฐาน ๔ สาวัตถีนิทาน.

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๔ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๖อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต สัทธาสูตร ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเป็นผู้มีศรัทธา แต่ไม่มีศีลอย่างนี้เธอชื่อว่าเป็นผู้ไม่บริบูรณ์ด้

หากเมื่อภิกษุนั้นไม่ระลึกถึง ไม่มนสิการวิตกเหล่านั้น วิตกอัน เป็นบาปอกุศลซึ่งประกอบด้วยฉันทะบ้าง ประกอบด้วยโทสะบ้าง ประกอบด้วยโมหะบ้าง ยังเกิดขึ้นอีก ภิกษุนั้นควรมนสิการวิตักกสังขารสัณฐาน ๑ แห่งวิตกเห

ธรรม ๕ ประการที่สาวกนับถือพระพุทธเจ้านั้น ข้อสุดท้ายคือการตรัสปฏิปทาเพื่ออรหัตผล  ซึ่งทรงจำแนกไว้หลายประการ ประการแรกคือ สติปัฏฐาน ๔  และนี่คือ ปฏิปทาอื่นที่ทรงตรัสสอนเหล่าสาวก นั่นคือ สัมม