พ่อแม่หวงเกินขอบเขตจนรู้สึกไม่มีความสุขกับชีวิต

เข้าเรื่องเลยนะคะ เราอยู่ปี3อายุ21แล้ว แต่พ่อแม่เราหวงเรามากๆชนิดที่เราไม่เคยได้ไปเที่ยวนอกบ้านกับเพื่อนเลย กิจกรรมของมหาลัยถ้าไม่ใช่กิจกรรมบังคับจริงๆก็ไม่ให้ไปค่ะ เลิกเรียนก็ต้องรีบกลับบ้านจะกินข้าวที่มหาลัยก็ไม่ได้แม้ว่าจะเลิกตอน11โมงก็ต้องทนหิวรีบกลับไปกินที่บ้าน ปกติใช้เวลาเดินทางจากบ้านไปมหาลัย1-2ชั่วโมง วันไหนรถติดฝนตกทำให้ถึงบ้านช้ากว่าปกติก็จะโดนว่าว่าเถลไถล พ่อแม่เราใช้แอพติดตามตัวเราด้วยค่ะดูเราแทบจะทุกวินาทีที่ก้าวขาออกจากบ้าน บางครั้งแอพรวนๆมั่วๆตำแหน่งไม่ตรงกันก็จะโทรมาด่าว่าแอบไปไหนทั้งๆที่เรารถติดอยู่กลางถนนค่ะ ที่บ้านเราเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ เมื่อก่อนคิดว่าคงทนไหวแต่เรายิ่งโตที่บ้านยิ่งหนักขึ้นทั้งการจับผิด คำพูด คำด่าทอ บ้างครั้งเราแค่กลับบ้านช้าไป10นาทีก็โดนหาว่าไปเที่ยวกับผู้ชายด่าเราสารพัดเลยค่ะ ที่บ้านไม่เชื่อใจเราและไม่เชื่อคำพูดเราเลยค่ะจะคิดว่าเราโกหกตลอดบางครั้งอาจารย์นัดเรียนเพิ่มยังคิดว่าเราโกหกหาเรื่องออกจากบ้าน แต่กลับเชื่อคำพูดพระหรือหมอดูค่ะ เคยมีหมอดูทักว่าบ้านเราจะมีสมาชิกเพิ่มเข้ามาบ้านเราก็มาด่าเราว่าต้องเป็นเราแน่ๆที่จะท้องเรียนไม่จบหรือเคยมีพระทักว่าเราไม่เอาเรื่องเรียนเลยก็มาด่าเราว่าทำไมไม่รู้จักตั้งใจเรียน ทั้งๆที่เราเกรดปานกลาง3.5-3.7มาตลอดไม่เคยต่ำกว่านี้  เราเป็นโรคซึมเศร้าไปพบจิตแพทย์ตอนม.4 หมอพูดอธิบายกับที่บ้านเราทุกอย่างว่ากดดันเราเกินไปยังไงแต่ที่บ้านเราเถียงจนหมอต้องบอกให้เราทำใจ ทุกวันนี้ไม่ได้หาหมอแล้วค่ะ มีวิธีรับมือกับเรื่องพวกนี้ยังไงบ้างคะ บางครั้งทนจนรู้สึกว่าจะทนไม่ไหวแล้วเราทำร้ายตัวเองหนักขึ้นทุกวันๆที่บ้านก็ไม่ให้กลับไปพบจิตแพทย์แล้ว
*ไม่มีประสบการณ์แอบหนีเที่ยวหรือทำอะไรไม่ดีให้ไม่เป็นที่ไว้ใจเลยค่ะ*
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

เพิ่มเติมนะคะส่วนหนึ่งที่ไม่กล้าเป็นตัวของตัวเองหรือดื้อเพราะพี่ชายที่โดนกดดันแบบเราเคยดื้อมาก่อนจนทะเลาะกับที่บ้านจนแม่เรากินยาเกินขนาดต้องพาไปล้างท้องค่ะ เราเลยไม่รู้จะทำยังไงต้องทนอยู่แบบนี้ค่ะ