เห็นผมจั่วหัวแบบนี้แต่โดยรววม ก็ถือว่าเป็นมังฮวาที่สนุกเรื่องนึงนะ(กันพวกอ่านไม่จบ  ฮา) ถึงแม้ว่าเนื้อเรื่องอาจจะไม่ได้แปลกใหม่ และตัวละครไม่ได้มีมิติอะไรมาก  แต่ด้วยงานภาพ สกิลตัวละคร ดีไซน์ทั้งคาแรคเตอร์และลักษณะตัวละคร  ทำได้ดีมากๆ  

  สิ่งที่มองว่าไม่ได้แปลกใหม่คือ แนวพระเอกกากแล้วฝึกจนเทพ หรือไม่ก็เทพไปเลย ทางฝั่งญี่ปุ่นมีเยอะมากก เชื่อว่าหลายๆคนคงผ่านหูผ่านมา อย่างน้อยก็2-3 เรื่อง เช่น one punch man, SAO เป็นต้น  สิ่งที่ดึงให้ผมอยากติดตามต่อไปคือ skill ของพระเอก ที่มีสกิลใหม่ๆโผล่มาเสมอๆและยังสามารถพัฒนาไปจนอยู่แรงค์ S ได้อีก   โดยเฉพาะสกิลสกัดเงา เเละอัญเชิญ อันนี้ผมชอบมากก นอกจากดีไซน์เท่น่าจดจำแล้วยังใส่อุปนิสัยมอนเตอร์เล็กให้เราจดจำเอ็นดูได้ อย่างเช่น มดเบรุ  อีกริส เป็นต้น ช่วงที่ผมชอบจะเป็นช่วงแรกจนถึงช่วงเกาะมด เราสนุกไปกับสถานการณ์ที่พระเอกได้โชว์เทพ เเล้วพวกที่กร่างใส่พระเอกจอนแรกเหวอไปเลย แอบสะใจเบาๆ  เรื่องไม่ค่อยยืด ขยายสเกลจากแค่ในเกาหลีไปญี่ปุ่น จนกลายเป็นความเสียหายระดับโลก  ตอนจบถือว่าผิดคาดมาก ถึงมันจะดูคนดีจนฝืนๆก็เถอะ( ประมาณว่า ดูแล้วไม่เชื่อว่า พระเอกมันคนดีขนาดยอมกลับไปสู้มอนเตอร์ทุกตัวเพื่อช่วยโลกใหม่ตั้งแต่ต้นเลยหรอ)  แต่ก็มีเล่าชีวิตหลังจบศึกได้อิ่ม มันดูเติมเต็มเรื่องไม่ห้วนดี  และน้องชา(นางเอก)  ทำได้น่ารักน่าเอ็นดูสุดๆ ><

   สิ่งที่ไม่ชอบ  ซึ่งก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่ดีนะครับ แค่ผมไม่ชอบเฉยๆเพื่อนๆบางคนอาจชอบก็ได้   เนื่อเรื่องทุกอย่างพระเอกแทบจะเป็น one man show  ที่สามารถชนะทุกคนและจบทุกอย่างได้หมด เลยทำให้ตัวละครตัวอื่นดูไม่น่าสนใจไร้ค่าไปเลย ถ้าเราจะจดจำตัวละครอื่นๆได้เพราะคาแรคเตอรนิสัย มากกว่าจะเป็นสกิลเท่ๆ พลังๆโหดๆ  อย่างพวกหัวหย้ากิลด์แรงค์ S สุดท้ายก็แทบจะไม่มีบทและพลังห่างชั้นกับพระเอกมากๆ  ถ้าบอกว่าเพราะชื่อเรื่องเลยต้องออกมาแนวนี้ (ก็ไม่เสมอไป เพราะ solo leveling มันก็ตีความว่าพระเอกเก็บเวล มีสกิลเลเวลอัพอยู่คนเดียวก็ได้ ไม่ได้แปลว่าคุณพี่ต้อง solo ทุกอย่าง ชนะทุกคนบนโลก ฮา)  พระเอกทำได้ทุกอย่างตั้งแต่ เวทย์  อัญเชิญก็ได้ มานาก็เยอะ พละกำลังก็มี ความเร็วก็มี แทบจะ full stack แล้ว  จนบางทีก็รู้สึกเสียดายที่ปูเรื่องมาก็นาน บางคนบทจางเพราะพระเอกเทพจนไม่มีความจำเป็น บางคนก็แทบไม่ได้โชว์เทพเลยด้วยซ้ำ(คนจีน คนเยอรมัน)   

อีกส่วนคือการเล่าเรื่อง ที่ผมว่าค่อนข้างมีปัญหา เพราะทุกอย่างแทบจะเล่าโดยมีพระเอกเป็นศูนย์กลางหมดเลย เป็นตัวเดินเรื่องเอง 80% ไปแล้ว ทำให้เราไม่ได้เห็นมุมมอง,  route, พัฒนาการของตัวละครอื่นๆเลย  นอกจากนี้เนื้อเรื่องแทบจะโฟกัสไปที่แกนกลางของเรื่องนั้นคือการปราบมอนเตอร์ที่จะครองโลกทั้งที่จริงๆแล้ว เราสามารถใส่เนื่อเรื่องเสริมของตัวละครอื่นๆได้เยอะ ทั้งพวกหัวหน้ากิลด์  ลูกกระจ๊อก น้องพระเอก  นางเอก(ที่แอร์ไทม์ก็น้อยไม่ต่างจากตัวละครรองๆ  เผลอๆรองประธานสมาพันธ์ยังบทเยอะกว่า)  การมีเนื่อเรื่องเสริมจะทำให้เรื่องดูกลมกล่อมและมีมิติมากว่านี้ แต่ที่เห็นคือคนดีก็ดีไปเลยร้ายก็ร้ายไปเลย ค่อนเรื่องมีแค่พระเอกสู้กับมอนเตอร์แค่นั้นเลย  พอพระเอกเทพเราก็ไม่ต้องลุ้นเลยว่าใครชนะ  แรกๆมันน่าสนใจ เพราะถึงจะรู้อยู่แล้วว่าพระเอกชนะ แต่ก็มีกลยุทธ์ การวิเคราะห์ บวกกับมีความลับที่ยังไม่เปิดเยอะ อย่างเรื่องศัตรูที่แท้จริง  ทำไมพระเอกพิเศษกว่าคนอื่น  พ่อพระเอก  แต่หลังจากคลายปมและเข้าสู่ arc จักรพรรดิ บอกตรงๆว่าค่อนข้างหน้าเบื่อ  เพราะคอนเซปมันซ้ำเดิมๆเหตุผมก็ครองโลก  ตามเพราะอยากรู้ตอนจบเฉยๆ  เหมือนเสพงานภาพแอคชั่น แต่ผมเป็นพวกชอบสู้แบบมีแผนการแบบช่วงแรกๆมากกว่า   
 

   ส่วนตัวผมยกให้เป็นบลีชเวอร์ชั่นมังฮวา โอเคว่าการเดินเรื่อง solo ทำได้ดีกว่า เพราะเดินเรื่องไม่สเปะสปะ แต่ก็ขาดความกลมกล่อม เล่าเรื่องเป็นเส้นตรงไป ตัวละครไม่มีมิติ  เน้นมาดูฉากแอคชั่น สกิลเท่ๆ ตัวละครเท่ๆ เนื้อเรื่องไม่ค่อยมีอะไรซับซ้อนก็ได้อยู่ครับ  สุดท้ายจะบอกว่าน้องชาน่ารักมากครับ อยากเห็นน้องมากกว่านี้