ด้วยเราเป็นคนไม่เคยต้องพักอาศัยคนเดียวมาตั้งแต่เด็ก ตอนเรียนไกลบ้านก็เช่าหออยู่กับเพื่อนสนิท พอเข้าวัยทำงานก็ตัดสินใจมีครอบครัวอยู่กัน2คนมาตลอด และมีเรื่องที่ต้องทำให้เราแยกกันอยู่ แยกกันทำงาน แต่เข้าเดือนที่4แล้วที่ห่างกัน ความรู้สึกเรายังเป็นเหมือนเดิม แต่อีกฝ่ายกลับเหินห่าง สนใจแต่คนอื่นรอบข้างมากกว่า แล้วเราอยู่คนเดียวก็ยังไม่ชิน มาเจอแบบนี้อีกอย่างน้อยใจ มันอึดอัดใจมากอยากปล่อยวางไม่อยากคิดมาก แต่ยังทำใจไม่ได้สักที บ้านเขาก็ไม่ค่อยมีงานให้ทำ เราก็ห่วงครอบครัวเราไม่อยากไกลบ้านอีก เหนื่อยกับชีวิต ห่วงแต่คนอื่น ควรจัดการกับตัวเองยังไงดีไม่ให้ฟุ้งซ่าน ปกติปัญหาอื่นๆแก้ได้หรือให้คำปรึกษาคนอื่นได้ตลอด พอตัวเองมีปัญหาบ้างกลับแก้ยาก😂