สวัสดีค่ะเรามีเรื่องจะขอความคิดเห็นจากทุกคนว่าเราควรจะแก้ไขปัญหาตรงนี้ยังไงดี
เนื้อเรื่องจะยาววววววมากหนาอยนะคะ
เริ่มด้วยเราเป็นครอบครัวเล็กๆบ้านๆมีพ่อ แม่ลูกเราคบกับสามีได้10เดือน ก็มีเจ้าตัวเล็กมา1คน ปัจจุบันเราอยู่กินกับเขาได้ 3 ปี ลูกชายอายุ1ขวบ4เดือน เรากับสามีห่างกัน6ปี เรา26สามี30 สามีของเราเขาจะเป็นคนที่ขี้บ่นมากจะจู้จี้จุกจิก เจ้าระเบียบ เจ้าสะอาด ซึ่งต่างจากเราที่เป็นตรงกันข้ามกับที่เขาเป็นเราเลย จะโดนเขาบ่นทุกอย่างทุกวี่ทุกวัน เราลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกแบบเต็มเวลา 24 ชั่วโมง แล้วลูกเราเขาเป็นเด็กที่ติดแม่มากกกกกกก คือไม่เอาใครเลยแม้กระทั้งพ่อเขาเอง เราเลยไม่ค่อยได้เต็มที่กับงานบ้านจะทำได้ก็ต้องรอลูกหลับอย่างเดียว ลูกพอนอนแปปๆตื่น บางทีซักเสื้อได้ตัวเดียวลูกตื่นแล้ว กลางคืนลูกก็ตื่นกินนมตลอดทำให้เราไม่ค่อยได้นอน เราเลยกล้ายเป็นคนตื่นสาย7โมงเช้า เราตื่นมาทำกับข้าวเตรียมไว้ให้ลูกกับแฟนทุกวัน พอแฟนไปทำงานเราก็เริ่มทำงานบ้านสิ่งแรกคือซักผ้า ซักผ้าก็ต้องซักมือนะคะ ห้ามซักเครื่องแฟนบอกผ้าจะเสียทรงเรมก็ต้องซักมทอทุกวัน พอวันไหนลูกงองแงเราก็จะไม่ไแ้ซักผ้า สามีกลับมาสิ่งแรกที่จะพูดปับเราคือวันนี้ไม่ซักผ้าหรอ เราก็บอกว่าลูกเขางองแงไม่นอนเลยทั้งวันหนูก็ต้องดูเขาเล่นกับเขา เขาก็พูดว่าแนะเธอเอะอะก็อ้างแต่ลูก ซึ่งจริงๆเราอบากทำนะ อยากทำมากไม่ใช่ว่าเราขี้เกียจหรืออะไร เราเลยคุยกับเขาขอซักแบบ2-3วันซักที คำแรกที่เขาพูดมาคือ ถามจริงๆเหอะให้ซักผ้าแค่นี้มันเหนื่อยมากเลยหรอ หรือ เลี้ยงลูกอยู่บ้านนี้มันลำบากมากขนาดทีไม่มีเวลาเลย พอเราได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกน้อยใจ เขาไม่เคยเอ่ยปากพูดกะเราเลยว่สเลี้ยงลูกเป็นไงบ้างเหนื่อยไหม เดี๋ยวพี่ช่วยดูลูกนะ กับมาจากทำงานเห็นเรายืนทำกับข้าวลูกก็มาเกาะขาแทนที่เขาจะมาช่วยเอาลูกไปดูก่อนไม่มี ต้องคอยให้เราพูดให้เราบอกไม่เคยจะคิดอะไรเองได้เลย กับมาถึงบ้านหิวข้าวเราก็เตรียมข้าวให้เรียบร้อย กินเสร็จนู้นจ้ะออกไปปั่นจักรยายเล่น1-2ชั่วโมง ถึงจะเข้าบ้าน ไม่เคยเอ่ยปากพูดจะช่วยดูลูกหรือเล่นกับลูกเลย เอาแต่พูดว่าก็ลูกมันไม่เอาพี่เธอจะให่ทำไง เราเลยบอกว่าพี่ก็ต้องพยายามเล่นกีบเขาทำให้เขารักพี่เชื่อใจพี่ให้ได้เพราะพี่เป็นพ่อเขา ไม่ว่าเราจะทำไรพูดไรเราจะโดนเขาบ่นตลอด จนเรารู้สึกน้อยใจมาก ท้อใจ ห่อเหี่ยว คิดจนตัวเองไม่มีค่าไรเลย ทำไรก็ผิดไปหมดโดนบ่นทุกอย่าง เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลย อยากจะเลิกกับเขาบ่อยมาก แต่บอกตรงๆ บอกแบบน้ำเน่าเลยว่าเราก็ยังรักเขา เป็นห่วงเขามากตลอด รักเขามากกว่ารักตัวเองสะอีกจะกินอะไรทำอะไรคิดจะให้เขาก่อนตลอด ต่อให้ตัวเองอดหรือไม่ได้ ไม่เป็นไรขอแค่สามีได้กินดีกินอิ่มนอนหลับเราก็สบายใจแล้ว ต่อให้เราต้องอดก็ตาม อยากจะเลิกแต่ก็ห่วงความรู้สึกลูกไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ แรกๆก็รักกันดี แต่ปัจจุบันจะรู้สึกว่าทุกข์มากกว่าสุขอีก แต่ก็ยังห่วงเขาถ้าเราเลิกลากันไป เราควรทำยังไงดีค่ะให้ครอบครัวประคองตัวไปได้😭😭😭 แต่เราทำไรก็โดนบ่นตลอดหายใจดังยังผิดเลย
ชีวิตคู่จะไปต่อหรือพอแค่นี้
เนื้อเรื่องจะยาววววววมากหนาอยนะคะ
เริ่มด้วยเราเป็นครอบครัวเล็กๆบ้านๆมีพ่อ แม่ลูกเราคบกับสามีได้10เดือน ก็มีเจ้าตัวเล็กมา1คน ปัจจุบันเราอยู่กินกับเขาได้ 3 ปี ลูกชายอายุ1ขวบ4เดือน เรากับสามีห่างกัน6ปี เรา26สามี30 สามีของเราเขาจะเป็นคนที่ขี้บ่นมากจะจู้จี้จุกจิก เจ้าระเบียบ เจ้าสะอาด ซึ่งต่างจากเราที่เป็นตรงกันข้ามกับที่เขาเป็นเราเลย จะโดนเขาบ่นทุกอย่างทุกวี่ทุกวัน เราลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกแบบเต็มเวลา 24 ชั่วโมง แล้วลูกเราเขาเป็นเด็กที่ติดแม่มากกกกกกก คือไม่เอาใครเลยแม้กระทั้งพ่อเขาเอง เราเลยไม่ค่อยได้เต็มที่กับงานบ้านจะทำได้ก็ต้องรอลูกหลับอย่างเดียว ลูกพอนอนแปปๆตื่น บางทีซักเสื้อได้ตัวเดียวลูกตื่นแล้ว กลางคืนลูกก็ตื่นกินนมตลอดทำให้เราไม่ค่อยได้นอน เราเลยกล้ายเป็นคนตื่นสาย7โมงเช้า เราตื่นมาทำกับข้าวเตรียมไว้ให้ลูกกับแฟนทุกวัน พอแฟนไปทำงานเราก็เริ่มทำงานบ้านสิ่งแรกคือซักผ้า ซักผ้าก็ต้องซักมือนะคะ ห้ามซักเครื่องแฟนบอกผ้าจะเสียทรงเรมก็ต้องซักมทอทุกวัน พอวันไหนลูกงองแงเราก็จะไม่ไแ้ซักผ้า สามีกลับมาสิ่งแรกที่จะพูดปับเราคือวันนี้ไม่ซักผ้าหรอ เราก็บอกว่าลูกเขางองแงไม่นอนเลยทั้งวันหนูก็ต้องดูเขาเล่นกับเขา เขาก็พูดว่าแนะเธอเอะอะก็อ้างแต่ลูก ซึ่งจริงๆเราอบากทำนะ อยากทำมากไม่ใช่ว่าเราขี้เกียจหรืออะไร เราเลยคุยกับเขาขอซักแบบ2-3วันซักที คำแรกที่เขาพูดมาคือ ถามจริงๆเหอะให้ซักผ้าแค่นี้มันเหนื่อยมากเลยหรอ หรือ เลี้ยงลูกอยู่บ้านนี้มันลำบากมากขนาดทีไม่มีเวลาเลย พอเราได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกน้อยใจ เขาไม่เคยเอ่ยปากพูดกะเราเลยว่สเลี้ยงลูกเป็นไงบ้างเหนื่อยไหม เดี๋ยวพี่ช่วยดูลูกนะ กับมาจากทำงานเห็นเรายืนทำกับข้าวลูกก็มาเกาะขาแทนที่เขาจะมาช่วยเอาลูกไปดูก่อนไม่มี ต้องคอยให้เราพูดให้เราบอกไม่เคยจะคิดอะไรเองได้เลย กับมาถึงบ้านหิวข้าวเราก็เตรียมข้าวให้เรียบร้อย กินเสร็จนู้นจ้ะออกไปปั่นจักรยายเล่น1-2ชั่วโมง ถึงจะเข้าบ้าน ไม่เคยเอ่ยปากพูดจะช่วยดูลูกหรือเล่นกับลูกเลย เอาแต่พูดว่าก็ลูกมันไม่เอาพี่เธอจะให่ทำไง เราเลยบอกว่าพี่ก็ต้องพยายามเล่นกีบเขาทำให้เขารักพี่เชื่อใจพี่ให้ได้เพราะพี่เป็นพ่อเขา ไม่ว่าเราจะทำไรพูดไรเราจะโดนเขาบ่นตลอด จนเรารู้สึกน้อยใจมาก ท้อใจ ห่อเหี่ยว คิดจนตัวเองไม่มีค่าไรเลย ทำไรก็ผิดไปหมดโดนบ่นทุกอย่าง เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลย อยากจะเลิกกับเขาบ่อยมาก แต่บอกตรงๆ บอกแบบน้ำเน่าเลยว่าเราก็ยังรักเขา เป็นห่วงเขามากตลอด รักเขามากกว่ารักตัวเองสะอีกจะกินอะไรทำอะไรคิดจะให้เขาก่อนตลอด ต่อให้ตัวเองอดหรือไม่ได้ ไม่เป็นไรขอแค่สามีได้กินดีกินอิ่มนอนหลับเราก็สบายใจแล้ว ต่อให้เราต้องอดก็ตาม อยากจะเลิกแต่ก็ห่วงความรู้สึกลูกไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ แรกๆก็รักกันดี แต่ปัจจุบันจะรู้สึกว่าทุกข์มากกว่าสุขอีก แต่ก็ยังห่วงเขาถ้าเราเลิกลากันไป เราควรทำยังไงดีค่ะให้ครอบครัวประคองตัวไปได้😭😭😭 แต่เราทำไรก็โดนบ่นตลอดหายใจดังยังผิดเลย