ที่บ้านแฟนลงมายุ่งทุกครั้งเวลาที่เรามีปัญหากันเรื่องส่วนตัวและบอกให้เราเลิกกันเพราะพวกเขาไม่โอเคที่ทำลูกเขาร้องไห้

ผมเจอแฟนจาก CMB เธออยู่เปโตรสามพรานนครปฐม ส่วนผมอยู่กรุงเทพแถวเอกมัยทำให้ระยะทางห่างกันมาก เรื่องที่มีปัญหากันคือผมเป็นคนคิดมากคิดลึกลับซับซ้อนทั้งเรื่องอดีต ปัจจุบัน และอนาคต จนเขาอึดอัดและร้องไห้ในบางครั้ง(แฟนเป็นคนเซ้นซิทีฟ ดูหนังหรือซีรี่ย์นี่ร้องไห้เป็นเผาเต่าเลย)แต่ก็เป็นเรื่องที่เราตกลงกันแล้วว่าเขายอมรับได้เขาบอกมันเรื่องเล็กเพราะเรื่องที่ผมคิดมากมันเป็นสิ่งที่ผมคิดไปเอง อย่าทำให้เรื่องที่มันไม่ได้มีอะไรเลยแม้แต่นิดเดียวกลายเป็นปัญหา.....ผมก็พยายามปรับตัวเพื่อเขามาตลอดแม้กระทั่งตอนนี้(ก่อนเขาบอกเลิกผม) ในขณะที่เขาบอกว่าบ้านเขากับงานต้องมาก่อนเจอกันได้อาทิตย์ละครั้งช่วงที่คบกันเดือนแรกและหลังจากผ่านไป 1 เดือน ที่บ้านเขาก็บอกว่าเจอกันบ่อยเกินไปให้เป็น 2-3 สัปดาห์ต่อครั้งแทน ครั้งละไม่เกิน 5 ชม. ห้ามกลับถึงบ้านเกิน 2-3 ทุ่ม ผมก็เข้าใจเพราะเวลาของเขาต้องให้ที่บ้านก่อนเราตกลงกันแล้ว บ้านเขาอยู่รวมกันเป็นกระจุก แล้วเวลาไปเที่ยวก็ต้องไปกัน 12 คนทั้งบ้านรถตู้นักเรียนคันนึงฟอจูนเนอร์คันนึง เปิดโรงแรมก็อัดอยู่ห้องเดียวกันห้องละ 6 คน แล้วเสริมเตียงเสริมห้องละ 4 เตียง เวลามีปัญหากันทีนึงที่บ้านเขาก็จะรู้ทุกครั้ง แฟนของผมอายุ 27 นะครับ แฟนผมกลัวที่บ้านมากคุยโทรสับกับผมต่อหน้าที่บ้านเขาๆยังไม่กล้าเลย ช่วงคบกันใหม่ๆก็วิดีโอคอลแล้วหลับคาสายกันแม่เขาก็เข้ามาในห้องเขาแล้วบอกว่าอีห่าจะบ้าหรือเปล่าหลับคาสายกับผู้ชาย.....แต่ช่วงหลายเดือนที่คบกันบ้านเขาก็ดูชอบผมมากเพราะผมเข้าหาด้วยความจริงใจแอบซื้อของกิน ขนม หรือทองไปให้บ้านเขาตลอด และซื้อทองให้แฟน แอบทำประกันไว้ให้ แอบโอนเงินเก็บใส่บัญชีให้เขาทุกเดือนๆละ 3,000-10,000 ทำทุกอย่างดีๆให้แฟน เวลาแฟนป่วยแล้วลางานผมก็แอบโอนให้วันละพันต่างหากโดยไม่บอกเขาจนเขาเปิดข้อความแจ้งเตือนเงินเข้าแล้วมาถามผมถึงบอกว่าเราอยู่ไกลกันพี่ดูแลอะไรเราได้พี่ก็จะทำให้เต็มที่อ่ะ ไปได้พี่ก็ไป และผมก็จะลาธุระไปหาเธอที่บ้านดูแลเธอที่ห้องรับแขกบ้านเธอแล้วก็คุยกับแม่และน้าของเธอทุกครั้งที่ไปเยี่ยม และถึงไม่ป่วยผมก็ขับรถไปหาเธอแทบทุกวันโดยไม่สนความเหนื่อยเลย ผ่านไปหลายเดือน จนถึงวันเกิดผมผมก็โพสรูปของขวัญที่เขาให้แล้วเท็กเขาในเฟสแต่มันมีประโยคนึงว่า "ฉันก็รักเธอที่สุดเลยพูดแบบนี้มันอาจจะดูเหมือนกระชากคอเสื้อคนที่เคอจีบเธอมาตบกบาลกลางสี่แยก ซึ่งก็ใช่แต่ฉันไม่แคร์แค่อยากให้เธอรู้ไว้ว่าฉันรักแล้วก็จริงใจกับเธอและที่บ้านเธอเหมือนกับครอบครัวตัวเองเลยนะ" จากชอบมากที่บ้านเขาก็กลายเป็นเกลียดผมเลยบอกว่าคนในนิคมเปโตรโทรมาด่าบ้านเขาเป็นร้อยสายว่าทำไมลูกสาวเขาหลานสาวเขาคบไอ้อันธพาลนี่ ไอ้อันธพาลนี่เป็นใคร บ้านแฟนก็บอกแฟนผมว่า "เลิกกับไอ้ผู้ชายคนนี้เลยนะถ้าไม่เลิกกับกูตัดแม่ตัดลูกกัน" ผมก็คิดว่าทำไมต้องขนาดนั้นเลยเหรอ ซึ่งผมก็ขอโทษที่ผมโพสโดยไม่ได้คิดอะไรแล้วผมก็ลบให้ทั้งๆที่ให้ทุกคนดูแล้วเขาก็มองว่ามันไม่น่าจะเป็นปัญหาเลยต่อให้ไม่ชอบประโยคนี้มันก็เป็นเรื่องเล็ก ตอนหลังผมมีเรื่องเครียดและปัญหาสุขภาพขับรถไปหาเธอไม่ได้จึงต้องให้ขับมาเจอกันครึ่งทางที่บ้านเธอก็บอกว่าถ้าผมรักลูกสาวเขาจริงต่อให้ป่วยยังไงก็ต้องขับรถไปหาลูกสาวเขาที่บ้านให้ได้ ไม่ก็บอกให้เพื่อนขับมาให้สิ หรือนั่งแท๊กซี่ จนล่าสุดในวันที่เธอบอกเลิกผมเราก็ยังรักกันอยู่ดียังบอกรักบอกคิดถึงกันอยู่เลย พอหัวค่ำเขาก็บอกแปปนะเดี๋ยวอยู่กับที่บ้านก่อนที่บ้านกลับมาพอดี กินข้าวกับที่บ้านเสร็จจะโทรหา......ผ่านไป 2 ชม.เขาโทรมาหาผมตอนผมหลับ พอผมโทรกลับเธอไม่รับ แล้วพิมพ์มาว่า "เธอ เค้าว่าเราต้องยุติความสัมพันธ์กันแล้วอ่ะ ที่บ้านเค้าไม่มีใครโอเคกับเธอเลย เพราะเรื่องที่เรามีปัญหากันมายาวนาน เธอคิดมากนู่นนี่ เค้าพยายามแก้ไขแล้วแต่ก็แก้ไม่ได้" ผมก็งงว่าอ้าวแล้วที่เธอบอกว่าผมดีขึ้นเยอะแล้วเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขามาเยอะแล้วจะคอยจับมืออยู่ข้างๆผมไม่ไปไหนที่ผมพยายามดีขึ้นเพื่อจะให้สิ่งที่เธอมองว่าเป็นปัญหามันจบไปมันไม่ได้มีค่าให้เธอหรือที่บ้านเธอเห็นเลยเหรอ สรุปที่ผมทำมาทั้งหมดตลอดมากลับต้องมาจบด้วยคำว่า ที่บ้านไม่โอเค เพราะผมทำไมถูกใจที่บ้านเขา ?.....แต่ผมก็ไปง้อเขาถึงหน้ารั้วที่ทำงานเขานะ แต่เขาไม่ลงมาคุยกับผม เขาโทรเรียกแม่กับน้าเค้าให้ขับรถมาจอดข้างผมแล้วเรียกไปคุย บอกว่าผมเป็นคนไม่จริงใจยังไงเขาก็ไม่ฟัง บอกว่าผมไม่มีความเป็นผู้นำทำในสิ่งที่ลูกเขาและพวกเขาต้องการยังไม่ได้ ผมก็คอตกขับรถร้องไห้กลับ กทม. คนเดียว แล้วแฟนผมก็อินบ็อกมาว่าที่ผมไปง้อเขาวันนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เขาอับอายที่สุดในชีวิตเขาเลย(ผมไปยืนหลบข้างป้อมยามไม่ได้ตะโกนหรือส่งเสียงเรียกเขาเลย แค่ยืนแอบๆรอให้เขาลงมาคุยเพราะเขาขับรถผ่านผมไปเขาเห็นผมอยู่แล้ว) ตอนที่ไปง้อบ้านผมเป็นห่วงผมมากจนร้องไห้ที่ผมขับรถทั้งที่ยังป่วยแต่เขาก็บอกว่าถ้าเราอยากไปง้อก็ไปง้อเขาให้เต็มที่เลยลูกแต่ระวังตัวเองตอนขับรถให้มากๆนะชีวิตผมมีค่า.....ตอนนี้เราเลิกกันมาจะ 3 เดือนแล้วที่เขาบอกเลิกผม ผมควรจะทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเองครับ ?