เมื่อสิ้นหวัง

ร่ายสุภาพ ...ทุกทุก ทิวาวาร........สุรีย์ขาน ขับแสง สำแดง หน้าที่ตน........บบ่น บ่เลิกรา ผาสุก มอบทุกผู้.........รอบรู้ ฤ โง่เขลา เทาเทา ฤ ขาวดำ.......รวยล้ำ ฤ สุดจน เตือนคน รู้หน้าที่........สละพลี

คือทางเขตให้ทำสัญญาล่วงหน้าก่อนที่สัญญาเก่าจะสิ้นสุด ซึ่งเป็นช่วงสิ้นเดือน แล้วผอ.รร.จะย้ายไปอีกเขตช่วงสิ้นเดือนเหมือนกันแต่เราทำสัญญาแล้วผอ.ก็เซ็นแล้วแต่ถ้าผอ.ย้ายไปผอ.ใหม่ต้องเป็นคนเซ็นแบบเดือนต่อเด

๐ ถึงเลื่องยศฟ่องฟ้า......บารมี ล้นเอย คราวเมื่อลับชีวี...............ค่าไร้ ใดจะเทียบความดี..........อมตะ แม้ชีพลับสลายไซร้........ค่าล้นคนจำ ฯ ๐ น้ำครำเน่าคละคลุ้ง....นาสา คนต่างเอือมระอา.........

ครั้นเกรงกริ่งอุระไม่ประจักษ์ว่าพร้อมพรักไหมหนาปัญหาใหญ่ใดดลจิตคลั่งฉมนิยมไคลฤๅเพราะใกล้ผ่องผุดนุชบุษบา"เหตุไฉนปั้นหน้าตรึงตราหวังทุ่มเทพลังทำนุมธุรสานิยามหวานประทิ่นพลังจินตนาเสน่หาระเริงร่ำสำรา

นางเอกชื่อ กูหยุนตง ข้ามมิติ จากวันสิ้นโลกมายังสมัยโบราณ นางเอกมีพื้นที่มิติ เป็นพี่สาวคนโต มีน้องชาย และน้องสาว และแม่ที่เป็นคนโง่เขลา ทั้งครอบครัว หนี้ภัยแร้ง พ่อหายตัวไปตอนล่อโจรไปทางอื่น เธอน้องชา

"มีสองอย่างที่ไม่มีที่สิ้นสุด จักรวาลกับความโง่เขลาของมนุษย์ แต่ผมยังไม่แน่ใจเรื่องจักรวาล" ผมตีความได้ว่า ไอน์สไตน์เหมือนต้องการจิกกัดว่าความโง่เขลาของมนุษย์มันไม่มีที่สิ้นสุด โดยที่ไอน์สไ