...กวีขวัญ...

๐ ถึงเลื่องยศฟ่องฟ้า......บารมี  ล้นเอย
คราวเมื่อลับชีวี...............ค่าไร้
ใดจะเทียบความดี..........อมตะ
แม้ชีพลับสลายไซร้........ค่าล้นคนจำ ฯ

๐ น้ำครำเน่าคละคลุ้ง....นาสา  
คนต่างเอือมระอา...........หน่ายแท้
หากแต่ผลิตประปา........อุปโภค  ได้เนอ
คุณประโยชน์ยิ่งแล้........อย่าได้ดูแคลน ฯ

๐ แม้นโง่เขลาหากสู้.......หมั่นเพียร
วันหนึ่งจะเป็นเซียน.........จัดจ้าน
ปัญญาใช่เสถียร.............สถิตอยู่   ยืนนา
ผู้เก่งแต่เกียจคร้าน.........ย่อมด้อยถอยหลัง ฯ

๐ หวังประโลมโลกด้วย.....กวีขวัญ
เขียนกาพย์กลอนโคลงฉันท์...กล่อมหล้า
เผยพากย์ทิพย์กำนัล.........แด่เหล่า  ชนเอย
นานตราบชีพสลายอ้า.......อาตม์ตั้งปณิธาน ฯะ