เรื่องของเรามันเริ่มต้นขึ้นด้วยการแอบคุยกันขอเล่าย้อนไปตอนที่เราเรียนจบและรับปริญญาหลังจากนั้น เราได้เข้าไปทำงานในโรงงานแห่งหนึ่ง ซึ่งที่แห่งนี้ทำให้เราได้เจอกับเขา ตอนนั้นเราก็มีแฟนอยู่แล้ว เขาเจอเราครั้งแรกเขาก็เข้ามาทักมาแซวเราอยู่บ่อยๆจนวันนึงเขาก็มาถามเราว่าเรามีแฟนยัง เราก็ตอบเขาไปตรงๆว่ามีแล้ว เราก็คิดว่าเขาจะไม่มายุ้งกับเราแล้ว แต่ป่าวเลยเขาก็ยังมาแซวเหมือนเดิมและเขาก็ขอเฟสเรา จากนั้นเราต้องไปเรียนงานที่อื่น แล้วทำให้เรา2คนไม่ได้เจอกัน และเขาก็ถามหาเราจากหัวหน้าของเรา จนวันนึงเขาลงสตอรี่เขาเกิดอุบัติเหตุแล้วเราเลยตอบกับเขาไปว่าเป็นอะไรถามเพื่อความเป็นห่วงแต่ยังไม่ได้คิดอะไร เวลาผ่านไปหลายวันที่เราไม่ได้เจอกัน เขาเลยทักมาหาเราว่าหายไปไหนออกแล้วหรอ จากนั้นเราก็นัดเจอกัน เขามาเฝ้าเรากินข้าวและนัดกันกินข้าว หลังจากนั้นเราก็คุยกันบ่อยขึ้นจนทำให้เราเริ่มห่างจากแฟนบวกกับแฟนไม่ค่อยมีเวลา โทรไปเขาก็บอกว่าเหนื่อยจะนอนจนทำให้มีช่องว่างระหว่างเรากับแฟนและทำให้เราได้คุยกับเขามากขึ้นจนวันนึงแฟนเราจับได้ และทะเลาะกันจนเกือบเลิกกันจากนั้นเราก็ออกห่างจากเขาพยายามไม่เจอหน้า เดินหนีกันแต่เขาก็แอบมองเราอยู่บ่อยๆคอยขับรถตามไปส่งยอมรับว่าตอนที่เราห่างกันมันเหมือนมีอะไรขาดไป ในช่วงที่เราห่างกันก็มีคนรอบๆข้างมาพูดเรื่องเขาให้เราฟังบ่อยอัพๆ เดทเรื่องเขาให้ฟังจนเขาไปรับราชการทหาร และเราก็ไม่ได้คุยกันอีกพอเขาได้ใช้โทรศัพท์ เขาก็โทรมาหาพี่ที่ทำงานกับเราเพื่อขอคุยกับเรา แต่เราก็คุยกันแปปเดียว เรากลัวว่าจะมีปัญหากับแฟนเลยรีบวาง เวลาก็ผ่านไปสักพักเรากับแฟนก็เลิกกันจริงๆ เลิกกับแบบไม่มีทางกลับไปคืนดีกันได้เราก็เศร้า ร้องไห้เสียดายเวลาที่คบกันมา เสียความรู้สึกที่เขาทำกับเรา และวันนั้นพี่ที่ทำงานก็ชวนไปนั่งดื่มด้วยกัน(แต่เราไม่ได้ดื่มน่ะ)แค่ไปนั่งร่วมวงกันเฉยๆตอนนั้นเราต้องการใครสักคนที่มารับฟังเรามาอยู่เคียงข้างเราเราเลยตัดสินใจให้พี่โทรไปหาเขาแต่เขาก็ไม่รับประมาณตี4พี่เขาก็ทักไปอีกรอบบอกว่าเราคิดถึงแล้วเขาก็โทรกลับมา จากนั้นเราก็ได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง และเขาก็ทำให้เรามูฟออนได้ภายในเวลาไม่กี่วันแล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ทำให้ผูกพันและรู้สึกดีต่อกัน เขาบอกว่าเขารอเรากลับมารอแบบไม่ได้หวังว่าเราจะกลับมา ไม่คิดว่าวันนึงเราจะกลับมาจริงๆ ระหว่างที่เขารอเราเขาก็มีคุยกับคนอื่นด้วย เขาบอกเราว่าเขาจะเคลียเรื่องของเขาให้หมด เขาขอเวลาสักหน่อยเราก็ตอบไปว่าได้ เธอเคลียเรื่องของเธอให้หมดแล้วเราค่อยมาคบกันช่วงนั้นคือเขาดูแลเอาใจใส่เราดีมากทำให้เรารู้สึกดีมากจนเราก็คิดว่าเขาเคลียเรื่องของเขาหมดแล้ว จนวันนึงเราขอเล่นโทรศัพท์เขาแต่เขาไม่ให้เล่น เราก็คิดว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆเลยเรารอจนเขาหลับ แล้วเราเปิดเจอแชทของผญ.ทำให้เราโกรธเขามาก และไม่ยอมคุยกับเขาเขาก็ขอโทษ เขาก็บอกว่าเขาพยายามเคลียอยู่ แต่เราคือเสียความรู้สึก และไม่ไว้ใจเขา และคิดว่าเขามีความลับกับเราเขาง้อจนเราดีกัน จากนั้นเขาก็กลับไปค่ายทหารเราได้ไปส่งเขากับแม่ของเขาแม่ของเขาดีกับเรามาก รู้สึกได้ว่าเขาต้อนรับเรา พอเขากลับค่ายเขาต้องเข้ายาม และเขาก็บอกกับเราว่า เขานอนก่อนเดียวเขาเข้ายามอีก เราก็โอเคแล้วไม่รู้มีเซ้นอะไร ทำให้เขาโทรไปหาเขา แต่ติดสาย ทำให้เราโกรธมาก โทรไปเขาไม่ยอมรับสายเราเลยเขาเปลี่ยนไปมาก ไม่ยอมรับสายเรา ปกติจะรับสายเราตลอดทำให้เราทะเลาะกัน จนเราจะเลิกเขาโทรมาง้อเราก็ไม่ยอมรับสาย เราบอกว่าเราจะกลับบ้านไม่อยู่ที่นี่แล้ว และเราก็ไม่รับสายเขาอีกเลย คือแบบโกรธมากๆ จนเขาให้แม่เขามาง้อเรา บอกให้เรารับสายเขาหน่อย เราเลยยอมรับสาย และคุยกับเขาจนดีกัน จากนั้นเราก็จับได้อีกว่าเขา เขียนชื่อผญ.คนที่เราเจอแชท ที่เขาคุยกันกับผญ.คนนั้น เราก็ทะเลาะกันอีก เขาก็ให้แม่มาง้ออีก เขาก็ขอโทษและจะปรับตัว เราทะเลาะกันบ่อยมากจนวันนึงเราเริ่มจะพอแล้วเริ่มถอยห่าง เริ่มเปิดใจให้คนอื่นเข้ามา แต่เขาเริ่มดีขึ้นเริ่มกลับมาเอาใจใส่เรา แต่เราก็หาทางบอกเลิกเขา จนเราโทรไปติดสายอีกครั้ง เราตัดสินใจบอกเลิก และลดความสัมพันธ์เหลือแค่เพื่อน เขาก็ขอว่าคุยกับเขาก่อนได้ไหมเขายังทำใจไม่ได้ เราก็บอกว่าได้แต่อยู่ในสถานะเพื่อนเท่านั้นน่ะ กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว บอกตรงๆคือเรายังไม่ไว้ใจเขา และยังคิดว่าเขามีความลับกับเรา เขายังซ่อนคนอื่นที่ไม่อยากให้เรารู้ และเขาก็ไม่อยากเสียเราไป ส่วนเราก็พยายามออกจากเขา แต่ต้องมีเหตุที่ทำให้กลับไปคุยกันอีก เราควรทำไงดี ที่บ้านเขาบอกเราว่า เขาติดเรามาก แม่เขาบอก เขาไม่เคยบอกแม่ว่าจะให้แม่ไปขอใครเลย จนเขามาเจอเรา และบอกแม่ว่าให้แม่ไปขอเราให้หน่อย คือเราต้องทำไงดี จะออกมาหรือจะอยู่กับเขาต่อ ถ้าเป็นทุกคนทุกคนจะทำยังไงเม้นหน่อยๆ
เขารักเราจริงหรือแค่หลอก