ทำไมบางคนเราถามดีๆถึงต้องทำเป็นโมโหใส่

ขออนุญาตเล่าเรื่องก่อนนะคะ เรากับเพื่อน มีกันอยู่สามสี่คนในกลุ่ม สนิทกันเกือบ 10 ปี หลายๆปีที่อยู่ด้วยกัน ก็มีความสุขมากเลยนะคะ แต่เราก็งงว่าพอใกล้เรียนจบ อะไรๆก็เปลี่ยนไปหมดเลย หรือเพราะเครียดเรื่องส

เป็นคนโมโหง่ายมากๆ เคยโดนเซ้าซี้จากเพื่อนสนิทแบบเล่นๆแต่ก็โมโห ขี้หงุดหงิดมากๆด้วย เคยพยายามใจเย็นแล้วแต่ก็เหมือนจะยิ่งทำให้แย่กว่าเดิม ปล.ใช้แท็กผิดต้องขอโทษด้วย

มีคนคนนึง เราเคยคุยกับเขาทุกๆวันทั้งวัน 2เดือน เป็นไปได้ใช่ไหมที่เขาจะเบื่อ เพราะเหตุนี้รึป่าวที่ทำตัวออกห่าง พอเจอกันเรายิ้มให้เขาก้หันหน้าหนี ไม่เข้าใกล้เราเลย เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ ถามก้ไม่ตอบว

เราโมโหมากๆๆๆ เห็นเราจับมือถือมักจะถามทุกวันว่า "เขาโทรมาป่ะ" เราตอบเขาแบบเฟียสๆฟาดๆว่า "ไม่โทร" คือเราไปฝากงานที่นึงที่มีคนรู้จักหรือคนสนิทคนที่ชอบมาถามเซ้าซี้แบบนี้ทุกวัน เร

สวัสดีค่ะ หนูอยากจะปรึกษาและขอใช้พื้นที่ตรงนี้เพื่อเป็นการระบายนะคะ นิสัยของหนูคือหนูเป็นคนพูดน้อยค่ะไม่อยากพูดหรือยุ่งกับใครเท่าไหร่จะชอบอยู่เงียบๆกับตัวเองแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่พูดนะคะ บางครั้งหนูเองก็พู

เหมือนเราชอบคนคนหนึ่ง เเต่เราไม่ได้เข้าไปยุ่งหรือตามจีบเซ้าซี้อะไรเขาเลยนะเเต่มีบางครั้งที่ลองทักไปคุยบ้างเเต่เขาก็เฉยๆ หลังจากนั้นเราก็ไม่กล้าไปยุ่งอะไรกับเขาอีกเลยเพราะกล้วเขารำคาญเอา เเต่เขารุ้ด้วย

คือเราต้องบอกก่อนว่า เราเป็นโรคหอบหืด  เราอาศัยอยู่กับย่ากะปู่ ปู่จะแยกไปอยู่อีกโซนนึงของบ้านจะไม่ค่อยมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องในบ้านสักเท่าไหร่ ยายเป็นคนเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กๆ พอเราจะขึ้นอนุบาล2แม่

ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา คือ อยากทราบครับ ว่า ตัวเองได้โดนเเฟนบอกเลิก เเบบ ด้วยที่ใช้การไม่ตอบหรือไม่อ่านเลยรึป่าว เริ่มเรื่องน่ะครับ เหตุการณ์ ก็ ช่วง 3วันวันหยุด เเฟนกลับบ้าน ก็คุยกันปกติ เเต่ ที่เเปล

TW: ​วิตกกังวล คือเรามีเพื่อนคนนึงอ่ะค่ะ เรามีปัญหาทางบ้านนิดหน่อยตอนนั้น แล้วเราเล่าให้เขาว่าเรามีอาการจิตเวช เพราะตอนนั้นเรามองว่าเขาเป็นคนเดียวที่รับฟังเรา พอมีอะไรหนักใจเราก็เล่าให้เขาฟังแล้วพยาย

ขออนุญาตลบโพสนะครับ เนื่องจากเรื่องนี้ได้ถูกแชร์ไปไกลกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลย 😥