ครั้งนั้น ทิฏฐิบาปเช่นนี้ได้เกิดขึ้นแก่สมณุทเทสชื่อกัณฏกะว่า "เรารู้ทั่วถึงธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงแล้วจนกระทั่งว่าธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่าเป็นธรรมก่ออันตรายก็หาสามารถก่ออันตรายแก่ผู้

. . . . ---- 1. อาการธรรมดาของสิ่งต่างๆในโลก (สัตว์ บุคคล(คือ ร่างกาย(รูป(คำภาษาบาลี)) และ จิต, สิ่งที่เกิดขึ้นที่จิตให้จิตรับรู้(เจตสิก, ความรู้สึกสุขทุกข์เฉยๆ, ความจำ,ความคิด) วัตถุ สิ่งของ) *

อ้างถึง 1. พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑ พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๑ มหาวิภังค์ ภาค ๑   ทุติยปาราชิกสิกขาบท   เรื่องพระธนิยะ กุมภการบุตร 2. อรรถกถา มหาวิภ

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค ๒. มาลุกยปุตตสูตร ว่าด้วยพระมาลุกยบุตร

ประวัติการสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งที่ 18 ประธานสังคายนา โมฆะบุรุษอลัชชีอามิสทายาท มหาโจร ๕ เป็น: ผู้ปุจฉา ภิกษุผู้เผาตำรา ฆ่าอาจารย์และกินเนื้อ เป็น:ผู้วิสัชนาตัดทอนพระธรรมวินัย เหล่าบริวารสาวก วกไป

ข้อมูลอ้างอิง : การศึกษาวิเคราะห์การอวดอุตตริมนุสสธรรมในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท