เรื่องของเรื่องผมคบกับแฟนแล้วคือทุกคนต้องเข้าใจใช่มั้ยครับ ยิ่งเราทำงานโรงพยาบาลเหมือนกัน แต่แค่อยู่คนละโรงพยาบาลและก็คนละที่ คือทำงานสายนี้เวลานอนไม่ต้องพูดครับปกติก็นอนกันไม่ค่อยจะพออยู่แล้วแต่ถามว่าชิดมั้ยคือชินครับ เพราะเหตุนี้เวลาทำงานมีมากกว่า จึงทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน พอออกงานลงเวรมา เราก็โทรคุยกันปกติเป็นประจำทุกวันอยู่แล้วครับ แต่เรื่องมันเกิดมาได้สักพักนึงพักใหญ่ๆแล้วครับ คือแม่ผมเนี่ยชอบเดินออกมาบอกตอนที่เราคุยกัน เดินออกมาบอกว่าพอได้แล้ว โตๆกันแล้วปัญญาอ่อนกันรึป่าวทำไมยังไม่นอนจะทำให้พ่อแม่ตายกันรึไง แค่นี้ก็ปวดหัวจะตายกันแล้ว เป็นแบบนี้กันแทบทุกวันเลยครับ วันนั้นเรื่องที่เกิดคือตอนตี2กว่าจะตีสามครับ วันนั้นผมมเข้าเวร 08:00 - 00:00 แต่ผมก็ชินนะครับมันไม่ได้ง่วงอะไรอยู่แล้ว คือผมก็อยากจะถามทุกๆคนครับ อย่างผมทำงานมาตั้งแต่อายุ15-16แล้วครับ ทำงานโรงพยาบาลมาตั้ง2ปีกว่าจะเข้าปีที่สามแล้วครับ คือพ่อแม่ยังไม่ปล่อยแบบนี้ผมควรทำยังไง คือคุยกันแล้วผมคุยด้วยความใจเย็นแบบอุณหภูมิที่ติดลบก็แล้ว แต่ก็จะจบด้วยการที่พ่อแม่จะใช้อารมณ์แก้ปัญหาเดี๋ยวจะทุบตีผมบ้างเดี๋ยวจะปาข้าวของใส่ผมบ้าง คืออยากจะถามผมหาเงินทำงานส่งตัวเองเรียนจน จบปวสได้ มีการงานรับผิดชอบพ่อแม่เพราะมันคือหน้าที่ พ่อแม่ผมว่างงานครับ คืออยากจะถามทุกคนเขาบอกปล่อยผมแล้วแต่แค่เรื่องนอนดึก แต่ผมก็มีความรับผิดชอบไปทำงานได้สติครบถ้วน ถึงผมจะนอนดึกแต่ในสิ่งที่ผมทำนี้มันไม่ได้ทำให้ใครเดือนร้อนเลย แต่ที่ผมเจออยู่ทุกวันนี้ทำไมผมไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตเลยครับ ขนาดผมออกไปคุยโทรศัพท์นอกบ้าน นอนๆอยู่ตีสามยังเดินออกมาตามมาด่าผมอยู่เลยครับ หาว่าผมไม่เขาใจเขา ผมมก็บอกแล้วปล่อยหนูเหอะหนูทำงานได้นอนดึกได้หนูก็ตื่นไปทำงานได้ ถามว่าทำไมไม่ปล่อยเขาก็บอกว่ากลัวจะเป็นไรไปไม่มีคนดูแลพ่อกับแม่ ผมก็บอกว่าหนูไม่เป็นไรหรอก ซึ่งผมก็จะไม่เป็นอะไนไปครับเรื่องการขับขี่อุบัติเหตุไม่มีแน่นอนครับเพราะผมเป็นคนเวลาขับขี่ผมจะไม่ง่วงครับ ผมนี่ปวดใจมากๆเลยครับเลยอย่างกถามหน่อย ทุกคนคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้ครับ มีวิธีแก้มั้ย
อายุ20ปีจะ21แล้ว พ่อแม่ไม่ปล่อยให้นอนดึกควรทำไง