ตราบใดที่ยังเป็นลูกน้อง ไม่เป็น"สุนัข"ก็เป็น"เต่า"... อาแปะว่าทัศนคติคนไทยโบราณเป็นเช่นนั้นเอง

เป็นลูกน้องที่ไม่ซื่อสัตย์ แว้งกัดเจ้านาย โบราณก็เปรียบเป็นสุนัขที่เลี้ยงไม่เชื่อง..
แต่หากเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์ รับใช้เจ้านายมานาน โบราณก็เปรียบเป็น"ข้าเก่าเต่าเลี้ยง"..

อาแปะว่าเป็นเรื่องปกติมากของสังคมตะวันออก ที่มีทัศนคติแบ่งชนชั้นฐานะกันระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง  ด้วยวัฒนธรรมตะวันออกสั่งสอนกันมาแบบนี้..
ด้วยศักย์ของคนเป็นลูกน้อง ไม่ว่าจะเป็นสุนัขหรือเป็นเต่า ก็ล้วนจัดเป็นเดรัจฉานภูมิ ด้วยกันนั่นแล..

ดังนั้น หากใครอยากหลุดพ้นจากภูมิชั้นต่ำ(เต่า-สุนัข) ก็ต้องเลิกเป็นข้าทาสบริวาร  เลิกเป็นคนรับใช้..
พยายามคิดให้เป็นแบบโลกตะวันตก คือโลกของเสรีภาพ  โลกของความเสมอภาค และภราดรภาพ...นะครัช..
เพราะฝรั่งมีทัศนคติความสัมพันธุ์ระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง ต่างไปจากโลกตะวันออกเช่นจีนและไทย...นั่นเอง..

อาแปะก็เป็นจ่าฝูงนะ  มีลูกน้องอยู่สองตัว...
แม้จะเป็นจ่าฝูง แต่อาแปะก็มีความเป็นมนุษย์ ..
ปกครองลูกฝูงด้วยธรรมสิบประการ (ทศพิศมนุษยธรรม) ..

แปลกอะไรหากมนุษย์จะเป็นจ่าฝูงของสรรพสัตว์ ....จริงป่ะ.?