สวัสดีค่ะ เราอยู่บ้านกับพ่อกับน้องชาย1คน แฟนเราด้วยค่ะ น้องอายุ10ขวบ
เราเลี้ยงน้องชายมาตั้งแต่น้องยังเล็ก เลี้ยงมาตลอดค่ะ เลี้ยงแทบจะเป็นลูกแล้วค่ะ
ค่ากินอยู่ ค่าเสื้อผ้า ค่าเทอม และทุกๆอย่าง
เราขายของค่ะ ไม่มีลูก เราช่วยกันทำกับแฟน พ่อก็ขายของอยู่ด้วยกัน คนละร้านแต่ในพื้นที่เดียวกัน ติดกันค่ะ
เราสอนน้องให้ช่วยทำงาน สอนทุกอย่าง แต่ถ้าวันไหนพ่อเราเห็นว่าเราใช้น้องเก็บโต๊ะ เก็บจาน แกจะรีบวิ่งมาทำให้อย่างรวดเร็ว
เราสอนให้น้องล้างจานหลังกินข้าวเสร็จ แต่พ่อก็จะบอกวางไว้ตรงนั้น เดี๋ยวพ่อไปล้างเอง
เราให้น้องทำอะไร พ่อก็จะบอกเอาไว้ก่อนก็ได้
ลืมบอกน้องเราสมาธิสั้นนะคะ ก็จะมี ขี้ลืม พูดอะไรแล้วไม่ค่อยฟัง เล่นแรง เสียงดังบางเวลา งี่เง่า ชอบอยู่คนเดียวบางเวลา แค่นั้นค่ะ
แต่เหมือนพ่อจะไม่เข้าใจอาการของเด็กสมาธิสั้นนะคะ เห็นแกบอกลูกพ่อไม่ได้เป็นอะไร แค่ดื้อตามประสาเด็กทั่วไป
ประเด็นหลักเลยคือ วันนึง เราไปขายของ แต่พ่อเราไม่ได้ไป พ่อเลยขอให้น้องอยู่บ้านด้วย เราก็ตกลง จัดแจงให้ว่าต้องทำอะไรบ้างในเวลานี้ นี้ นี้
เราไม่ต้องการให้น้องเล่นโทรศัทพ์ติดต่อกัน ถ้าให้เล่นเราจะกำหนดเวลา เลยไม่เอาโทรศัพท์น้องไว้ให้น้อง
อยู่ดีๆเราก็มีเซ้นว่าเออถึงน้องไม่มีโทรศัพท์ น้องก็สามารถเอาโทรศัพท์พ่อมาเล่นได้นิ เราเลยรีบโทรหาน้อง น้องก็สารภาพว่าจริง(มีเรื่องก่อนหน้าด้วยค่ะเล็กๆน้อยๆสะสม) เราก็บ่นๆเลยทีนี้ ทำไมพี่พูดแล้วไม่ฟัง ที่บอกไปทั้งหมดไม่ฟังกันเลยใช่มั้ย เราขึ้นกูๆๆๆกับน้อง เราบอกถ้าเป็นแบบนี้ ไปนอนกับพ่อเลยนะ ถ้าจะไม่ฟังกัน ตอนนั้นปรี๊ดแตกมาก เราสอนอะไรมาไม่ฟังเลย ทำไมอยู่กับพ่อแล้วกลายเป็นอีกคน
แล้วปกติเวลาน้องคุยโทรศัพท์ น้องจะเปิดลำโพง
สงสัยตอนเราบ่นเราด่า พ่อคงได้ยินหมด
หลังจากขายของเสร็จกลับบ้านมา น้องไม่มาหาเราเลยค่ะ แปลงร่างเป็นคนละคนเลย ไปนอนกับพ่อจริงๆ ซึ่งก่อนหน้า เวลาเราบ่น เราว่า น้องจะบอกไม่เอาครับ จะอยู่กับพี่ ตลอด
เราเครียดมาก เสียใจมากว่าทำไม เอาแต่โทษน้อง โทษตัวเอง
เราว่าจะปล่อยน้องให้อยู่กับพ่อไปเลย แต่เราคิดว่าต้องมีปัญหาแน่ๆ กับการใช้ชีวิตและการเรียน เพราะน้องอยู่กับเราตลอดเวลา ไม่เคยห่างกันเลย
เราเลยเรียกน้องมาคุยว่าปกติหนูจะขึ้นมาหาพี่ ทำไมครั้งนี้มันเกิดอะไรขึ้น น้องบอกว่า พ่อบอกให้น้องนอนกับพ่อ แล้วน้องก็พูดให้ฟังอีกว่า พ่อยอกว่า "พี่เลี้ยงน้องได้ ทำไมพ่อจะเลี้ยงน้องไม่ได้ แล้วพี่เป็นใคร มีสิทธิอะไรมาสั่งน้อง พี่ไม่ใช่พ่อแม่น้องนะ ที่จะมีสิทธิมาสั่ง" ที่น้องบอกเพราะเวลาน้องมีอะไร น้องจะไม่ปิดบังเรา ถึงปิดบัง เราก็จับพิรุดได้ตลอด
จบเลยค่ะได้ยินคำนี้ โหววววที่ทำไปทั้งหมด ทำไปเพื่อ แล้วถ้าวันนึงเขาเอาลูกเขาไปจากเรา เราจะทำยังไง น้องจะเป็นยังไง
ส่วนหลังจากที่น้องอยู่กับพ่อไม่กี่วัน ก็มีปัญหาจริงๆค่ะ เราโดนคุณครูดุว่าทำไมน้องไม่ทำงานส่ง ทำไมไม่ตั้งใจเหมือนก่อน งานค้างเต็มเลย
หลังจากนั้น เราเลยเอาน้องมาอยู่กับเราตลอด จัดการจนดีขึ้นแหละค่ะ แต่ก็สังเกตว่าพ่อคอยจับตามองเราตลอดนะคะ ว่าเราจะทำยังไงกับน้องบ้าง เราเลยพยามที่จะไม่ดุไม่ด่าน้องค่ะ ถึงบางทีจะอดไม่ได้ก็ตาม
*เรามีพี่น้องสามคนค่ะ พี่ชายเรา ย่าเป็นคนเลี้ยง
*ส่วนเราพ่อกับแม่เลี้ยง แต่ส่วนมากเราจะผูกพันกับแม่มาก จนกระทั่งแม่เสีย ส่วนพ่อจะเป็นคนหาเงินเข้าบ้านค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาให้ครอบครัว เวลามีปัญหา เราพูดได้แค่กับแม่ค่ะ ไม่เคยพูดกับพ่อ น่าจะเป็นเพราะ เคยปรึกษาอะไรไป แล้วกลายเป็นว่าเราผิดหมดมั้งคะ ไม่ค่อยได้คำแนะนำ
*ส่วนน้องก็ได้อยู่กับแม่ถึงแค่4ขวบค่ะ
แรกๆตอนแม่เสีย เราก็ไม่เอาน้องนะคะ เลี้ยงไม่เป็น เราก็ไม่ได้ทำอะไรค่ะตอนนั้น ใช้ชีวิตไปวันๆช่วยพ่อขายของ ช่วยเลี้ยงน้องบางเวลา ตอนนั้นเพิ่งเรียนจบด้วยค่ะแม่ก็เสีย
ทีนี้พ่อก็ดูแลน้อง ดูแลไม่ไหว พี่ชายก็ดูแลต่อ ก็ไม่ไหวอีก เราก็เลยเอาน้องมานอน มาอยู่ด้วยสะเลย สนุกดีค่ะ มันดีกว่าที่คิดแฮะ
เรารักน้องเรามากนะคะถึงเราจะดุจะด่า เราอยากให้เขามีวินัย ไม่อยากให้เสียนิสัย เราไม่รู้จะพูดกับใคร ไม่รู้จะทำยังไง พูดกับพี่ กับย่า กับน้า เขาก็บอกให้ทำใจ และให้ทำเหมือนที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็พอ
เราอายุ26ค่ะ**
จัดการกับความรู้สึกที่มีกับครอบครัวยังไงดี
เราเลี้ยงน้องชายมาตั้งแต่น้องยังเล็ก เลี้ยงมาตลอดค่ะ เลี้ยงแทบจะเป็นลูกแล้วค่ะ
ค่ากินอยู่ ค่าเสื้อผ้า ค่าเทอม และทุกๆอย่าง
เราขายของค่ะ ไม่มีลูก เราช่วยกันทำกับแฟน พ่อก็ขายของอยู่ด้วยกัน คนละร้านแต่ในพื้นที่เดียวกัน ติดกันค่ะ
เราสอนน้องให้ช่วยทำงาน สอนทุกอย่าง แต่ถ้าวันไหนพ่อเราเห็นว่าเราใช้น้องเก็บโต๊ะ เก็บจาน แกจะรีบวิ่งมาทำให้อย่างรวดเร็ว
เราสอนให้น้องล้างจานหลังกินข้าวเสร็จ แต่พ่อก็จะบอกวางไว้ตรงนั้น เดี๋ยวพ่อไปล้างเอง
เราให้น้องทำอะไร พ่อก็จะบอกเอาไว้ก่อนก็ได้
ลืมบอกน้องเราสมาธิสั้นนะคะ ก็จะมี ขี้ลืม พูดอะไรแล้วไม่ค่อยฟัง เล่นแรง เสียงดังบางเวลา งี่เง่า ชอบอยู่คนเดียวบางเวลา แค่นั้นค่ะ
แต่เหมือนพ่อจะไม่เข้าใจอาการของเด็กสมาธิสั้นนะคะ เห็นแกบอกลูกพ่อไม่ได้เป็นอะไร แค่ดื้อตามประสาเด็กทั่วไป
ประเด็นหลักเลยคือ วันนึง เราไปขายของ แต่พ่อเราไม่ได้ไป พ่อเลยขอให้น้องอยู่บ้านด้วย เราก็ตกลง จัดแจงให้ว่าต้องทำอะไรบ้างในเวลานี้ นี้ นี้
เราไม่ต้องการให้น้องเล่นโทรศัทพ์ติดต่อกัน ถ้าให้เล่นเราจะกำหนดเวลา เลยไม่เอาโทรศัพท์น้องไว้ให้น้อง
อยู่ดีๆเราก็มีเซ้นว่าเออถึงน้องไม่มีโทรศัพท์ น้องก็สามารถเอาโทรศัพท์พ่อมาเล่นได้นิ เราเลยรีบโทรหาน้อง น้องก็สารภาพว่าจริง(มีเรื่องก่อนหน้าด้วยค่ะเล็กๆน้อยๆสะสม) เราก็บ่นๆเลยทีนี้ ทำไมพี่พูดแล้วไม่ฟัง ที่บอกไปทั้งหมดไม่ฟังกันเลยใช่มั้ย เราขึ้นกูๆๆๆกับน้อง เราบอกถ้าเป็นแบบนี้ ไปนอนกับพ่อเลยนะ ถ้าจะไม่ฟังกัน ตอนนั้นปรี๊ดแตกมาก เราสอนอะไรมาไม่ฟังเลย ทำไมอยู่กับพ่อแล้วกลายเป็นอีกคน
แล้วปกติเวลาน้องคุยโทรศัพท์ น้องจะเปิดลำโพง
สงสัยตอนเราบ่นเราด่า พ่อคงได้ยินหมด
หลังจากขายของเสร็จกลับบ้านมา น้องไม่มาหาเราเลยค่ะ แปลงร่างเป็นคนละคนเลย ไปนอนกับพ่อจริงๆ ซึ่งก่อนหน้า เวลาเราบ่น เราว่า น้องจะบอกไม่เอาครับ จะอยู่กับพี่ ตลอด
เราเครียดมาก เสียใจมากว่าทำไม เอาแต่โทษน้อง โทษตัวเอง
เราว่าจะปล่อยน้องให้อยู่กับพ่อไปเลย แต่เราคิดว่าต้องมีปัญหาแน่ๆ กับการใช้ชีวิตและการเรียน เพราะน้องอยู่กับเราตลอดเวลา ไม่เคยห่างกันเลย
เราเลยเรียกน้องมาคุยว่าปกติหนูจะขึ้นมาหาพี่ ทำไมครั้งนี้มันเกิดอะไรขึ้น น้องบอกว่า พ่อบอกให้น้องนอนกับพ่อ แล้วน้องก็พูดให้ฟังอีกว่า พ่อยอกว่า "พี่เลี้ยงน้องได้ ทำไมพ่อจะเลี้ยงน้องไม่ได้ แล้วพี่เป็นใคร มีสิทธิอะไรมาสั่งน้อง พี่ไม่ใช่พ่อแม่น้องนะ ที่จะมีสิทธิมาสั่ง" ที่น้องบอกเพราะเวลาน้องมีอะไร น้องจะไม่ปิดบังเรา ถึงปิดบัง เราก็จับพิรุดได้ตลอด
จบเลยค่ะได้ยินคำนี้ โหววววที่ทำไปทั้งหมด ทำไปเพื่อ แล้วถ้าวันนึงเขาเอาลูกเขาไปจากเรา เราจะทำยังไง น้องจะเป็นยังไง
ส่วนหลังจากที่น้องอยู่กับพ่อไม่กี่วัน ก็มีปัญหาจริงๆค่ะ เราโดนคุณครูดุว่าทำไมน้องไม่ทำงานส่ง ทำไมไม่ตั้งใจเหมือนก่อน งานค้างเต็มเลย
หลังจากนั้น เราเลยเอาน้องมาอยู่กับเราตลอด จัดการจนดีขึ้นแหละค่ะ แต่ก็สังเกตว่าพ่อคอยจับตามองเราตลอดนะคะ ว่าเราจะทำยังไงกับน้องบ้าง เราเลยพยามที่จะไม่ดุไม่ด่าน้องค่ะ ถึงบางทีจะอดไม่ได้ก็ตาม
*เรามีพี่น้องสามคนค่ะ พี่ชายเรา ย่าเป็นคนเลี้ยง
*ส่วนเราพ่อกับแม่เลี้ยง แต่ส่วนมากเราจะผูกพันกับแม่มาก จนกระทั่งแม่เสีย ส่วนพ่อจะเป็นคนหาเงินเข้าบ้านค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาให้ครอบครัว เวลามีปัญหา เราพูดได้แค่กับแม่ค่ะ ไม่เคยพูดกับพ่อ น่าจะเป็นเพราะ เคยปรึกษาอะไรไป แล้วกลายเป็นว่าเราผิดหมดมั้งคะ ไม่ค่อยได้คำแนะนำ
*ส่วนน้องก็ได้อยู่กับแม่ถึงแค่4ขวบค่ะ
แรกๆตอนแม่เสีย เราก็ไม่เอาน้องนะคะ เลี้ยงไม่เป็น เราก็ไม่ได้ทำอะไรค่ะตอนนั้น ใช้ชีวิตไปวันๆช่วยพ่อขายของ ช่วยเลี้ยงน้องบางเวลา ตอนนั้นเพิ่งเรียนจบด้วยค่ะแม่ก็เสีย
ทีนี้พ่อก็ดูแลน้อง ดูแลไม่ไหว พี่ชายก็ดูแลต่อ ก็ไม่ไหวอีก เราก็เลยเอาน้องมานอน มาอยู่ด้วยสะเลย สนุกดีค่ะ มันดีกว่าที่คิดแฮะ
เรารักน้องเรามากนะคะถึงเราจะดุจะด่า เราอยากให้เขามีวินัย ไม่อยากให้เสียนิสัย เราไม่รู้จะพูดกับใคร ไม่รู้จะทำยังไง พูดกับพี่ กับย่า กับน้า เขาก็บอกให้ทำใจ และให้ทำเหมือนที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็พอ
เราอายุ26ค่ะ**