เเม่ชอบตึงใส่คนที่บ้าน หงุดหงิดกับคนที่บ้าน

ก็ตามกระทู้ที่ตั้ง ไม่ใช่ว่าเเม่อารมณ์ไม่ดีตลอดเวลา เเต่ชอบตึงใส่ จนบางทีไม่กล้าบอกเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟัง หรือบางที่ถามอะไรเล็กน้อย ก็โวยวายใส่ ประมาณว่า เเค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง เรื่องเเค่นี้ทำไม่ได้ เวลาขอให้ช่วยอะไรเเม่ก็ประมาณว่า ทำเองสิ เเค่นี้ทำเองสิ คนอื่นไม่มีเเล้วเหรอ จนบางทีเราก็เเอบเศร้านะ ทำไมต้องตึงใส่คนที่บ้านทำไมต้องโวยวายกันในบ้าน เเต่กับคนอื่นคนภายนอกคุยด้วยดีอารมณ์ดีเลยเเต่ก็เข้าใจเเหละใครจะโวยวายใส่คนอื่น