ทุกคนมีกำลังใจในการอยู่ต่อคือะไรหรอคะ

เราเป็นคนที่งี่เง่าและคนโง่มากๆ(หลายๆคนและพี่สาวบอกแบบนั้น)ไม่รู้ว่ามันติดมากับตัวเราตั้งแต่เล็กหรือเปล่าทำอะไรก็กังวัลไปหมดทำอะไรผิดนิดเดียวกลัวจะเป็นจะตายสอบหรือทำคะแนนก็เกือบที่โหล่ตลอดเอาง่ายๆคือทำอะไรกลัวกังวลไปหมดค่ะยิ่งมาอยู่บ้านแฟนแล้วกลัวหนักกว่าเดิมอีกค่ะแค่เโดนให้ไปทำความสะอาดหรือทำงานต่างๆที่เขามอบหมายให้เราก็ยํ้าตาไหลแล้วมันเหมือนรู้สึกว่าไม่มีกำลังใจจะอยู่ต่อ เพราะไม่มีแม่อยู่ข้างๆหรือเปล่าคะ (แม่เป็นคนที่ให้กำลังใจมาโดยตลอดโทรคุยก็ยังกังวลอยู่เลยค่ะ) ทำอะไรไม่ดีเลยจนรู้สึกท้อค่ะ ทุกคนแก้ปัญหายังไงกันหรอคะ  

(มาขอคำแนะนำและปรึกษานะคะ)