ละสักกายทิฏฐิ ให้เห็นตามความเป็นจริงเสียก่อน ค่อยเลิกใช้อุบายความเป็น “สัตว์”

กรุณาเพียรละสักกายทิฏฐิ กันก่อน ไม่ต้องถึงกับเกลี้ยงหรอก แต่ขอให้เห็นตามความเป็นจริงเสียค่อยเลิกใช้อุบายความเป็น “สัตว์” มีปัญจุปาทานขันธ์

เล่นท่องสูตรคูณเป็นนกแก้วนกขุนทอง สะกดจิตตนเอง เหมือนบริกรรมคาถา

ไม่มีสัตว์บุคคลตัวตนเราเขา

ขันธ์ห้า ธาตุหก เกิด/ดับยังไง สติทำงานยังไง สัมปชัญญะทำงานยังไง ประกอบความเพียรไปเรื่อยๆ ละสังโยชน์ได้เกลี้ยงเมื่อไหร่ เดี๋ยว สัตว์ ก็ไม่จำเป็นต้องใช้อ้างอิงแล้ว

สังโยชน์สักตัวก็ยังละไม่ได้ แล้วคิดหรือว่า สะกดจิตตนเอง บริกรรมคาถา แบบนั้นว่าไม่มีสัตว์บุคคล แล้วจะละได้