สวัสดีค่ะ ขออนุญาติพื้นที่ในการเล่าเรื่องราวนะคะ
เราเป็นเด็กฝึกงานที่โรงงานแห่งหนึ่ง ซึ่งปกติแล้วเราเป็นคนร่าเริงมาก สามารถเข้ากับคนได้ง่าย ชอบเข้าหาคนเยอะๆเพราะรู้สึกว่ามันสนุกค่ะ แต่พอมาฝึกที่โรงงานกลับกลายเป็นคนที่ไม่พูดส้ะงั้น (เนื่องจากมาฝึกงานคนเดียวไม่มีเพือนแม้แต่คนเดียว ทำงานคนเดียวทุกอย่าง) แล้วแผนกนี้มีแต่พี่ๆที่เป็นผู้ใหญ่ซึ่งเราเกรงใจมากไม่กล้าที่จะเข้าไปหยอกล้ออะไรมากเพราะเขาเป็นคนมีวุฒิภาวะกันหมดค่ะ ด้วยเหตุผลของตรงนี้ที่ผ่านมาพี่ๆจึงไม่คุยกับเราเลยพอมีเรื่องคุยก็นิดเดียวค่ะเพราะไม่รู้จะพูดอะไร
แล้ววันนึงมีพี่ถูกหวยจะเลี้ยงน้ำในเช้าวันถัดไป โดยเราปฏิเสธไปเพราะเข้าใจว่าจะเลี้ยงในวันเสาร์ ซึ่งวันเสาร์พี่มาทำงานกันแต่ว่าเราไม่มาค่ะเนื่องจากเป็นงานใหญ่งานสำคัญ เราจึงไม่ได้มาในวันเสาร์นี้ T_T มันเป็นการเข้าใจผิดค่ะเราเลยปฏิเสธไป (โดยปกติเราก็เด๋อๆแบบนี้แหละค่ะ) ณ เวลานั้นตอนที่เขานัดกันว่าจะเลี้ยงเช้าเราก็นั่งยุด้วยนะคะแต่เราไม่ได้ตั้งใจฟังเพราะว่าเรากำลังนั่งอ่านตำนานผีในกูเกิ้ลอยู่ค่ะ
#ในส่วนของตรงนี้ถ้าเราจะบอกตรงๆว่าเราเข้าใจผิด มันดูไม่น่าเชื่อถือค่ะ เพราะว่าเรานั่งฟังยุด้วย
แล้วตอนพี่เขาเอาน้ำมาแจกกันเขาก็มองเราแปลกๆ เหมือนเราไม่รักษาน้ำใจคนให้ เราไม่นิสัยไม่ดี เราไม่มีมนุษย์สัมพันธ์ค่ะ ซึ่งพอเราเจอแแบบนี้เราเลยไม่กล้าที่จะอธิบายเหตุผลนั้นๆไปเลยค่ะ (เราสังเกตุได้จากสายตาที่เขามองเรามาค่ะ)
หลังจากนั้นไม่นานเรานั่งทำงานห้องยุคนเดียวค่ะ พี่คนที่ถูกหวยก็เหมือนแกล้งเดินเข้ามาถมาว่าพี่ๆคนอื่นเขาไปไหนกันหมด (ทั้งๆที่ปกติไม่เคยทักเลยค่ะ) เราสัมผัสได้เลยว่าเี่สงสัยว่าทำไมเราถึงไม่เอาน้ำที่พี่เขาเลี้ยง เราเลยบอกว่า "พี่ค่ะหนูขอโทษนะคะที่ไม่ได้เอาน้ำ หนูคิดว่าจะเลี้ยงวันเสาร์หนูเลยไม่ได้เอาค่ะ แล้วยกมือไหว้พร้อมยิ้ม) จานั้นพี่ก็บอกว่าไม่เป็นไร
ทำให้เรายิ่งคิดมากเข้าไปอีกค่ะ
1.พี่จะเชื่อไหมว่าเราเข้าใจผิด
2.พี่บางคนอาจจะมองว่าเรา
เนื่องจากตอนที่เขานั่งคุยเรื่องน้ำเราก็นั่งฟังยุด้วย
อยากจะถามทุกคนว่าเหตุการณ์แบบนี้เราควรจะทำตัวอย่างไรค่ะ เรามายุที่นี่เราพูดน้อยมาก ถ้าไม่มีคนทักก็จะไม่พูดเลยด้วยซ้ำ เหนื่อยแล้วอยากร้องไห้มากๆค่ะ เพราะมันเป็นแค่เรื่องน้ำทั้งๆที่ความจริงแล้วมันไม่ได้มีอะไรเลยนะคะ T_T รบกวนช่วยบอกวิธีแก้ปัญหาตรงนี้ทีค่ะให้กำลังใจกันก็ได้ค่ะ แค่อยากมาระบาย
การฝึกงาน (น้ำใจเป็นเหตุ)
เราเป็นเด็กฝึกงานที่โรงงานแห่งหนึ่ง ซึ่งปกติแล้วเราเป็นคนร่าเริงมาก สามารถเข้ากับคนได้ง่าย ชอบเข้าหาคนเยอะๆเพราะรู้สึกว่ามันสนุกค่ะ แต่พอมาฝึกที่โรงงานกลับกลายเป็นคนที่ไม่พูดส้ะงั้น (เนื่องจากมาฝึกงานคนเดียวไม่มีเพือนแม้แต่คนเดียว ทำงานคนเดียวทุกอย่าง) แล้วแผนกนี้มีแต่พี่ๆที่เป็นผู้ใหญ่ซึ่งเราเกรงใจมากไม่กล้าที่จะเข้าไปหยอกล้ออะไรมากเพราะเขาเป็นคนมีวุฒิภาวะกันหมดค่ะ ด้วยเหตุผลของตรงนี้ที่ผ่านมาพี่ๆจึงไม่คุยกับเราเลยพอมีเรื่องคุยก็นิดเดียวค่ะเพราะไม่รู้จะพูดอะไร
แล้ววันนึงมีพี่ถูกหวยจะเลี้ยงน้ำในเช้าวันถัดไป โดยเราปฏิเสธไปเพราะเข้าใจว่าจะเลี้ยงในวันเสาร์ ซึ่งวันเสาร์พี่มาทำงานกันแต่ว่าเราไม่มาค่ะเนื่องจากเป็นงานใหญ่งานสำคัญ เราจึงไม่ได้มาในวันเสาร์นี้ T_T มันเป็นการเข้าใจผิดค่ะเราเลยปฏิเสธไป (โดยปกติเราก็เด๋อๆแบบนี้แหละค่ะ) ณ เวลานั้นตอนที่เขานัดกันว่าจะเลี้ยงเช้าเราก็นั่งยุด้วยนะคะแต่เราไม่ได้ตั้งใจฟังเพราะว่าเรากำลังนั่งอ่านตำนานผีในกูเกิ้ลอยู่ค่ะ
#ในส่วนของตรงนี้ถ้าเราจะบอกตรงๆว่าเราเข้าใจผิด มันดูไม่น่าเชื่อถือค่ะ เพราะว่าเรานั่งฟังยุด้วย
แล้วตอนพี่เขาเอาน้ำมาแจกกันเขาก็มองเราแปลกๆ เหมือนเราไม่รักษาน้ำใจคนให้ เราไม่นิสัยไม่ดี เราไม่มีมนุษย์สัมพันธ์ค่ะ ซึ่งพอเราเจอแแบบนี้เราเลยไม่กล้าที่จะอธิบายเหตุผลนั้นๆไปเลยค่ะ (เราสังเกตุได้จากสายตาที่เขามองเรามาค่ะ)
หลังจากนั้นไม่นานเรานั่งทำงานห้องยุคนเดียวค่ะ พี่คนที่ถูกหวยก็เหมือนแกล้งเดินเข้ามาถมาว่าพี่ๆคนอื่นเขาไปไหนกันหมด (ทั้งๆที่ปกติไม่เคยทักเลยค่ะ) เราสัมผัสได้เลยว่าเี่สงสัยว่าทำไมเราถึงไม่เอาน้ำที่พี่เขาเลี้ยง เราเลยบอกว่า "พี่ค่ะหนูขอโทษนะคะที่ไม่ได้เอาน้ำ หนูคิดว่าจะเลี้ยงวันเสาร์หนูเลยไม่ได้เอาค่ะ แล้วยกมือไหว้พร้อมยิ้ม) จานั้นพี่ก็บอกว่าไม่เป็นไร
ทำให้เรายิ่งคิดมากเข้าไปอีกค่ะ
1.พี่จะเชื่อไหมว่าเราเข้าใจผิด
2.พี่บางคนอาจจะมองว่าเรา
อยากจะถามทุกคนว่าเหตุการณ์แบบนี้เราควรจะทำตัวอย่างไรค่ะ เรามายุที่นี่เราพูดน้อยมาก ถ้าไม่มีคนทักก็จะไม่พูดเลยด้วยซ้ำ เหนื่อยแล้วอยากร้องไห้มากๆค่ะ เพราะมันเป็นแค่เรื่องน้ำทั้งๆที่ความจริงแล้วมันไม่ได้มีอะไรเลยนะคะ T_T รบกวนช่วยบอกวิธีแก้ปัญหาตรงนี้ทีค่ะให้กำลังใจกันก็ได้ค่ะ แค่อยากมาระบาย