เราเป็นแค่เด็กชงกาแฟในรพ. ส่วนเขาเป็นหมอ เราแอบชอบเขาตั้งแต่เป็น intern แล้วเขาก็ไปเรียน จนกลับมาเป็นอาจารย์ แต่เราก็ยังเป็นเด็กชงกาแฟเหมือนเดิม เขามาซื้อกาแฟทุกวันวันใหนเขาไม่มาเหมือนรู้สึกคิดถึง แค่เสี้ยววินาทีที่ได้เห็นหน้า จำได้เลยตอนที่เขาไปเรียนต่อที่กทม.ตั้ง4ปีได้มั้ง เราแอบร้องไห้นะ คือเราปลื้มเขามากๆ อยู่ๆเขาก็กลับมาทำงานที่รพ.ที่เดิม คือเห็นหน้าเขาครั้งแรก ใจเต้นรัวๆๆมาก ดีใจมากที่เขากลับมา โดยทุกวันเขาจะมากินกาแฟทุกเช้า และมาดกวนๆพูดจากวนๆใส่เราเหมือนๆเดิม เขายังน่ารักสำหรับเราเสมอ ถึงเจอหน้ากันจะกัดกันทุกที แต่!!! เขามีแฟนเป็นผู้ชาย🥲 แต่อยากบอกเขานะว่าเราชอบเขามาก ควรบอกดีใหม??แต่6ปีละนะอึดอัดมาก อยากตัดใจ ทำไมชอบเขายาวนานขนาดนี้
แอบชอบเขามา6ปี นานไปใหม เราควรบอกเขาดีใหมว่าชอบ