รู้สึกนอกคอก ทำยังไงดีคะ

สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะ ต้องบอกก่อนว่าเรามีพี่น้องสองคน(รวมตัวเรา) คือเราและน้องสาวอีกคน(อายุสี่ขวบกว่า)ค่ะ น้องคนนี้เป็นพี่น้องคนละพ่อค่ะ คือแม่เราหย่ากับพ่อแท้ๆเราและคบกับพ่อน้องสาวเรา เรากับน้องอายุห่างกันค่อนข้างเยอะเลยค่ะ(10กว่าปี) เรารู้สึกมาตลอดเลยว่าตั้งแต่มีน้องแม่เราลำเอียงไปหาน้องเยอะกว่ามากๆ เราพยายามเข้าใจว่าน้องเรายังเล็ก ทุกคนต้องไปประคบประหงมดูแล แต่เรารู้สึกว่าโดนละเลยความรู้สึกมากๆเลยค่ะ เวลาเรามีปัญหากับน้อง แม่ก็จะเข้ามาว่าเราก่อนเสมอ ทั้งๆที่ยังไม่ได้ฟังเราเลยสักนิด(แบบแค่ได้ยินเสียงน้องร้องก็ด่าเราแล้ว ทั้งๆที่ยังไม่รู้อะไรด้วยซ้ำ) แล้วยิ่งช่วงนี้เราโตขึ้น เป็นช่วงวัยรุ่นที่ค่อนข้างมีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง+นิสัยส่วนตัวของเรา ไม่ว่าเราจะทำอะไร แม่ก็จะด่าเราก่อนเสมอ เหมือนทำอะไรก็ผิด ส่วนพ่อเลี้ยง(ที่เป็นพ่อของน้องสาว) บางครั้งก็เหมือนโบ้ยความผิดมาให้เรา ยุให้แม่มาด่าเรา เหมือนเราเป็นตัวปัญหาของบ้าน เวลาที่เค้าไปเที่ยวกันแล้วเราไปด้วย เรารู้สึกว่าเหมือนไปขัดความสุขครอบครัวเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในนั้น ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนที่บ้านไม่มีใครเอาเราเลย ไม่มีใครสนใจความรู้สึกเรา ไม่มีใครแคร์เลยสักนิด หลายๆครั้งเราเคยพยายามเปิดใจคุยกับแม่ แต่เหมือนจะไม่ได้ผลเลย เคยมีบางครั้งที่พ่อกับแม่คุยเล่นกันว่า เนี้ย รักลูกให้มันเท่ากัน อย่าลำเอียง แม่เราก็ค้านเสียงแข็งกับพ่อว่า “ไม่เคยลำเอียง รักลูกเท่ากันมาตลอด” ตอนที่เราได้ยินแม่พูดแบบนี้คือมันเหมือนไปสะกิดอะไรสักอย่างในใจเราจนทนไม่ได้ต้องรีบปิดประตูเข้าห้อง ยิ่งช่วงหลังๆยิ่งหนักขึ้น แม่ไปทำงานเราไปเรียน วันๆนึงคุยกันนับคำได้ คนอื่นในบ้านก็หนีห่างไม่มองหน้าไม่คุยด้วย ทำเหมือนให้เรารู้ไว้ว่าเราเป็นตัวปัญหา แล้วโดยส่วนตัวเรายิ่งคิดมาก ปรึกษาเพื่อนแล้วแต่มันก็ไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ เลยไม่รู้จะทำยังไงกับตัวเองดี ที่ผ่านมาเราร้องไห้เพราะเรื่องนี้บ่อยมาก แต่ปัญหามันก็มีมาเรื่องๆทุกวันๆ มีใครเจอปัญหาแบบนี้บ้างมั้ยคะ รับมือกันยังไงบ้างหรอคะ