ผมจะทำใงดีคับผมควรทำตัวยังไงจุดยืนของผมมันอยู่ตรงไหนทำไมชีวิตมันโดนหลายเรื่องโถมเข้ามาทำไห้ผมมืดไปหมดทั้งการใช้ชีวิตของตัวเอง ครอบครัว งานที่ทำ ผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากชอบอยู่คนเดียวไม่ค่อยสุงสิงกับใครชอบอยู่ในห้องเเต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างผมจึงตัดสินใจไปทำงานกับญาติ ผมไม่เข้าใจเลยทำไมทุกคนเขาไม่เกรงใจผมเลยเขาจ้องเเต่จะเอาเปรียบตัดกำลังผมทั้งที่ผมทำไห้ได้ทุกอย่างจิงใจให้เขาเต็ม100ตลอดเเม้เเต่ครอบครัวผม ผมเหนื่อยมาก อดทนมาตลอดบอกตัวเองตลอดว่าไม่เป็นไรช่างมันเเต่คำว่าช่างมัน มันทำไห้ผมเหนื่อยท้อเเทบไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลยยิ่งหันไปมองคนที่อายุคราวเดียวกันเห็นเขามีโทรศัพท์ดีๆเสื้อผ้าเท่ๆมีรถขับเล่นเขาใช้ชีวิตในเเบบวัยรุ่นเขาไปโรงเรียนกันเเต่กลับกันตัวผมนอกจะไม่ได้เรียนเพราะถานะทางบ้านไม่พร้อมบวกกับผมช่วยลดภาระให้ทางบ้านผมทิ้งทุกอย่างเพื่อไม่ไห้ที่บ้านหนักเกินเเละอยากให้น้องได้เรียนโรงเรียนดีๆเเต่การที่ผมทำเเบบนั่นมันทำไห้ผมไม่ได้อะไรเลยมันเหนื่อยเหนื่อยจนอธิบายไม่ได้อยากร้องไห้เเต่ก็ร้องไม่ได้โครตอึดอัดผมพยายามเเทบตายผลตอบเเทนที่ได้มามันน้อยนิดมันตัดกำลังผมบอกไม่ถูกวะที่ว่ามาทั้งหมดนี่เเค่อยากไห้ครอบครัวหันมามองผมคิดถึงความรู้สึกผมบ้างให้จุดยืนผมบ้างให้ความรักกับผมบ้างเเต่ก็มีคิดอยู่บ้างเเหละว่าถ้าเราไม่อยู่เขาจะเป็นยังใงเเน่นอนผมคิดตลอดสักวันจะได้พักผ่อนได้หลับสนิทได้ไม่ต้องเหนื่อย ขอบคุนคนที่ผ่านเข้ามาอ่านด้วยคับอย่างน้อยผมก็มีจุดยืนเล็กๆในโลกโซเซียลก็ได้
ผมควรต้องทำใงคับ