แค่หาที่ระบายชีวิต

เรารู้นะคะว่ามีคนที่ลำบากกว่าเรา ไม่ได้มีโอกาสเรียนหนังสือ ใช้ชีวิตที่ดี แต่ตอนนี้เราแค่เหนื่อยกับชีวิตเรามากๆเลยอยากมาหาที่ระบายหน่อยเพราะหันไปทางไหนเราก็รู้สึกไม่มีใคร ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเพราะไม่ได้อยากให้ใครเครียดไปกับเรา แค่อยากเป็นพลังบวกให้หลายๆคน เพราะทุกคนก็เจอเรื่องหนักในขีวิตมาเยอะเเล้ว เราแค่น้อยใจพ่อกับแม่เรามากๆที่เค้าเกิดเรามาทำไม รู้สึกเป็นภาระให้คนอื่นๆมากๆ คนอื่นคนนั้นก็คือพี่สาวเรา พอขึ้นมหาลัยมา ค่ากิน ค่าเทอม ค่าหอพัก พี่สาวเราต้องออกให้ทุกอย่าง แล้วพี่สาวเราเป็นคนเจ้าบงการมากๆ ดรากับพี่สาวเราห่างกัน10ปี เรามองเค้าเป็นเจ้านายเรามากกว่าพี่สาวเราซะมากกว่า เค้าบงการให้เราทำอะไรหลายๆอย่างมาตั้งแต่เราจำความได้เลย เราเลยใช้ชีวิตโดยที่ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองมาตลอด ต้องทำตามคำสั่งอย่างเดียว คณะที่เราเข้ามาพี่สาวเราก็เป็นคนเลือกให้ งานอดิเรกพี่เราก็เป็นคนเลือกให้ทำ เราไม่กล้าปฏิเสธ ไม่เคยเถียง ตอบรับทุกอย่างเหมือนหุ่นยนต์มาตลอด พี่สั่งให้เราทำอะไรเราทำตลอด เราไม่เคยรู้ตัวเลยด้วยซ้ำจนเราได้มาเจอแฟน แฟนเราเป็นคนทำให้เราคิดได้ว่าเราใช้ชีวิตแบบนี้มาตลอด ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง คิดอะไรเองไม่เป็น พอไม่มีคนสั่งเราเลยไม่รู้จะทำยังไง ทำแบบไหน ต้องคิดเองยังไงด้วยซ้ำ แล้วเทอมนี้เราเกรดตก แต่ตกไม่มาก แค่จาก 3.3 มา 3.2 พี่เราด่าเราหนักมาก โทษว่าเพราะเรามีแฟนเราเลยเกรดตกแบบนี้ เพราะพี่สาวเราเค้าเคยมีแฟนช่วงมหาลัยมาก่อนแล้วเค้าเรียนได้ไม่ดีเพราะแฟน เค้าเลยกลัวว่าเราจะเป็นแบบเค้า แต่เราอยากเถียงมากว่าเค้ากับเราคนละคนมั้ย แค่เรียนคณะที่ไม่ถนัดแล้วเกรดยังออกมาไม่แย่แค่นี้ก็พอใจเราแล้ว พ่อแม่เราไม่ได้ซีเรียสอะไรเลย แต่เค้าทำให้เรารู้สึกตลอดว่าเราเป็นหนี้บุญคุณเค้านะที่มีเงินเรียน เราแอบนึกโกรธพ่อกับแม่นะว่าจะคลอดเรามาทำไมถ้าจะให้มาเป็นบุญคุณคนอื่น ปัญหาการเงินบ้านเรามีเยอะมาก บางครั้งพ่อกับแม่ก็มาขอยืมเงินเราใช้บ่อยๆ แต่เค้าก็ทำงานกันนะคะ แต่เหมือนค้าขายแล้วรายได้ไม่พอกับรายจ่าย เรารู้สึกเหนื่อยกับชีวิตมาก คิดบ่อยๆเลยค่ะว่าถ้าไม่มีเราที่บ้านคงดีกว่านี้ พี่สาวเราน่าจะได้เอาเงินส่วนนี้ไปใช้ชีวิตของเค้า พ่อแม่ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน เราอยากหางานพิเศษ หาเงินเพิ่มนะคะแต่เราเป็นนักกีฬามหาลัยด้วยเรียนเสร็จก็ต้องซ้อมต่อเลยไม่มีเวลาให้พักเลย ส่วนเรื่องแฟนทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ เรื่องที่เราใช้ชีวิตไม่เก่ง คิดเองไม่เป็น เค้าพูดอะไรเราก็เออ ออ ตามด้วยหมดเหมือนคนไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง เราจิตตกหลายครั้งอยู่ค่ะ แค่ตอนเด็กไม่คิดว่าตัวเองโตมาแล้วจะเจอเรื่องอะไรแบบนี้ เหนื่อยกับชีวิตตัวเองสุดๆ แทบจะเป็นบ้าในทุกๆวัน แต่ก็ต้องตื่นลืมตามาใช้ชีวิตต่อ แต่ก็ร้องให้ทุกวันเลยค่ะ55555555