เราคบกับแฟนได้เกือบๆปี ทำงานที่เดียวกันค่ะ แฟนเพิ่งย้ายมาอยู่กับเราระยะหลังๆ ก่อนหน้านี้เขาขับรถไปกลับบ้าน 80โล ทุกวัน ความที่เราเป็นห่วงด้วย เลยย้ายมาอยู่ด้วยกัน เราเคยเจอแม่แฟน1ครั้ง แต่ก็ผิวเผิน ไม่ได้เข้าไปคุยหรือถามอะไร ทักทายกันเฉยๆค่ะ ตอนนี้เรากับแฟนอายุย่าง 25 ทั้งคู่ ที่ทำงานปัจจุบันมีเพื่อนมหาลัยในกลุ่มเขาอยู่ด้วย 2-3 คนค่ะ
เมื่อวันก่อนแม่แฟนโทรมาหาแฟน เขาเปิดประโยคด้วยคำถามว่า พักนี้ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างป่าว ได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนบ้างมั้ย แฟนเราก็ตอบว่าป่าว ไม่ค่อยได้ไปไหน แม่เลยพูดว่า มีคนโทรมาบอกว่า...(ชื่อแฟนเรา) ไปตัดชุดรับปรญ.กับแฟน ไม่ไปกับเพื่อน แม่เตือนไว้ก่อนนะ เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน แฟนเลิกกันไปก็เป็นคนอื่น หัดไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ถ้าเลิกกันไประวังจะไม่เหลือใคร
เราได้ยิน ถามว่ารู้สึกมั้ย ใช่ค่ะเรารู้สึก แต่เราพยายามเก็บอาการ ไม่ให้แฟนไม่สบายใจว่าเราจะไปเคืองแม่เขา แต่สีหน้ามันออกไปหมดแล้วค่ะ เรากับแฟนก็ต่างคนต่างเงียบ สักพักเราเลยถามแฟนว่าเคยเล่าให้แม่ฟังบ้างป่าว ว่าเวลาไปเตะบอลกับเพื่อนแล้วโดนเขาตั้งใจเตะบอลอัด เวลาไปไหนไม่เคยชวนไป เวลาคุยถามอะไรก็เมินไม่ก็พูดคำหยาบใส่ เวลาอยู่กันในกลุ่มก็เหมือนแฟนเราไม่มีตัวตน แม่เคยรู้บ้างป่าว วันที่ไปตัดชุดรับ ปรญ. ก็นัดเวลากันแล้ว เรากับแฟนออกตรงเวลาแต่เพื่อนทุกคนเลทไป เกือบ2 ชม มันหมายความว่าอะไร คือต้องรอเหรอคะ
เรากล้าพูดว่าไม่เคยบังคับแฟนว่าห้ามไปกับเพื่อน เย็นๆเลิกงานมาไปเตะบอล ตีปิงปอง เล่นเกม ดื่มสังสรรค์ เราให้อิสระตลอด แต่เป็นตัวเขาเองที่เกรงใจเรา มักจะพยายามไม่กลับดึก ไม่ดื่มเยอะจนกลับไม่ได้
เท่าที่เราทราบมา แม่พูดกับเขามาตลอดเรื่องเพื่อนว่าให้อยู่กับเพื่อน เที่ยวกับเพื่อน จนเราน้อยใจหลายๆครั้งว่า อ้าว แล้วเราล่ะ? เราเข้าใจที่แม่พูดว่า แฟน ถ้าเลิกกันไปก็เป็นคนอื่น แต่ทำไมไม่มองกลับกันว่า สุดท้ายแล้วคนที่ต้องอยู่ด้วยกันไปทั้งชีวิต ไม่ใช่คนข้างๆเหรอคะ? เวลาไม่สบาย ก็เป็นเราที่คอยดูแล เช็ดตัว ซื้อข้าวซื้อยามาให้กิน เวลาโดนเพื่อนทิ้ง ทำนิสัยไม่ดีใส่ พูดจาเหน็บแนม ก็เป็นเราที่อยู่ข้างๆเขา สุดท้ายแล้ว เพื่อนทุกคนก็ต้องแยกย้ายไปมีครอบครัว มีชีวิตเป็นของตัวเอง แล้วด้วยอายุตอนนี้ 25 เรามองว่ามันไม่ใช่วัยที่จะมาติดเพื่อนแล้ว
เราเองก็มีเพื่อนค่ะ กลุ่มเพื่อนผญ. ตอนนี้แยกย้ายกันไปทำงานคนที่ละทางเลย แต่ก็ยังคุยกัน ไปเที่ยวด้วยกันปีละครั้ง เพื่อนเราก็มีแฟน ไม่เห็นจะเป็นปัญหาเลยค่ะ เราเลยไม่เข้าใจว่าแม่แฟนต้องการจะสื่ออะไร
แม่แฟนบอกให้แฟนใช้เวลากับเพื่อนบ้าง?
เมื่อวันก่อนแม่แฟนโทรมาหาแฟน เขาเปิดประโยคด้วยคำถามว่า พักนี้ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างป่าว ได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนบ้างมั้ย แฟนเราก็ตอบว่าป่าว ไม่ค่อยได้ไปไหน แม่เลยพูดว่า มีคนโทรมาบอกว่า...(ชื่อแฟนเรา) ไปตัดชุดรับปรญ.กับแฟน ไม่ไปกับเพื่อน แม่เตือนไว้ก่อนนะ เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน แฟนเลิกกันไปก็เป็นคนอื่น หัดไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ถ้าเลิกกันไประวังจะไม่เหลือใคร
เราได้ยิน ถามว่ารู้สึกมั้ย ใช่ค่ะเรารู้สึก แต่เราพยายามเก็บอาการ ไม่ให้แฟนไม่สบายใจว่าเราจะไปเคืองแม่เขา แต่สีหน้ามันออกไปหมดแล้วค่ะ เรากับแฟนก็ต่างคนต่างเงียบ สักพักเราเลยถามแฟนว่าเคยเล่าให้แม่ฟังบ้างป่าว ว่าเวลาไปเตะบอลกับเพื่อนแล้วโดนเขาตั้งใจเตะบอลอัด เวลาไปไหนไม่เคยชวนไป เวลาคุยถามอะไรก็เมินไม่ก็พูดคำหยาบใส่ เวลาอยู่กันในกลุ่มก็เหมือนแฟนเราไม่มีตัวตน แม่เคยรู้บ้างป่าว วันที่ไปตัดชุดรับ ปรญ. ก็นัดเวลากันแล้ว เรากับแฟนออกตรงเวลาแต่เพื่อนทุกคนเลทไป เกือบ2 ชม มันหมายความว่าอะไร คือต้องรอเหรอคะ
เรากล้าพูดว่าไม่เคยบังคับแฟนว่าห้ามไปกับเพื่อน เย็นๆเลิกงานมาไปเตะบอล ตีปิงปอง เล่นเกม ดื่มสังสรรค์ เราให้อิสระตลอด แต่เป็นตัวเขาเองที่เกรงใจเรา มักจะพยายามไม่กลับดึก ไม่ดื่มเยอะจนกลับไม่ได้
เท่าที่เราทราบมา แม่พูดกับเขามาตลอดเรื่องเพื่อนว่าให้อยู่กับเพื่อน เที่ยวกับเพื่อน จนเราน้อยใจหลายๆครั้งว่า อ้าว แล้วเราล่ะ? เราเข้าใจที่แม่พูดว่า แฟน ถ้าเลิกกันไปก็เป็นคนอื่น แต่ทำไมไม่มองกลับกันว่า สุดท้ายแล้วคนที่ต้องอยู่ด้วยกันไปทั้งชีวิต ไม่ใช่คนข้างๆเหรอคะ? เวลาไม่สบาย ก็เป็นเราที่คอยดูแล เช็ดตัว ซื้อข้าวซื้อยามาให้กิน เวลาโดนเพื่อนทิ้ง ทำนิสัยไม่ดีใส่ พูดจาเหน็บแนม ก็เป็นเราที่อยู่ข้างๆเขา สุดท้ายแล้ว เพื่อนทุกคนก็ต้องแยกย้ายไปมีครอบครัว มีชีวิตเป็นของตัวเอง แล้วด้วยอายุตอนนี้ 25 เรามองว่ามันไม่ใช่วัยที่จะมาติดเพื่อนแล้ว
เราเองก็มีเพื่อนค่ะ กลุ่มเพื่อนผญ. ตอนนี้แยกย้ายกันไปทำงานคนที่ละทางเลย แต่ก็ยังคุยกัน ไปเที่ยวด้วยกันปีละครั้ง เพื่อนเราก็มีแฟน ไม่เห็นจะเป็นปัญหาเลยค่ะ เราเลยไม่เข้าใจว่าแม่แฟนต้องการจะสื่ออะไร