สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุ21ปี วัยกำลังเติบโตเลย วัยที่กำลังอยากลองนู้นอยากลองนี่ ผมเรียนอยู่ปี3ครับ มหาลัยดังเเห่งหนึ่งที่ไม่ใช่ภาคกลาง ตอนนี้ผมเหนื่อยมากๆครับ หายใจไม่ทั่วท้องเลย ถอนหายใจเป็นพันๆครั้งต่อวัน มันทรมานมากๆชีวิตผมตอนนี้ กินข้าววันละมื้อ ตังค์มีติดตัวเเค่ไม่กี่บาทตั้งเเต่ต้นเดือนเลย เพราะตัวผมเองนี่เเหละครับ ผมทำตัวเอง ผมไม่น่าเข้าไปยุ่งกับการพนันเลย ผมเคยสัญญากับตัวเองตั้งเเต่เเด็กๆว่าไม่ว่ายังไงผมจะไม่สมัครพนันออนไลน์เเน่นอน เพราะหมดตัวเเน่ถ้าเผลอสมัครไป ต้องบอกว่าก่อนหน้าที่จะรู้จักกับพนันออนไลน์ ผมเล่นพนันบอลตามโตะทั่วไปอยู่เเล้วบ้างนานๆครั้ง อาทิตย์ละครั้งคู่ใหญ่ๆครั้งละ50-100บาท จนมาวันหนึ่งผมมาอยู่หอ เลยไม่รู้จักร้านที่รับเเทงบอล ผมพยายามหาเเล้วเเต่หาไม่เจอเลยวันนั้น
ผมจำได้เเม่นเลยว่าวันนั้นผมจะเเทงคู่เเมนยูคู่เดียว ผมขับรถเวียนหาร้านรับเเทงเเต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ จนกลับหอ เอาว่ะสมัครออนไลน์นี่เเหละเเทงเเมนยุคู่เดียวครั้งเดียวพอจบ ทีเเรกคิดยังงั้น แต่นี่เเหละคือจุดเริ่มต้นของความชิปหาย เเละนรกบนดินของผม อยากย้อนเวลากลับไปตอนนั้นมากๆครับ อยากบอกตัวเองตอนนั้นว่าอย่าสมัครเลย ผมพลาดเองครับ
ตั้งเเต่วันนั้น ผมเล่นมาตลอด เเต่ผมเล่นเเค่เเทงเเต่บอล เเต่ก็เเทงมั่วเหมือนกัน เเทงทุกลีกไม่สนอะไรเลย ทีเเรกก็บวกมาธรรมดา จนมีเงินซื้อนู้นซื้อนี้ ตอนนั้นผมมีเงินในบัญชีเยอะด้วยครับ แต่มันไม่ใช่เงินของผม เป็นเงินที่พี่ชายฝากไว้ในบัญชีของผม ผมเเทงได้บ้างเสียบ้าง ตามทุนบ้าง จนเงินในบัญชีของผมที่เป็นของพี่ชายหมดภายในระยะเวลา5-6เดือน ผมไม่รู้จะทำไง ที่จะหามาคืนพี่ จนวันหนึ่งพี่ถามถึง ผมก็โกหกพี่มาตลอดพยายามปิดบังพี่ทุกวิธีทาง จึงเข้าสู่การยืมครับ ผมยืมเงินเพื่อนบ้างมาเล่น โกหกเเม่บ้างว่าจะจ่ายค่านู้นค่านี้บ้างเพื่อเอามาเล่น ยืมเเฟนบ้าง ยืมๆๆๆๆจนติดเขาไปทั่วหละ เพื่อนเเละทุกคนให้ยืมตลอดนะถ้าเขามี เขาดีมากๆ เเต่ผมก็คิดไม่ได้สักที ผมเหนื่อยมากๆชีวิตเเบบนี้ ผมเบื่อที่จะกดเล่นเเล้วครับ เเต่ผมก็ไม่รู้จะทำไงเพื่อที่จะได้เงินเหล่านั้นกลับมา ก็มีเเต่ความหวังลมๆเเล้งๆนี่เเหละว่าเล่นๆเพื่อเอากลับมา ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อยู่เเล้ว เห้อออ ผมเหนื่อยเเล้วอะชีวิตเเบบนี้ ต้องคอยหลบๆซ่อนๆ ไม่กล้าบอกพ่อเเม่ บ้านก็ไม่กลับมาสักพักเเล้ว เพราะกลัวที่จะสู้หน้าพ่อเเม่ ผมยังไม่กล้าบอกพ่อเเม่เลยครับ เพราะตั้งเเต่เกิดมาจนตอนนี้ผมไม่เคยทำให้เเกทั้งสองผิดหวังในตัวผมเเม้เเต่ครั้งเดียวเลย ผมสาบานได้ ถ้าไม่นับเรื่องนี้ผมว่าผมเป็นคนดีคนหนึ่งเลย เป็นลูกที่ดีของพ่อเเม่คนหนึ่งเลย ท่านรักผมมากๆครับ จนบางทีผมก็เสียใจที่เขารักผมมากไปจนทำให้ผมไม่กล้าจะบอกท่าน ผมได้เเต่เก็บไว้คนเดียว เเล้วพอยังงี้เรียนก็ไม่เข้าหัวเลยครับ คะเเนนตกมาก นอนไม่หลับ กินไม่ได้ เริ่มดูดบุหรี่ จะบอกว่าผมเป็นคนเรียนได้เเละเรียนในคณะที่อันดับต้นๆเลยครับ ผมใช่ชีวิตอยุ่ยังงี้มาปีกว่าได้เเล้ว ซึม อยุ่คนเดียว จากเมื่อก่อนผมเป็นคนร่าเริงมากๆ เป็นที่รักของทุกๆคน ผมคิดถึงครับ ผมคิดถึงชีวิตก่อนๆของผม คิดถึงชีวิตที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับการพนัน
จนล่าสุดหนักเลย ไม่มีเงินให้เล่น เอาของมีค่าที่มีไปจำนำหมดเลย หนักจนลามไปถึงจำนำของเพื่อนด้วย ผมเเย่มากๆครับ เพราะเพื่อนไว้ใจผม เเต่ผมกลับทำยังงั้น เพื่อนอะคอยช่วยผมตลอดเลยนะ ผมยังไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนเลย ไม่กล้ากลับหอ ผมอยากขอโทษพวกเขามากๆ อยากขอโทษเพื่อนที่ทำให้เดือดร้อน ผมขอโทษจริงๆ อยากขอโทษพี่ชายของผมที่ทำให้ผิดหวังในตัวน้องชายคนนี้ ผมคิดถึงหลานๆ ผมอยากกลับบ้าน อยากกลับไปหาพ่อเเม่เหมือนเมื่อก่อน มีความสุขเหมือนเมื่อก่อน ผมคิดถึงพี่ชาย ตั้งเเต่มีเรื่องผมยังไม่กล้าเจอพี่คนนี้เลย ปีกว่าเเล้ว จากที่เราสนิทกันมากๆ พ่อเเม่ผมจากที่เราหยอกล้อกันประจำ ตอนนี้ผมไม่กล้ากลับบ้าน ท่านโทรกี่สายๆผมก็ไม่รับ ผมคิดถึงเสียงท่านมากๆครับ คิดถึงเสียงหัวเราะที่บ้านตอนผมกลับบ้าน เขารอผมกลับบ้านเสมอนะ แต่ผมไม่สบายใจที่จะบอกเเกเลย ตอนนี้ผมเริ่มจะเเบกมันไว้ไม่ไหวเเล้วมันก็หนักหนาเกินกว่าที่จะรับไหว ผมเเบกมันมานานมากเเล้วครับ เเล้วผมว่ามันยิ่งเเย่ลงไปด้วย ปิดพ่อเเม่เเล้วไม่มีไรดีขึ้นเลย ต้องคอยโกหกอยู่ตลอด บางทีมีในหัวว่าอยากจบตรงนี้ อยากลาทุกคน เเต่ผมคงไม่ทำหรอก เเต่ผมกลัวนะ กลัวความคิดชั่ววูบ ผมยังอยากอยุ่นะ ยังอยากเรียนให้จบทำงานดีๆเเล้วเลี้ยงดูพ่อเเม่ ผมก็รักท่านทั้งสองมากๆ เห้ออออ ผมเหนื่อยจัง ไม่สนุกเลยเป็นยังงี้ ผมหวังว่าผมจะผ่านมันไปให้ได้นะ ผมหยุดหละ ไม่เล่นการพนันเเล้ว ไม่รู้ว่าหยุดเพราะหมดไม่มีไรให้เล่น หรือยังไง เเต่จริงๆเเหละชีวิตผมตอนนี้ไม่มีอะไรเเล้ว ไม่เหลืออะไรเลย ทรัพสินย์ที่เคยมีท็อปๆทุกอย่างก็ไม่มีเเล้ว ความน่าเคารพก็ไม่เหลือเเล้ว ผมคิดว่าผมพอเเล้ว ผมมาเขียนในนี้เพราะผมอยากให้เป็นข้อเตือนใจตัวเอง วันข้างหน้าผมจะกลับมาอ่านมัน ผมหยุดเเล้ว ผมตัดสินใจเเล้วว่าจะบอกพ่อเเม่ผม ผมเชื่อว่าท่านคงผิดหวัง เเต่ท่านช่วยผมเเน่นอนผมรู้มาตลอด เพราะท่านชอบถามอยุ่บ่อยๆว่ามีอะไรรึเปล่า เเต่ตัวผมเองไม่กล้าบอกเพราะผมรักเเกมากๆเเละไม่พร้อมให้เเกเสียใจหรือผิดหวังเลย ผมรักท่านมากๆครับ เเต่ถ้าไม่บอกมันก็ไม่จบสักที หนี้สินที่ติดเพื่อนผมต้องจ่าย ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ถ้ายังไม่หมดหนี้สินผมก็คงต้องเล่นเพื่อหามาจ่ายหนี้ ซึ่งผมว่าไม่จบเเน่นอน ให้กำลังใจผมหน่อยนะครับ ความผิดครั้งเเรกของผมของผมเลย จะจำไว้เป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ เเละจะไม่กลับมาเรียนบทเดิมอีก ขอโทษเพื่อนๆ ขอโทษพี่ชาย ครอบครัวพี่ชาย ขอโทษพ่อเเละเเม่ เเละครอบครัว เเละขอบคุณทุกๆคนที่คอยให้กำลังใจ คอยช่วยมาตลอดครับ ขอบคุณเเฟนขอบคุณผู้หญิงคนนั้นที่คอยช่วยมาเสมอ ผมจะเเป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเดิม จะกลับมาเป็นคนที่เพื่อนๆรัก เป็นลูกที่ไม่ทำให้พ่อเเม่ผิดหวังครับ ไว้จะกลับมาอ่านข้อความนี้หลังจากบอกพ่อเเม่เเล้วนะครับ ลงไว้เตือนใจตัวเองครับ สู้ๆครับทุกคนไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรกันอยู่ เราจะผ่านมันไปด้วยกันครับ
ทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพราะตัวเราเองนี่เเหละครับ ผิดพลาดไปแล้วจริงๆครับ
เพราะพนัน
ผมจำได้เเม่นเลยว่าวันนั้นผมจะเเทงคู่เเมนยูคู่เดียว ผมขับรถเวียนหาร้านรับเเทงเเต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ จนกลับหอ เอาว่ะสมัครออนไลน์นี่เเหละเเทงเเมนยุคู่เดียวครั้งเดียวพอจบ ทีเเรกคิดยังงั้น แต่นี่เเหละคือจุดเริ่มต้นของความชิปหาย เเละนรกบนดินของผม อยากย้อนเวลากลับไปตอนนั้นมากๆครับ อยากบอกตัวเองตอนนั้นว่าอย่าสมัครเลย ผมพลาดเองครับ
ตั้งเเต่วันนั้น ผมเล่นมาตลอด เเต่ผมเล่นเเค่เเทงเเต่บอล เเต่ก็เเทงมั่วเหมือนกัน เเทงทุกลีกไม่สนอะไรเลย ทีเเรกก็บวกมาธรรมดา จนมีเงินซื้อนู้นซื้อนี้ ตอนนั้นผมมีเงินในบัญชีเยอะด้วยครับ แต่มันไม่ใช่เงินของผม เป็นเงินที่พี่ชายฝากไว้ในบัญชีของผม ผมเเทงได้บ้างเสียบ้าง ตามทุนบ้าง จนเงินในบัญชีของผมที่เป็นของพี่ชายหมดภายในระยะเวลา5-6เดือน ผมไม่รู้จะทำไง ที่จะหามาคืนพี่ จนวันหนึ่งพี่ถามถึง ผมก็โกหกพี่มาตลอดพยายามปิดบังพี่ทุกวิธีทาง จึงเข้าสู่การยืมครับ ผมยืมเงินเพื่อนบ้างมาเล่น โกหกเเม่บ้างว่าจะจ่ายค่านู้นค่านี้บ้างเพื่อเอามาเล่น ยืมเเฟนบ้าง ยืมๆๆๆๆจนติดเขาไปทั่วหละ เพื่อนเเละทุกคนให้ยืมตลอดนะถ้าเขามี เขาดีมากๆ เเต่ผมก็คิดไม่ได้สักที ผมเหนื่อยมากๆชีวิตเเบบนี้ ผมเบื่อที่จะกดเล่นเเล้วครับ เเต่ผมก็ไม่รู้จะทำไงเพื่อที่จะได้เงินเหล่านั้นกลับมา ก็มีเเต่ความหวังลมๆเเล้งๆนี่เเหละว่าเล่นๆเพื่อเอากลับมา ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อยู่เเล้ว เห้อออ ผมเหนื่อยเเล้วอะชีวิตเเบบนี้ ต้องคอยหลบๆซ่อนๆ ไม่กล้าบอกพ่อเเม่ บ้านก็ไม่กลับมาสักพักเเล้ว เพราะกลัวที่จะสู้หน้าพ่อเเม่ ผมยังไม่กล้าบอกพ่อเเม่เลยครับ เพราะตั้งเเต่เกิดมาจนตอนนี้ผมไม่เคยทำให้เเกทั้งสองผิดหวังในตัวผมเเม้เเต่ครั้งเดียวเลย ผมสาบานได้ ถ้าไม่นับเรื่องนี้ผมว่าผมเป็นคนดีคนหนึ่งเลย เป็นลูกที่ดีของพ่อเเม่คนหนึ่งเลย ท่านรักผมมากๆครับ จนบางทีผมก็เสียใจที่เขารักผมมากไปจนทำให้ผมไม่กล้าจะบอกท่าน ผมได้เเต่เก็บไว้คนเดียว เเล้วพอยังงี้เรียนก็ไม่เข้าหัวเลยครับ คะเเนนตกมาก นอนไม่หลับ กินไม่ได้ เริ่มดูดบุหรี่ จะบอกว่าผมเป็นคนเรียนได้เเละเรียนในคณะที่อันดับต้นๆเลยครับ ผมใช่ชีวิตอยุ่ยังงี้มาปีกว่าได้เเล้ว ซึม อยุ่คนเดียว จากเมื่อก่อนผมเป็นคนร่าเริงมากๆ เป็นที่รักของทุกๆคน ผมคิดถึงครับ ผมคิดถึงชีวิตก่อนๆของผม คิดถึงชีวิตที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับการพนัน
จนล่าสุดหนักเลย ไม่มีเงินให้เล่น เอาของมีค่าที่มีไปจำนำหมดเลย หนักจนลามไปถึงจำนำของเพื่อนด้วย ผมเเย่มากๆครับ เพราะเพื่อนไว้ใจผม เเต่ผมกลับทำยังงั้น เพื่อนอะคอยช่วยผมตลอดเลยนะ ผมยังไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนเลย ไม่กล้ากลับหอ ผมอยากขอโทษพวกเขามากๆ อยากขอโทษเพื่อนที่ทำให้เดือดร้อน ผมขอโทษจริงๆ อยากขอโทษพี่ชายของผมที่ทำให้ผิดหวังในตัวน้องชายคนนี้ ผมคิดถึงหลานๆ ผมอยากกลับบ้าน อยากกลับไปหาพ่อเเม่เหมือนเมื่อก่อน มีความสุขเหมือนเมื่อก่อน ผมคิดถึงพี่ชาย ตั้งเเต่มีเรื่องผมยังไม่กล้าเจอพี่คนนี้เลย ปีกว่าเเล้ว จากที่เราสนิทกันมากๆ พ่อเเม่ผมจากที่เราหยอกล้อกันประจำ ตอนนี้ผมไม่กล้ากลับบ้าน ท่านโทรกี่สายๆผมก็ไม่รับ ผมคิดถึงเสียงท่านมากๆครับ คิดถึงเสียงหัวเราะที่บ้านตอนผมกลับบ้าน เขารอผมกลับบ้านเสมอนะ แต่ผมไม่สบายใจที่จะบอกเเกเลย ตอนนี้ผมเริ่มจะเเบกมันไว้ไม่ไหวเเล้วมันก็หนักหนาเกินกว่าที่จะรับไหว ผมเเบกมันมานานมากเเล้วครับ เเล้วผมว่ามันยิ่งเเย่ลงไปด้วย ปิดพ่อเเม่เเล้วไม่มีไรดีขึ้นเลย ต้องคอยโกหกอยู่ตลอด บางทีมีในหัวว่าอยากจบตรงนี้ อยากลาทุกคน เเต่ผมคงไม่ทำหรอก เเต่ผมกลัวนะ กลัวความคิดชั่ววูบ ผมยังอยากอยุ่นะ ยังอยากเรียนให้จบทำงานดีๆเเล้วเลี้ยงดูพ่อเเม่ ผมก็รักท่านทั้งสองมากๆ เห้ออออ ผมเหนื่อยจัง ไม่สนุกเลยเป็นยังงี้ ผมหวังว่าผมจะผ่านมันไปให้ได้นะ ผมหยุดหละ ไม่เล่นการพนันเเล้ว ไม่รู้ว่าหยุดเพราะหมดไม่มีไรให้เล่น หรือยังไง เเต่จริงๆเเหละชีวิตผมตอนนี้ไม่มีอะไรเเล้ว ไม่เหลืออะไรเลย ทรัพสินย์ที่เคยมีท็อปๆทุกอย่างก็ไม่มีเเล้ว ความน่าเคารพก็ไม่เหลือเเล้ว ผมคิดว่าผมพอเเล้ว ผมมาเขียนในนี้เพราะผมอยากให้เป็นข้อเตือนใจตัวเอง วันข้างหน้าผมจะกลับมาอ่านมัน ผมหยุดเเล้ว ผมตัดสินใจเเล้วว่าจะบอกพ่อเเม่ผม ผมเชื่อว่าท่านคงผิดหวัง เเต่ท่านช่วยผมเเน่นอนผมรู้มาตลอด เพราะท่านชอบถามอยุ่บ่อยๆว่ามีอะไรรึเปล่า เเต่ตัวผมเองไม่กล้าบอกเพราะผมรักเเกมากๆเเละไม่พร้อมให้เเกเสียใจหรือผิดหวังเลย ผมรักท่านมากๆครับ เเต่ถ้าไม่บอกมันก็ไม่จบสักที หนี้สินที่ติดเพื่อนผมต้องจ่าย ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ถ้ายังไม่หมดหนี้สินผมก็คงต้องเล่นเพื่อหามาจ่ายหนี้ ซึ่งผมว่าไม่จบเเน่นอน ให้กำลังใจผมหน่อยนะครับ ความผิดครั้งเเรกของผมของผมเลย จะจำไว้เป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ เเละจะไม่กลับมาเรียนบทเดิมอีก ขอโทษเพื่อนๆ ขอโทษพี่ชาย ครอบครัวพี่ชาย ขอโทษพ่อเเละเเม่ เเละครอบครัว เเละขอบคุณทุกๆคนที่คอยให้กำลังใจ คอยช่วยมาตลอดครับ ขอบคุณเเฟนขอบคุณผู้หญิงคนนั้นที่คอยช่วยมาเสมอ ผมจะเเป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเดิม จะกลับมาเป็นคนที่เพื่อนๆรัก เป็นลูกที่ไม่ทำให้พ่อเเม่ผิดหวังครับ ไว้จะกลับมาอ่านข้อความนี้หลังจากบอกพ่อเเม่เเล้วนะครับ ลงไว้เตือนใจตัวเองครับ สู้ๆครับทุกคนไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรกันอยู่ เราจะผ่านมันไปด้วยกันครับ
ทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพราะตัวเราเองนี่เเหละครับ ผิดพลาดไปแล้วจริงๆครับ