อาแปะเพิ่งจะสัมผัสชุดตรวจโควิดของจริง ...ไม่เคยคิดไม่เคยนึกเลยว่าจะต้องมาจับชุดตรวจโควิด..

อ๊ะๆ...หากท่านผู้อ่านขำประจำห้องราชดำเนินอ่านแค่หัวทู้  คงนึกสงสัยว่าอาแปะติดโควิดเข้าแล้ว..สมน้ำหน้ามัน อยากเกรียนดีนัก..
หรือท่านผู้อ่านขาประจำฯที่เกลียดอาแปะมากๆคงถึงกับอยากให้อาแปะติดโควิดตายไปเลยไหมนะ.?.(คาดว่ามีเยอะหลายคนซะด้วย)
.
.
.
(วานบอก)

แต่ช้าก่อน... อาแปะสุขภาพยังมีสุขภาพแข็งแรงจ้า  ไม่มีอาการบ่งบอกถึงสุขภาพที่ไม่ดีอะไร  มีแต่อาการของคนแก่ที่กินอาหารได้น้อยลง..แค่นั้นเอง
ก็เป็นเรื่องธรรมดาเนอะที่คนมีอายุ มักทานได้น้อย ทานมากก็แน่น แถมอ้วนลงพุงต้องแบกไขมันให้เป็นภาระอีก..

ชุดคิดตรวจโควิดนี้ร้านกาแฟเค้าแถมให้มาครับผ๊มมม..
อาทิตย์ที่แล้วสั่งกาแฟเมืองน่านไป  เครื่องบดเมล็ดกาแฟที่ร้านเค้าเสียเลยส่งของมาช้ามากๆ..
แต่อาแปะก็ไม่ได้ยะเลิกออเดอร์นะ คือเป็นคนไม่ใจร้อนอ่ะ  สั่งแล้วรอได้...ใจเย็นนนน..
ร้านกาแฟต้นทางเค้าคงเกรงใจที่ให้ลูกค้ารอของนาน เค้าก็แถมชุดคิดตรวจโควิดมาให้หนึ่งกล่อง พร้อมกับโน๊ตขอโทษมาด้วยที่ส่งของให้ช้า..
(ดีนะของไม่ขาด)..
อาแปะนึกชื่นชมร้านขายเมล็ดกาแฟเค้าอยู่นะ...  จัดว่ามีมายเซอร์วิสสูงมาก ทำธุรกิจแคร์ลูกค้าแบบนี้โอกาสรวยสูงมาก (หรือเค้ารวยอยู่แล้วก็ได้เนอะ)..


   ตั้งแต่มีโควิด  อาแปะก็ไม่เคยคิดเคยนึกว่าตัวเองจะติดโควิด  ชุดตรวจประดามีก็ไม่เคยจะเยแสว่าเค้าใช้กันอย่างไร  พอได้จับชุดตรวจของจริงก็เลยประหลาดใจเล็กๆว่า "ของที่เรามองว่าไม่สำคัญ อาจเป็นของสำคัญสำหรับคนทั่วไป"  ..

โควิดสำหรับอาแปะ มันเป็นเรื่องใกล้ตัวแต่ก็ไกลตัวมากๆ..
ที่ว่าใกล้ตัวคือ รอบๆบ้านร้านตลาดเค้าก็ติดกันไปทั่ว ..
ที่ว่าไกลตัวตัว มันไม่เคยติดอาแปะ หรือแม้อาจจะติด ก็ไม่มีอาการบ่งบอกว่าติดโควิด..

ไม่รู้สิ...อาแปะคิดว่าชีวิตที่เหลือนี้คงไม่ต้องใช้บริการหมอและโรงพยาบาลอันเนื่องจากความเจ็บป่วยจากเชื้อโรคอ่ะ..
แต่ความเจ็บป่วยจากอุบัติเหตุ อันนี้ก็คงต้องใช้บริการหมอ เพราะซ่อมตัวเองไม่ได้..
และด้วยไม่อยากใช้บริการหมอเพราะเกิดอุบัติเหตุทางกายนี้เอง อาแปะจึงใช้ชีวิตอย่างมีสติมากๆ ..
เมื่อเรามีสติในการดำเนินชีวิตมาก  ความเสี่ยงที่จะเกิดอุบัติเหตุจนต้องเข้าโรงพยาบาลก็ต่ำมาก..

แต่ทั้งหลายทั้งปวงหมอก็ยังจำเป็นสำหรับอาแปะและชีวิตของทุกคนนั่นแหละ(จำเป็นแต่ไม่คิดจะใช้)..
ทุกสังคมต้องมีหมอเพื่อบำบัดทุกข์ให้ชุมชน   เรียกว่าหมอคือผู้ปลดเปลื้องทุกข์..
แม้หมอจะเป็นที่เปลื้องทุกข์  แต่หมอก็ไม่ใช่ถังกี้นะเอ่อ..
ที่อาแปะพบเจอมาผู้ปลดทุกข์ให้สังคมทางร่างกายก็เรียกว่า หมอยาสมุนไพรบ้าง หมอนวดบ้าง  แพทย์ต่างๆฯลฯ
ส่วนผู้ปลดทุกข์ทางใจก็เรียกว่า หมอผี  หมอธรรม หมอพระ ฯลฯ  ...ไรงี้แหละ...นะ

อมิตพุทธ..
ສະ​ບາຍ​ດີ​ຕອນ​ເຊົ້າ