แม่เราด่าหลานให้ไปตายและว่ามันเกิดมาทำไมมันใช่หรอ?

เราทะเลาะเรื่องนี้กับแม่หนักมากเราไม่เห็นด้วยกับการที่แม่ไปด่าให้หลานไปตายเพราะมันคิดว่าเสื้อผ้ามันดูไม่สวยเลยที่จริงหลานเรามันก็เป็นคนที่พูดจู้จี้พี่กับน้องให้ไปแต่งตัวเร็ว และค่อนข้างเรื่องมาก แม่เราด่าหลานตอนเช้าตอนมันไปเรียน เราเลยไปพูดกับแม่ตอนเย็นว่าสิ่งที่แม่พูดมันไม่ถูกต้องนะ แม่ไม่ควรพูดเลยแต่แม่ไม่เข้าใจแล้วแม่ก็เริ่มโกรธ และเริ่มทะเลาะกันแรงขึ้น

แม่: ก็อยากให้มันเป็นคนดีไง

: ไปด่ามันแบบนี้มันจะเป็นให้ได้ยังไงเด็กมันขาดความมั่นใจ แต่ยังไงแม่ก็ไม่ควรไปด่ามันแบบนั้น

แม่: มันเป็นหลานกูนะทำไมกูจะด่ามันไม่ได้สอนมันไม่ได้หรอ

:บอกมันดีๆก็ได้แต่อย่าบอกมันไปตายไปด่าว่ามันเกิดมาทำไมเผื่อมันโตขึ้นมามันย้อนถึงคำพูดแม่มันจะเสียใจนะตอนนี้มันเด็กมันก็ไม่คิดอะไร ขนาดหนูได้ยินยังรู้สึกเสียใจที่ไม่คิดว่าคำพูดแบบนี้จะออกจากปากแม่ตัวเอง 

แม่: แล้วจะเดือดร้อนแทนมันทำไมมันยังไม่รู้สึกอะไรเลยยังไปเอาวัวกับกูเลย

: ถ้ามันโตขึ้นแล้วแม่มาด่ามันอย่างงี้ถ้ามันทำตามที่แม่อยากให้มันเป็นจริงๆแม่จะไม่เสียใจกับคำพูดของตัวเองหรอ พ่อแม่ก็แยกทางกัน แม่มันก็ไม่เลี้ยงดูเลยสักนิดมันเหลือแค่ตากับยาแล้วยายมาพูดแบบนี้มันจะมีที่พึ่งหรอ

แม่: ถ้าทำแบบนั้นกูไม่เสียดายถ้าไม่มีความคิดขนาดนี้

เฮ้อออเราร้องไห้เลยที่ได้ยินคำพูดที่แบบมันไม่ใช่เลยคือเราแค่ยกตัวอย่างคำพูดที่แม่พูดมากับเราให้ฟังที่จริงทะเลาะกันหนักมาก ทำให้รู้เลยว่า ผู้ใหญ่บางคนเช่นแม่เรา ไม่เคยที่จะรับฟังใครทั้งนั้นนอกจากตนเองคิดว่าตนเองคิดถูก แต่กลับอยากให้คนอื่นเข้าใจตัวเอง พูดยังไงเขาก็ไม่ฟังคิดว่าเราคิดผิดว่าเราถ้ามีลูกมีหลานเดี๋ยวก็เป็นแบบนี้เราเลยว่า เราไม่มีทางที่จะพูดกับลูกกับหลานเราแบบนี้  ปากพูดว่ารักหลานนะแต่กลับบอกว่า ถ้ามันตายกูก็ไม่เสียดายถ้ามันจะไม่ดีขนาดนี้ เราคิดถึงอนาคตเด็กคนหนึ่งที่โดนยายบอกไปตายพอเขาโตขึ้นมาเขาก็จะย้อนเห็นคำพูดที่ยายพูดกับเขาแบบนั้นแล้ววันหนึ่งเขากลับทำแบบนั้นจริงๆเราคนหนึ่งคงเสียใจมากๆเลยถึงแม้ตอนนี้เขายังเด็กมากคงไม่คิดอะไรมากแต่แม่เราก็ไม่ควรจะพูดกับเด็กแบบนี้

เราเลยต้องพูดกับแม่เรื่องนี้เลยกลายเป็นการทะเลาะที่หนักอีกเหตุการณ์หนึ่ง