สวัสดีครับ ก่อนอื่นผมขอกล่าวถึงตัวผมเอง
ผมอายุ 19 ครับ ผมเคยมีแฟน1 คน คบ 2 เดือน จากนั้นก็มีแค่คนคุยมาเรื่อยๆ ครับ
จนตอนนี้ผมเจอผู้หญิงคนนึง เป็นรุ่นพี่ผมปีนึง เรียนมหาลัยคนละจังหวัดครับ ผมเจอเค้าใน tinder เค้ากับผมเล่น tinder ด้วยเหตุผลเดียวกันครับ คือโดนนอกใจ (ผมโดนคนคุยนอกใจครับ ส่วนเค้าโดนแฟนนอกใจคบได้ 2 ปีกว่า) ที่บังเอิญกว่านั้นคือเค้ามีเพื่อนสนิทเป็นรุ่นพี่ที่คณะ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมกับเค้าตัดสินใจคุยกันต่อครับ
เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ ผมคุยกับเค้าครึ่งปีได้ เขาเป็นคนคุยคนแรกๆเลยก็ว่าได้ที่ผมตัดสินใจขอคบครับ หลายครั้งมากแต่เค้ายังไม่ตอบรับครับ ซึ่งผมเข้าใจว่าเค้าคงฝังใจกับคนเก่า คนเก่าเค้าแย่มากครับผมขอให้เค้าเล่าให้ฟังเอง ตลอดระยะเวลาที่คุยกันผมรู้สึกว่าความรู้สึกผมต่างไป ไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยครับ ผมรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของเขาผ่านเสียง สายตา การกระทำทุกอย่างโดยที่เค้าไม่เคยเล่าเคยบอก ผมก็รับรู้ได้เลย เค้าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมอยากให้แตะตัวครับ เช่น หัว ผมหวงหัวมากแต่กับเค้าผมยอมครับและชอบมาก ผมรู้สึกอยากทำอะไรกับเค้าหลายๆอย่างครับ เค้าทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจ แบบอธิบายไม่ได้ครับ ผมอยากเจอเค้ามาก
ลอยกระทงที่ผ่านมาผมมีโอกาสไปหาเค้า(ผมปิดเทอมพอดี) เจอเค้าครั้งแรกผมรู้สึกได้เลยครับ ว่าเค้าเป็นผู้หญิงที่ใจดีมากและดุมากเช่นกัน
ผมได้ใช้ชีวิตกับเค้า 1 อาทิตย์ครับ ระหว่างที่ผมอยู่กับเค้ามันดีมากจริงๆ ครับ แต่ไม่ได้มีอะไรกันนะครับบอกไว้ ไม่อยากให้ใครมองเค้าไม่ดีครับ
ตอนกลับ อยู่ๆผมร้องไห้ ไม่อยากห่างเค้าเลยครับ (ไม่ได้ร้องนานมาก)
ตอนไม่เจอหน้าเค้านิสัยน่ารักมาก เค้ายอมรับทุกอย่างที่เป็นผม ทัศนคติดี เอ๋อๆบ๊องๆ ผมไม่เคยเจอใครที่ทำให้สบายใจเท่าเค้าเลยครับ พอเจอตัวจริงและใช้ชีวิตด้วยกัน ทำให้ผมรู้สึกว่าเค้าน่าเอ็นดูน่าถนุดถนอม และเค้าเป็นคนที่ใจดีมากจริงๆครับ ผมไม่เคยได้รับความใส่ใจจากใครเหมือนเค้าเลยครับ เช่น เค้าถามผมว่านอยเค้าเหรอ ซึ่งผมไม่เคยได้รับคำนี้จากใครเลย เค้าเป็นผู้หญิงที่อยู่กับเค้าแล้วหายเหนื่อยครับ เค้าซัพพอร์ตผมทุกอย่างเลยครับ อะไรดีไม่ดีบอกแนะนำตักเตือน จนบางครั้งผมคิดว่าคนเก่าเค้าจะกลับมาหาเค้าไหมทั้งที่เค้าจิตใจดีขนาดนี้
ผมอยากรู้ว่าทำไมผมถึงกลายเป็นคนอ่อนไหวง่าย ตั้งแต่มีเค้าครับ ทั้งนอย งอน ร้องไห้ให้เค้าบ่อยมาก ผมกลัวเค้าไม่คบกับผม ผมไม่อยากให้เค้าเลือกคนอื่น แบบนี้เรียกว่าเห็นแก่ตัวไหมครับ ความรู้สึกแบบนี้เรียกว่ารักได้ไหมครับ และผมรู้สึกอยากปกป้องเค้าทุกอย่าง ผมไม่อยากให้เค้าร้องไห้อีกแล้วครับ เพราะระหว่างที่คุยกันมา มีช่วงที่เค้าร้องไห้ถึงคนเก่าเค้าอยู่ครับ และเหมือนเค้าโทษตัวเองประมาณว่า "กูรักมากขนาดนี้ ทำลงได้ไงวะ(นอกใจ)" และตอนนี้เค้ายังฝังใจอยู่ครับ แต่เค้าเริ่มเปิดใจให้ผมแล้วครับ คิดว่าผมควรรอเขาพร้อมไหม เขาขอเวลาผมถึงสิ้นปี 65 แล้วจะให้คำตอบว่าจะคบกับผมไหม
ขออภัยที่เล่ายาวครับผม ให้คำปรึกษาได้เต็มที่เลยครับ
ขอบคุณครับ
มีเขาแล้วสบายใจ เรียกว่ารักไหมครับ
ผมอายุ 19 ครับ ผมเคยมีแฟน1 คน คบ 2 เดือน จากนั้นก็มีแค่คนคุยมาเรื่อยๆ ครับ
จนตอนนี้ผมเจอผู้หญิงคนนึง เป็นรุ่นพี่ผมปีนึง เรียนมหาลัยคนละจังหวัดครับ ผมเจอเค้าใน tinder เค้ากับผมเล่น tinder ด้วยเหตุผลเดียวกันครับ คือโดนนอกใจ (ผมโดนคนคุยนอกใจครับ ส่วนเค้าโดนแฟนนอกใจคบได้ 2 ปีกว่า) ที่บังเอิญกว่านั้นคือเค้ามีเพื่อนสนิทเป็นรุ่นพี่ที่คณะ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมกับเค้าตัดสินใจคุยกันต่อครับ
เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ ผมคุยกับเค้าครึ่งปีได้ เขาเป็นคนคุยคนแรกๆเลยก็ว่าได้ที่ผมตัดสินใจขอคบครับ หลายครั้งมากแต่เค้ายังไม่ตอบรับครับ ซึ่งผมเข้าใจว่าเค้าคงฝังใจกับคนเก่า คนเก่าเค้าแย่มากครับผมขอให้เค้าเล่าให้ฟังเอง ตลอดระยะเวลาที่คุยกันผมรู้สึกว่าความรู้สึกผมต่างไป ไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยครับ ผมรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของเขาผ่านเสียง สายตา การกระทำทุกอย่างโดยที่เค้าไม่เคยเล่าเคยบอก ผมก็รับรู้ได้เลย เค้าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมอยากให้แตะตัวครับ เช่น หัว ผมหวงหัวมากแต่กับเค้าผมยอมครับและชอบมาก ผมรู้สึกอยากทำอะไรกับเค้าหลายๆอย่างครับ เค้าทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจ แบบอธิบายไม่ได้ครับ ผมอยากเจอเค้ามาก
ลอยกระทงที่ผ่านมาผมมีโอกาสไปหาเค้า(ผมปิดเทอมพอดี) เจอเค้าครั้งแรกผมรู้สึกได้เลยครับ ว่าเค้าเป็นผู้หญิงที่ใจดีมากและดุมากเช่นกัน
ผมได้ใช้ชีวิตกับเค้า 1 อาทิตย์ครับ ระหว่างที่ผมอยู่กับเค้ามันดีมากจริงๆ ครับ แต่ไม่ได้มีอะไรกันนะครับบอกไว้ ไม่อยากให้ใครมองเค้าไม่ดีครับ
ตอนกลับ อยู่ๆผมร้องไห้ ไม่อยากห่างเค้าเลยครับ (ไม่ได้ร้องนานมาก)
ตอนไม่เจอหน้าเค้านิสัยน่ารักมาก เค้ายอมรับทุกอย่างที่เป็นผม ทัศนคติดี เอ๋อๆบ๊องๆ ผมไม่เคยเจอใครที่ทำให้สบายใจเท่าเค้าเลยครับ พอเจอตัวจริงและใช้ชีวิตด้วยกัน ทำให้ผมรู้สึกว่าเค้าน่าเอ็นดูน่าถนุดถนอม และเค้าเป็นคนที่ใจดีมากจริงๆครับ ผมไม่เคยได้รับความใส่ใจจากใครเหมือนเค้าเลยครับ เช่น เค้าถามผมว่านอยเค้าเหรอ ซึ่งผมไม่เคยได้รับคำนี้จากใครเลย เค้าเป็นผู้หญิงที่อยู่กับเค้าแล้วหายเหนื่อยครับ เค้าซัพพอร์ตผมทุกอย่างเลยครับ อะไรดีไม่ดีบอกแนะนำตักเตือน จนบางครั้งผมคิดว่าคนเก่าเค้าจะกลับมาหาเค้าไหมทั้งที่เค้าจิตใจดีขนาดนี้
ผมอยากรู้ว่าทำไมผมถึงกลายเป็นคนอ่อนไหวง่าย ตั้งแต่มีเค้าครับ ทั้งนอย งอน ร้องไห้ให้เค้าบ่อยมาก ผมกลัวเค้าไม่คบกับผม ผมไม่อยากให้เค้าเลือกคนอื่น แบบนี้เรียกว่าเห็นแก่ตัวไหมครับ ความรู้สึกแบบนี้เรียกว่ารักได้ไหมครับ และผมรู้สึกอยากปกป้องเค้าทุกอย่าง ผมไม่อยากให้เค้าร้องไห้อีกแล้วครับ เพราะระหว่างที่คุยกันมา มีช่วงที่เค้าร้องไห้ถึงคนเก่าเค้าอยู่ครับ และเหมือนเค้าโทษตัวเองประมาณว่า "กูรักมากขนาดนี้ ทำลงได้ไงวะ(นอกใจ)" และตอนนี้เค้ายังฝังใจอยู่ครับ แต่เค้าเริ่มเปิดใจให้ผมแล้วครับ คิดว่าผมควรรอเขาพร้อมไหม เขาขอเวลาผมถึงสิ้นปี 65 แล้วจะให้คำตอบว่าจะคบกับผมไหม
ขออภัยที่เล่ายาวครับผม ให้คำปรึกษาได้เต็มที่เลยครับ
ขอบคุณครับ