ครอบครัวเรา กับ พ่อแม่และพี่สาวของแฟน เราอยู่ออสเตรเลียนะ เรากับแฟนอายุ20ปี คบกันเกือบๆ2ปี
เข้าเรื่องนะ
เมื่อเกือบๆปีครึ่งในระหว่างที่เรากับแฟนคบกันเราก็อยากให้ครอบครัวเรากับแฟนมาเจอกันครั้งแรก เราก็เลยนัดให้มาเจอกันในวันเกิดของเรา แต่ด้วยที่แม่ของแฟนติดงานเลยมาไม่ได้ ก็มีแค่เราสี่คน เรา แฟน แม่ของเรา และ พ่อของแฟน เราก็กินข้างฉลองวันเกิดไปด้วยดี
จนแม่เราเอ่ยบอกพ่อว่าคราวหน้าพาแม่(แม่ของแฟน)ไปกินข้าวที่บ้านนะ
พาถึงวันที่นัดกับกินข้าวที่บ้านพ่อก็เหมือนจะสบายใจที่ได้ปลดปล่อยเพราะที่ผ่านมาพ่อแกเหมือนตัวคนเดียว ก็เข้าใจแกอะ จนพ่อเมา พ่อถามแม่เราต่อหน้าเรา แม่คิดยังไงกับพ่อ? ซึ่งเราตกใจมาก ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ออกมาจากพ่อของแฟน เราไม่ชอบเลย แฟนก็ไม่อยู่ออกไปซื้อของข้างนอก เราอึดอัดมาก จนแฟนกลับมาเราไปคุยกับแฟนเรื่องที่พ่อพูดแบบนั้นกับแม่เรา แฟนก็บอกว่า พ่ออาจจะพูดเล่นรึเปล่า เราก็เชื่อแฟนไป แต่ยังไงซะเราก็ไม่โอเครอยู่ดี เพราะเราอยู่กับแม่มา20ปี แล้วเวลาแม่จะมีแฟนต้องผ่านเรา ถ้าเราโอเครแม่ก็โอเคร ถ้าไม่แม่ก็ไม่ หรือบ้างที่เรามีsense ว่าคนนี้ไม่โอ แม่ก็จะขอโอกาส แต่ต้องไม่ใช่พ่อของแฟนเราเด็ดขาด
เดือนนึงต่อมาแม่ของแฟนเริ่มที่จะเงียบใส่เรา ไม่คุยกับเรา คุยด้วยก็เมิน ซึ่งเราก็งงๆเลยไปถามแฟน แฟนก็บอกไม่รู้ มาวันนึงเราก็เห็นแม่เศร้าๆก่อนเราไปทำงานก็บอกแม่ของแฟนว่า แม่มีอะไรบอกหนูนะ คุยได้ทุกเรื่อง อย่าเก็บไว้คนเดียว แล้วแม่ก็ร้องไห้เลย บอกเราว่า แม่คุยได้ทุกเรื่องใช่มั้ย? เราก็ตอบว่าได้ พร้อมกับกอดแม่ ก่อนลาแม่ไปทำงาน
เช้าวันต่อมาแม่ปลุกเราพร้อมเอาโทรศัพท์เปิดแชทของพ่อแฟนกับแม่เราให้เราดู พ่อมีแต่บอก “คิดถึง ฝันดี morning” อัดข้อความเสียงส่งให้แม่เรา มีแถนตัวเองว่าพ่อ และ แม่ เราอึ้งมาก ไม่คิดว่าไอสิ่งที่เรากังวลจะเป็นจริง เราก็ถามว่าแฟนเรารู้แล้วหรือยัง? แม่บอกรู้ก่อนเราเกือบเดือน คือความรู้สึกเราตอนนั้นคือเ_ี้ยอะ รู้กันแต่ทำไมไม่บอก เราจะได้หาทางแก้ไขไม่ใช่มาบอกตอนเขากำลังจะไปถึงขั้นนั้นกัน
เราก็คอยถามแม่เราตลอดว่าคุยกับพ่อแฟนหรอ? คุยถึงขั้นไหนแล้ว แม่เราก็ยืนยันว่าแค่เพื่อน แต่พ่อแฟนก็คิดมากกว่านั้น เราก็พร้อมที่จะเชื่อใจแม่เรา แล้วปกป้องแม่ของเรา
จนมาถึงวันที่แม่ของแฟนทนไม่ไหวของร้องให้แม่เราหยุดแชทกับพ่อได้มั้ยแม่ตอบว่าก็เพื่อนไม่ได้คิดอะไรเลย แต่แม่ของแฟนก็ขอร้องให้หยุด แม่ก็บอกว่าได้ แล้วก็ให้กำลังใจแม่ของแฟนแล้วบอกว่าจะช่วยให้พ่อกลับมารักแม่ของแฟน แล้วก็บอกให้แม่ของแฟนเปลี่ยนพฤติกรรมของแม่แฟนด้วยนะ ก็จบไปด้วยดี
และแล้ววันที่เราทุกคนรอคอยก็มาถึงเรากับแฟนกลับถึงบ้านเห็นพ่อนั่งร้องให้แล้วเราก็เดินไปหาพ่อถาม “เป็นอะไรคะ? ไม่โอเครก็ละบายกับหนูได้นะ” พ่อก็กอดเราแล้วพูดว่าจะทำทุกอย่างเพื่อลูก มันจบแล้ว เราก็ปลอบคนไม่เก่งก็ได้แต่กอดพ่อ ลูบหลังเป็นกำลังใจให้พ่อ
1เดือนต่อมาทุกคนอาจจะคิดว่ามันจบแล้วจริงๆ แต่ไม่ เราคิดผิด เขาสองคนยังติดต่อกันโดยการโทรหากัน เราก็งงว่าทำแบบนี้กันได้ยังไง? ไหนบอกทำเพื่อลูก? ไหนบอกจบแล้ว? ได้แต่ตั้งคำถามในใจ แล้วมันหนักขึ้นเรื่อยๆ
1อาทิตย์ต่อมา เรากับแม่แฟนอยู่ด้วยกันมาแบบคนรู้จักไม่มีการพูดคุยหรืออะไรทั้งสิ้น จนช่วง5ทุ่มแม่แฟนเดินเข้ามาหาเราในห้อนนอนโดยที่เรากำลังจะหลับแล้ว แล้วพูดกับเราว่า แม่ขออะไรหนูหน่อยได้มั้ย? ขอให้หนูพาไปบ้านหนูหน่อย เพื่อความสบายใจของเราสามคน แม่คิดว่าพ่ออาจอยู่ที่บ้านหนู แต่ถ้าไม่อยู่แม่ก็จะไม่อะไรกับหนูแม่สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรแม่หนู เราไปเพื่อพิสูจน์ว่าเราคิดถูกหรือผิด แม่ขอโทษที่แม่ไม่คุยกับหนูเพราะแม่เคืองแม่ของหนูเลยมาลงที่หนู ใช่ค่ะ แล้วเราก็ตัดสินใจไปที่บ้านเรา
แล้วเราก็เจอรถพ่อจอดอยู่หน้าบ้านเราจริงๆ เราโมโหมาก ไม่คิดว่าแม่ที่เรากับแฟนเราเคารพ ที่คอยเติมเต็มชีวิตของเรา คอยให้ความอบอุ่น คอยsupportเรา จะทำกันได้ลง โดยเฉพาะเรา ผิดหวังมาก มากจริงๆ จนไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือแม่ของเรา แม่เราไม่เคยทำอะไรผิด ไม่เคยเห็นแก่ตัวแบบนี้ วินาทีที่เราเดินเข้าไปในบ้านเราเห็นพ่อไม่ใส่เสื่อใส่แต่กางเกงนอนอยู่บนเตียงแม่เรา แต่สภาพแม่เราก็ทุกอยากครบนะ แต่เหมือนจะแกล้งทำเป็นพึ่งตื่นไม่ก็อาจจะพึ่งตื่นจริงๆ แต่ในหัวคือblank มากก คิดอะไรไม่ออกเลย เราก็เลยถามไปเลยไหนๆก็อยู่ครบแล้ว เราถามว่า ทำแบบนี้กับลูกสองคนได้ยังไง? ทำไมต้องเป็นแม่เรา ทำไมต้องเป็นพ่อของแฟน ทำแบบนี้ไม่คิดว่าคนอื่นจะทุกข์หรอ? ตัวเองมีความสุข แต่ลูกสองคนมันทุกข์
สิ่งที่เราไม่คาดว่าพ่อของแฟนจะพูดออกมาจากปากคือ
“แม่กับพ่อ เราคบกันมานานแล้ว” เราปล่อยโหออกมาเลย ผิดหวังมากกับสองคนนี้ จนแม่ของเราก็พยายามพาแม่ของแฟนออกจากบ้าน แล้วเอากดหมายมาพูดเป็นการปุกรุกบ้าน แม่แฟนก็ถ่ายคลิปเราทะเลาะกับแม่เรา แม่เราก็ใช่สิทธิเป็นการถ่ายโดนไม่ได้รับอนุญาต จนกระทั่งแม่เราที่พยายามดันแม่ของแฟนออกแม่แฟนก็เหมือนจะสดุดเท้าจนล้นลงพื้น ทำให้เหมือนว่าแม่เราเป็นคนเปิดสึก แม่แฟนก็เลยข่วนหน้า ต่อยแม่เรา (แค่พิมพ์ก็จะร้องไห้แล้วอะ) พ่อแฟนก็มาห้ามพร้อมกับแฟนเรา แต่พ่อแฟนไม่แมนตรงที่หลังจากแฟนบีบคอพ่อ พ่อก็หนีหายไปแล้วปล่อยให้ผญ. เขาตีกัน ไม่คิดช่วยใคร
จนแม่ลูกนั้นออกไป มีแค่เรากับแม่เรา เราจ้องไปบนหน้าของแม่ ปากบอกแม่ว่าหน้าสมเพช แต่ในหัวเรากลับอยากถามว่าเจ็บมั้ย? อยากทำแผลให้ มีรอยขีดข่วนจากแม่ของแฟน เราผิดหวังอะ เราไม่รู้เลยว่าเราจะทำยังไงต่อดี เราหลงเชื่อใจ ปกป้องแม่เรามาตลอด แต่นี่หรอคือสิ่งที่เราได้รับกลับ? ใช่เราเองก็โกรธแม่ของแฟนน่ะ บอกจะไม่ทำอะไรแม่เรา แม่เรามีแต่แผล ส่วนแม่แฟนไม่มีบาดแผลแม้แต่สักรอย (จะบอกว่าแม่เราkarateสายดำ แม่เราสามารถเอาแม่แฟนล้มได้เลยทั้นทีแม่แฟนตัวเล็ก150 ส่วนแม่เรา178) เรารู้ว่าแม่เราไม่ทำใครก่อนนอกจากเขาจะมาทำอะไรแม่เรา เราเลยคิดว่าแม่แฟนโกหกเราเพื่อที่จะทำร้ายแม่เรา แม่เราไม่ทำเพราะนึกถึงลูก เห็นแค่นี้ลูกก็เจ็บพอแล้ว ไม่อยากให้เห็นอะไรหนักไปมากกว่านี้
แม่เราสามารถเอาเรื่องเขาสองคนแม่ลูกได้นะ เพราะเขาเป็นvisaนักเรียน สามารถส่งกลับไทยได้เลยทันที เพระาแม่เราถือเป็นสันชาติออสแล้วตั้งแต่เกิด
เราอยากรู้ว่าเราจะไปต่อยังไงดี เราเหนื่อย เราอยากกลับบ้านไปหาแม่เรา ตั้งแต่เกิดเรื่องเราก็ไม่ได้กลับไปบ้านแม่อีกเลย เพราะพ่อของแฟนได้ย้ายไปอยู่แบบเต็มตัว เราอึดอัด เราไม่อยากคิดเรื่องแบบนี้อีกแล้วแต่มันก็อดคิดไม่ได้ เราคิดถึงแม่คิดถึงน้องสาว อยากไปกินข้าวด้วยกันเหมือนแต่ก่อน ไปเที่ยวด้วยกัน หาไรทำด้วยกัน
จบแล้วทุกคน เราไม่รู้ว่าเราเป็นเคสแรกหรือเปล่า แต่นี่คือปัญหาที่เราว่าหนักสุดในชีวิตแล้ว จนมาถึงปัจจุบันเราก็ยังไม่พร้อมที่จะเจอใครไม่ว่าจะแม่เราหรือพ่อของแฟน เรามีคำถามมากมายแต่ถ้าถามแล้วไม่ได้คำตอบก็ไม่รู้จะถามไปทำไม คนเป็นลูกก็ได้แต่อมทุกข์ ส่วนเขาก็ได้แต่ความสุข ดีเนอะ ทำไมโลกไม่เห็นมีอะไรที่ยุติธรรมกับเราเลย
เราจะทำยังไงดี? มีคำแนะนำยังไงบ้าง?
เข้าเรื่องนะ
เมื่อเกือบๆปีครึ่งในระหว่างที่เรากับแฟนคบกันเราก็อยากให้ครอบครัวเรากับแฟนมาเจอกันครั้งแรก เราก็เลยนัดให้มาเจอกันในวันเกิดของเรา แต่ด้วยที่แม่ของแฟนติดงานเลยมาไม่ได้ ก็มีแค่เราสี่คน เรา แฟน แม่ของเรา และ พ่อของแฟน เราก็กินข้างฉลองวันเกิดไปด้วยดี
จนแม่เราเอ่ยบอกพ่อว่าคราวหน้าพาแม่(แม่ของแฟน)ไปกินข้าวที่บ้านนะ
พาถึงวันที่นัดกับกินข้าวที่บ้านพ่อก็เหมือนจะสบายใจที่ได้ปลดปล่อยเพราะที่ผ่านมาพ่อแกเหมือนตัวคนเดียว ก็เข้าใจแกอะ จนพ่อเมา พ่อถามแม่เราต่อหน้าเรา แม่คิดยังไงกับพ่อ? ซึ่งเราตกใจมาก ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ออกมาจากพ่อของแฟน เราไม่ชอบเลย แฟนก็ไม่อยู่ออกไปซื้อของข้างนอก เราอึดอัดมาก จนแฟนกลับมาเราไปคุยกับแฟนเรื่องที่พ่อพูดแบบนั้นกับแม่เรา แฟนก็บอกว่า พ่ออาจจะพูดเล่นรึเปล่า เราก็เชื่อแฟนไป แต่ยังไงซะเราก็ไม่โอเครอยู่ดี เพราะเราอยู่กับแม่มา20ปี แล้วเวลาแม่จะมีแฟนต้องผ่านเรา ถ้าเราโอเครแม่ก็โอเคร ถ้าไม่แม่ก็ไม่ หรือบ้างที่เรามีsense ว่าคนนี้ไม่โอ แม่ก็จะขอโอกาส แต่ต้องไม่ใช่พ่อของแฟนเราเด็ดขาด
เดือนนึงต่อมาแม่ของแฟนเริ่มที่จะเงียบใส่เรา ไม่คุยกับเรา คุยด้วยก็เมิน ซึ่งเราก็งงๆเลยไปถามแฟน แฟนก็บอกไม่รู้ มาวันนึงเราก็เห็นแม่เศร้าๆก่อนเราไปทำงานก็บอกแม่ของแฟนว่า แม่มีอะไรบอกหนูนะ คุยได้ทุกเรื่อง อย่าเก็บไว้คนเดียว แล้วแม่ก็ร้องไห้เลย บอกเราว่า แม่คุยได้ทุกเรื่องใช่มั้ย? เราก็ตอบว่าได้ พร้อมกับกอดแม่ ก่อนลาแม่ไปทำงาน
เช้าวันต่อมาแม่ปลุกเราพร้อมเอาโทรศัพท์เปิดแชทของพ่อแฟนกับแม่เราให้เราดู พ่อมีแต่บอก “คิดถึง ฝันดี morning” อัดข้อความเสียงส่งให้แม่เรา มีแถนตัวเองว่าพ่อ และ แม่ เราอึ้งมาก ไม่คิดว่าไอสิ่งที่เรากังวลจะเป็นจริง เราก็ถามว่าแฟนเรารู้แล้วหรือยัง? แม่บอกรู้ก่อนเราเกือบเดือน คือความรู้สึกเราตอนนั้นคือเ_ี้ยอะ รู้กันแต่ทำไมไม่บอก เราจะได้หาทางแก้ไขไม่ใช่มาบอกตอนเขากำลังจะไปถึงขั้นนั้นกัน
เราก็คอยถามแม่เราตลอดว่าคุยกับพ่อแฟนหรอ? คุยถึงขั้นไหนแล้ว แม่เราก็ยืนยันว่าแค่เพื่อน แต่พ่อแฟนก็คิดมากกว่านั้น เราก็พร้อมที่จะเชื่อใจแม่เรา แล้วปกป้องแม่ของเรา
จนมาถึงวันที่แม่ของแฟนทนไม่ไหวของร้องให้แม่เราหยุดแชทกับพ่อได้มั้ยแม่ตอบว่าก็เพื่อนไม่ได้คิดอะไรเลย แต่แม่ของแฟนก็ขอร้องให้หยุด แม่ก็บอกว่าได้ แล้วก็ให้กำลังใจแม่ของแฟนแล้วบอกว่าจะช่วยให้พ่อกลับมารักแม่ของแฟน แล้วก็บอกให้แม่ของแฟนเปลี่ยนพฤติกรรมของแม่แฟนด้วยนะ ก็จบไปด้วยดี
และแล้ววันที่เราทุกคนรอคอยก็มาถึงเรากับแฟนกลับถึงบ้านเห็นพ่อนั่งร้องให้แล้วเราก็เดินไปหาพ่อถาม “เป็นอะไรคะ? ไม่โอเครก็ละบายกับหนูได้นะ” พ่อก็กอดเราแล้วพูดว่าจะทำทุกอย่างเพื่อลูก มันจบแล้ว เราก็ปลอบคนไม่เก่งก็ได้แต่กอดพ่อ ลูบหลังเป็นกำลังใจให้พ่อ
1เดือนต่อมาทุกคนอาจจะคิดว่ามันจบแล้วจริงๆ แต่ไม่ เราคิดผิด เขาสองคนยังติดต่อกันโดยการโทรหากัน เราก็งงว่าทำแบบนี้กันได้ยังไง? ไหนบอกทำเพื่อลูก? ไหนบอกจบแล้ว? ได้แต่ตั้งคำถามในใจ แล้วมันหนักขึ้นเรื่อยๆ
1อาทิตย์ต่อมา เรากับแม่แฟนอยู่ด้วยกันมาแบบคนรู้จักไม่มีการพูดคุยหรืออะไรทั้งสิ้น จนช่วง5ทุ่มแม่แฟนเดินเข้ามาหาเราในห้อนนอนโดยที่เรากำลังจะหลับแล้ว แล้วพูดกับเราว่า แม่ขออะไรหนูหน่อยได้มั้ย? ขอให้หนูพาไปบ้านหนูหน่อย เพื่อความสบายใจของเราสามคน แม่คิดว่าพ่ออาจอยู่ที่บ้านหนู แต่ถ้าไม่อยู่แม่ก็จะไม่อะไรกับหนูแม่สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรแม่หนู เราไปเพื่อพิสูจน์ว่าเราคิดถูกหรือผิด แม่ขอโทษที่แม่ไม่คุยกับหนูเพราะแม่เคืองแม่ของหนูเลยมาลงที่หนู ใช่ค่ะ แล้วเราก็ตัดสินใจไปที่บ้านเรา
แล้วเราก็เจอรถพ่อจอดอยู่หน้าบ้านเราจริงๆ เราโมโหมาก ไม่คิดว่าแม่ที่เรากับแฟนเราเคารพ ที่คอยเติมเต็มชีวิตของเรา คอยให้ความอบอุ่น คอยsupportเรา จะทำกันได้ลง โดยเฉพาะเรา ผิดหวังมาก มากจริงๆ จนไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือแม่ของเรา แม่เราไม่เคยทำอะไรผิด ไม่เคยเห็นแก่ตัวแบบนี้ วินาทีที่เราเดินเข้าไปในบ้านเราเห็นพ่อไม่ใส่เสื่อใส่แต่กางเกงนอนอยู่บนเตียงแม่เรา แต่สภาพแม่เราก็ทุกอยากครบนะ แต่เหมือนจะแกล้งทำเป็นพึ่งตื่นไม่ก็อาจจะพึ่งตื่นจริงๆ แต่ในหัวคือblank มากก คิดอะไรไม่ออกเลย เราก็เลยถามไปเลยไหนๆก็อยู่ครบแล้ว เราถามว่า ทำแบบนี้กับลูกสองคนได้ยังไง? ทำไมต้องเป็นแม่เรา ทำไมต้องเป็นพ่อของแฟน ทำแบบนี้ไม่คิดว่าคนอื่นจะทุกข์หรอ? ตัวเองมีความสุข แต่ลูกสองคนมันทุกข์
สิ่งที่เราไม่คาดว่าพ่อของแฟนจะพูดออกมาจากปากคือ
“แม่กับพ่อ เราคบกันมานานแล้ว” เราปล่อยโหออกมาเลย ผิดหวังมากกับสองคนนี้ จนแม่ของเราก็พยายามพาแม่ของแฟนออกจากบ้าน แล้วเอากดหมายมาพูดเป็นการปุกรุกบ้าน แม่แฟนก็ถ่ายคลิปเราทะเลาะกับแม่เรา แม่เราก็ใช่สิทธิเป็นการถ่ายโดนไม่ได้รับอนุญาต จนกระทั่งแม่เราที่พยายามดันแม่ของแฟนออกแม่แฟนก็เหมือนจะสดุดเท้าจนล้นลงพื้น ทำให้เหมือนว่าแม่เราเป็นคนเปิดสึก แม่แฟนก็เลยข่วนหน้า ต่อยแม่เรา (แค่พิมพ์ก็จะร้องไห้แล้วอะ) พ่อแฟนก็มาห้ามพร้อมกับแฟนเรา แต่พ่อแฟนไม่แมนตรงที่หลังจากแฟนบีบคอพ่อ พ่อก็หนีหายไปแล้วปล่อยให้ผญ. เขาตีกัน ไม่คิดช่วยใคร
จนแม่ลูกนั้นออกไป มีแค่เรากับแม่เรา เราจ้องไปบนหน้าของแม่ ปากบอกแม่ว่าหน้าสมเพช แต่ในหัวเรากลับอยากถามว่าเจ็บมั้ย? อยากทำแผลให้ มีรอยขีดข่วนจากแม่ของแฟน เราผิดหวังอะ เราไม่รู้เลยว่าเราจะทำยังไงต่อดี เราหลงเชื่อใจ ปกป้องแม่เรามาตลอด แต่นี่หรอคือสิ่งที่เราได้รับกลับ? ใช่เราเองก็โกรธแม่ของแฟนน่ะ บอกจะไม่ทำอะไรแม่เรา แม่เรามีแต่แผล ส่วนแม่แฟนไม่มีบาดแผลแม้แต่สักรอย (จะบอกว่าแม่เราkarateสายดำ แม่เราสามารถเอาแม่แฟนล้มได้เลยทั้นทีแม่แฟนตัวเล็ก150 ส่วนแม่เรา178) เรารู้ว่าแม่เราไม่ทำใครก่อนนอกจากเขาจะมาทำอะไรแม่เรา เราเลยคิดว่าแม่แฟนโกหกเราเพื่อที่จะทำร้ายแม่เรา แม่เราไม่ทำเพราะนึกถึงลูก เห็นแค่นี้ลูกก็เจ็บพอแล้ว ไม่อยากให้เห็นอะไรหนักไปมากกว่านี้
แม่เราสามารถเอาเรื่องเขาสองคนแม่ลูกได้นะ เพราะเขาเป็นvisaนักเรียน สามารถส่งกลับไทยได้เลยทันที เพระาแม่เราถือเป็นสันชาติออสแล้วตั้งแต่เกิด
เราอยากรู้ว่าเราจะไปต่อยังไงดี เราเหนื่อย เราอยากกลับบ้านไปหาแม่เรา ตั้งแต่เกิดเรื่องเราก็ไม่ได้กลับไปบ้านแม่อีกเลย เพราะพ่อของแฟนได้ย้ายไปอยู่แบบเต็มตัว เราอึดอัด เราไม่อยากคิดเรื่องแบบนี้อีกแล้วแต่มันก็อดคิดไม่ได้ เราคิดถึงแม่คิดถึงน้องสาว อยากไปกินข้าวด้วยกันเหมือนแต่ก่อน ไปเที่ยวด้วยกัน หาไรทำด้วยกัน
จบแล้วทุกคน เราไม่รู้ว่าเราเป็นเคสแรกหรือเปล่า แต่นี่คือปัญหาที่เราว่าหนักสุดในชีวิตแล้ว จนมาถึงปัจจุบันเราก็ยังไม่พร้อมที่จะเจอใครไม่ว่าจะแม่เราหรือพ่อของแฟน เรามีคำถามมากมายแต่ถ้าถามแล้วไม่ได้คำตอบก็ไม่รู้จะถามไปทำไม คนเป็นลูกก็ได้แต่อมทุกข์ ส่วนเขาก็ได้แต่ความสุข ดีเนอะ ทำไมโลกไม่เห็นมีอะไรที่ยุติธรรมกับเราเลย