สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ15เรียนอยู่ช่วงม.ปลายแล้วค่ะ คุณพ่อของเราก็อายุเกือบๆ50แล้ว เขาเป็นคนที่ขี้โมโหง่ายมากๆค่ะแล้วก็ค่อนข้างเสียงดังพอสมควร เวลาที่เขาหงุดหงิดโมโหแล้วดื่มเหล้ามาเขาจะชอบทำลายข้าวของค่ะแล้วเสียงค่อนข้างดังพอสมควร เวลาห้ามก็ไม่ค่อยจะฟังเท่าไหร่ แต่เราเกรงใจข้างบ้านมากๆค่ะ เพราะว่าเสียงมันดังแล้วเราก็อายด้วยค่ะ แต่ในฐานะพ่อเขาโอเคเลยนะคะไปรับไปส่งเราบ้างให้เงินเราถ้าไม่โมโหก็จะพูดดีมากๆ แล้วขอเพิ่มเติมต่อนะคะเวลาที่เขาโมโหเขาจะไม่มีสติเลยค่ะมันเป็นแบบนี้มานานแล้วพออายุเยอะขึ้นก็เหมือนจะดีขึ้นแต่ก็ไม่ได้ดีทีเดียวมันก็กลับมาเป็นบ้าง ช่วงคุณแม่คลอดเรามีเราใหม่ๆเขาหนักกว่านี้อีกค่ะ แต่ตอนนั้นเราจำความไม่ได้เราสงสารแม่เรานะคะ เราบอกท่านว่าไม่ไหวทนไม่ได้ก็หย่ากันก็ได้ เพราะเราก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้วคุณแม่เราก็อยากหย่านะคะแต่เขาก็เป็นห่วงเราแต่สำหรับเราคิดว่าเรื่องแบบนี้ยุคนี้มันปกติที่คนจะหย่ากันหรือเลิกลากันไป แล้วการอยู่แบบนี้มันก็ไม่มีความสุขด้วยเพราะอยู่ด้วยกันก็ทะเลาะกัน เวลาที่เขาทะเลาะกันเราก็อึดอัดมากๆ แล้วก็ได้แค่คิดว่าเราต้องทนอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจริงๆหรอในเมื่อเวลากลับมาบ้านบางครั้งเรามีความสุขมากแต่พอมาเจอแบบนี้จากที่กำลังมีความสุขหลังจากกลับจากรร.ก็กลายเป็นต้องมาฟังคนทะเลาะกันถึงจะไม่ใช่แบบนี้ทุกวันแต่มันก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดีค่ะ เราควรจะทำไงคะเราต้องทำเป็นปล่อยผ่านไปหรือทำยังไงดี