เวลาอมยิ้มหรือยิ้ม ชอบโดนคนทักว่าหน้าลิง

คือเราเป็นผู้หญิง ที่เป็นไบเซ็กชวลค่ะ แต่ช่วงหลังๆมานี้เรารู้สึกว่าการคบผู้ชายมันไม่ดีรู้สึกหวือหวาหรือเขิน เรารู้สึกเฉยๆค่ะ แต่การที่มีผู้หญิงมาคุยกับเรา ในเกม หรือการมาตอบคอมเม้นท์เรา มันทำให้เรารู้

หนูก็ม.4แล้วนะคะ แต่ยังไม่มีความกล้าแสดงออกเลยอ่ะ แค่ยกมือตอบในห้องทั้งที่หนูรู้คำตอบ ก็ยังไม่กล้าเลยค่ะ ไม่รุ้กลัวไร หนูว่าจะหัดเปนคนกล้าแสดงออกตั้งแต่ม.ต้นแล้ว แต่หนูพยายามแล้วก็เริ่มดีขึ้นมานิดหน่อ

หนูอยากรู้ว่าทุกคนเคยมีประสบการณ์แบบนี้มั้ยคะ คือหนูคุยกับคนคนนึงเพียงเพราะหนูสงสารเขาหนูคิดแค่ว่าถ้าหนูคุยกับเขาไปวันนึงหนูคงรักเขาได้เพราะเขาเป็นคนดี แต่ความจริงแล้วคือหนูรักเขาไม่ได้เลยค่ะ หนูเลยพ

สวัสดีค่ะพี่ๆ หนูอายุ 18 ปีนะคะบอกก่อนเลยค่ะว่าเป็นคนที่ไม่สนิทกับแม่มากตั้งแต่แม่มีแฟนใหม่ ไม่ค่อยคุยกันกับแม่ค่ะไม่กล้าพูดไม่กล้าเล่นกับแม่แต่ในใจอยากสนิทกับแม่เหมือนคนอื่นค่ะแต่แม่ก็ไม่ค่อยจะอะไรกั

คือมันเริ่มมาจากเราไปแซวเพื่อนบ่อยๆแล้วก็มีคนมาบอกว่าเขาชอบเราแล้วเขาก็เหมือนจะเข้ามาตีสนิทด้วยทักมาคุยกับเราทุกวันจนเรารู้สึกดีค่ะแต่เราสับสนกับความรู้สึกตัวเองค่ะไม่รู้ว่าชอบเรามั้ยแต่รู้สึกดีทุกครั

พอดีพึ่งได้ใส่เหล็กดัดฟันมา รู้สึกหน้าแย่กว่าเดิมมาก แล้วคนในครอบครัว แบบ ญาติๆ ชอบทักเวลายิ้มว่าดูแล้วเป็นยังงั้นย่างงี้ บางทีเรายิ้มก็มองหน้าเราแล้วหัวเราะ จนไม่กล้ายิ้มเลยค่ะ คือมันน่าหัวเราะมันตลก

จะทำยังไงดีคะ เราไม่มีความมั่นใจที่จะเข้ากล้องกับคนอื่นเลย หน้าตาเราขี้เหร่มาก ถ้าไม่แต่งรูป คือรับตัวเองไม่ได้ ทั้งชีวิตเราโดนแซวว่าเหยินมาตลอด จนไม่กล้าที่จะยิ้มให้เห็นฟัน แต่พอเรารวบรวมความกล้าได้

อยากคุยกับแฟนเก่าค่ะ แต่ไม่อยากกลับไปจมปลักไม่อยากเจ็บเหมือนเดิมอีกแล้ว ถ้ากลับรู้อยู่แล้วว่ายังไงมันก็ต้องจบแบบเดิม ผิดหวังเหมือนเดิม ตอนนี้รู้สึกอยากทักไปคุย แต่ไม่อยากกลับไป แต่ถ้าทักไปคุย เราต้องร

ตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนเราแนะนำตัวโดยการพูดชื่อจริงไรงี้ เราจะพูดไม่ออกเลย ต้องสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนตลอด แต่ก็รู้นะคะ ว่าตัวเองต้องพูดอะไรออกไป แต่มันไม่ไปให้เลย เราเลยรู้สึกไม่มั่นใจเท่าไหร่เลย แต่เราก็