ใช้ชีวิตไปวันๆ

คือเรามีความฝันตั้งแต่เด็กแล้วว่าเราอยากเป็นทหารหญิง เพราะว่า ก่อนที่เราจะเกิดนั้นแม่เราได้ไปขอกับเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวว่าขอให้เรานั้นได้เกิดเป็นผู้หญิง แต่ถึงเราจะเกิดเป็นผู้หญิงแต่เราคือนิสัยผู้ชายหมดเลย เราอยากไปหาเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวที่สามชายแดนเราเลยอยากเป็นทหาร แต่นั้นก็ไม่ใช่ทั้งหมดหรอก ประเด็นสำคัญ คือ เรามีโรคประจำตัวแต่เมื่อก่อนเราไม่มีนะเราพึ่งจะมีตอน ป.2 คือโรคลมชัก และเราอยากหายจากโรคนี้มาก เพราะว่า การที่เราเป็นโรคลมชักทำให้เราท้อ สิ่งที่เราใฝ่ฝันตั้งแต่เด็กก็พังทลายหมด  เราก็เลยรู้สึกว่าเราไม่รู้จะอยู่ไปทำไมแล้ว ความฝันตัวเองแค่นี้ก็ทำไม่ได้ พอเราหมดหวังกับการที่เราจะได้เป็นทหารหญิงเราก็ไม่คิดแล้วว่าโตขึ้นเราจะเป็นอะไรทำอาชีพอะไร เพราะ สิ่งที่เราฝันมาตลอดก็ทำไม่ได้ เลยทำให้เราคิดแค่ว่าใช้ชีวิตไปวันๆอยู่ไปวันๆก็พอละ เราท้อมากเลยนะ เรานี่มันไม่มีอะไรดีเลย