สวัสดีค่ะ  หัวข้อเลย เราป่วยเป็นซึมเศร้าน่าจะขั้นรุนแรงแล้ว แล้วเขาเข้ามาในชีวิต มันทำให้เราใจฟูมากๆ เราเสียใจตรงไหน เขาก็คอยปลอบเรา เขาเข้าใจเราที่เราเป็นโรคนี้ มันทำให้เราดีใจที่เขารับเราได้ และเขาก็ดีกับเรา เราก็คิดวางแผนจะใช้ชีวิตกับเขา เพราะเราเห็นเขาเข้าใจเรา แต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดเราเลิกกัน  เราเสียใจมากกก แบบมาก อาจจะเพราะความเห็นแก่ตัวของเรา เราผิด เรายอมรับ เขาบอกว่า : เขายังไม่พร้อมที่จะสร้างตัวไปกับเรา เพราะเขายังอยากอยู่กับเพื่อน เราก็โอเคเรายอมเลิก แต่คนที่ให้ใจไปมากก จะเป็นคนเจ็บมากที่สุด หลังจากที่เรารู้ว่าเราป่วย เราไม่ให้ใครเข้ามาในชีวิต แต่เราดันเปิดใจให้เขาเข้ามา แต่ก็นั้นแหละ เราเลิกกันมา 3 วันแล้ว เรารู้สึกแย่มากก กินข้าวไม่ลง แต่เราพยายามกินอาหารเช้าแต่กินได้นิดเดียว ถ้ากินมื้ออื่นเรารู้สึกอยากอ้วก เราทุรนทุรายมากๆ แบบมันเจ็บปวดหัวใจมาก หัวใจมันแตกสลายมากๆ นอนเร็ว นอนช้าสุดท้ายเราตื่นตี 4 ทุกวันเลย เราอยากนอนมากๆ เราต้องพึ่งเยลลี่นอนหลับ เรารักเขามากจนไม่ได้รักตัวเอง เหตุผลที่ไม่ได้รักตัวเอง เพราะเราคิดว่า เขาจะอยู่กับเราไปตลอด เราไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร
เขามูฟออนได้แล้ว แต่เรายังไม่ได้เลย  เราเลยให้สัจจะกับตัวเองว่า เราจะไม่มีแฟนแล้ว เพราะเรากลัวการเจ็บปวดแบบนี้มากๆ เราทรมาร
.
ใครมีวิธีแก้หรือบอกอะไรเรามั้ย เราอาจจะไม่เก่งเรื่องความรัก เพราะเรารักใครเรารักเขามากจริงๆ ป่วยเป็นซึมเศร้าเรากำลังหา รพ.ที่จะรักษาอยู่ แต่ตอนนี้เราเจ็บปวดมากเลยนะ 😢😭เศร้าจัง เราอยากกลับมาเป็นผญ.ที่แกร่ง ที่จิตใจไม่ใช่รู้สึกแบบนี้