ตามหัวชื่อกระทู้เลยครับ ชีวิตของเราใครกำหนดได้บ้าง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องชีวิตส่วนตัว เรื่องความฝัน สำหรับเรา เราคิดว่าไม่ควรให้ใครเข้ามากำหนดนอกจากตัวเราเอง แต่บางอย่างก็ยังจำเป็นให้คนอื่นคอยบอกทางชีวิตให้
ตอนนี้เราโดนคนในครอบครับบอกว่า ทำงานก่อนแล้วค่อยเรียน เราจบวุฒเทียบเท่าม.6 โดนบัง
คับให้ดรอปเรียน เพราะต้องเราเงินที่ส่งเราเรียนไปส่งน้องเรียน แต่ทำไมตอนที่เรายังไม่มีน้อง เค้าเคยบอกว่าอยากเรียนอะไร จะสูงแค่ไหน ก็เรียนไปเลย ครอบครัวพร้อมสนับสนุน แต่พอมาตอนนี้กลับเปลียนคำ ต่อให้ไม่มีโรคระบาด ก็คงจะทุ่มเงินทั้งหมดให้น้องเราอยู่ดี
โอเคร เราทำใจเรื่องเรียนได้ ทีนี้เรื่องงานอีก เราจบสาขาคอมพิวเตอร์ แต่ดันใช้เส้นสายให้ทำงานโรงแรม เส้นใหญ่มากด้วย สุดท้ายก็จบที่ได้เข้าทำงาน
โอเคร เค้าคงอยากให้เราทำงานที่มั่นคง แต่เราก็เห็นใจคนที่มีความสามารถ เรื่องภาษาที่เก่งกว่าเราหลายเท่าแต่กลับไม่ได้ทำงานเพราะมีตำแหน่งว่าแค่ตำแหน่งเดียว บอกก่อนเลยก่อนที่จะไปสมัคโรงแรม เราก็ไม่ได้นั่งว่างนะ เราทำงานฟรีแลนซ์แทบไม่ได้หยุดเลย แถมสุขภาพจริตเราดีขึ้นมากถ้าเทียบกับตอนที่เราเรียน แต่สงสัญเอาไปอวดข้างบ้านไม่ได้ว่าลูกได้งานที่ไม่มั่นคง
โอเครที่เริ่มไม่โอเครแล้ว คือเรื่องการเลื่อนตำแหน่ง เราไม่ได้อยากจะทำ แถมภาษาก็ไม่ได้เลย ที่ได้ทำงานก็เพราะเส้นสายใหญ่เฉยๆ แล้วพึ่งจะเข้ามาได้ไม่ถึงสามเดือนจะให้เลื่อนตำแหน่งเป็นพนักงานที่ผ่านโปร บ้ารึป่าวขนาดคนที่เค้าอยู่มาตั้ง 5 ปี ยังไม่มีโอกาศได้เลื่อนตำแหน่งเลยแถมพี่เค้าทำงานดีและหนักมากๆ ที่ไม่มีใครโหมดให้เพราะพี่เค้าทำทุกอย่างด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่ต้องพรึงพาใคร ไม่มีเส้นสาย เอาง่ายๆพื่เค้าทำอย่างด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่เหมือนกับเรา ที่รู้จักคนใหญ่คนโต และต้องคอยใช้เส้นพวกนั้นในการทำให้ชีวิตดีขึ้น
เราไม่อยากใช้เส้นอะไร เราอยากเ้าด้วยความสามารถของตนเอง ไม่เห็นหน้าภูมิใจเลย เอาไปอวดป้าข้างบ้านได้หรอว่า ลูกฉันได้ทำงานที่มั้นคงเพระให้เส้นสาย สวนตัวสุขภาพจริตกลับมาแย่อีกครั้งหลังจากให้เวลาลักษามานากกว่า2ปี และไม่เป็นเห็นด้วยกับการกำหนดชีวิตคนอื่น เราไม่สามรถขัดขืนได้เพราะหลายสาเหตุ
ชีวิตเรา ใครกำหนด
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องชีวิตส่วนตัว เรื่องความฝัน สำหรับเรา เราคิดว่าไม่ควรให้ใครเข้ามากำหนดนอกจากตัวเราเอง แต่บางอย่างก็ยังจำเป็นให้คนอื่นคอยบอกทางชีวิตให้
ตอนนี้เราโดนคนในครอบครับบอกว่า ทำงานก่อนแล้วค่อยเรียน เราจบวุฒเทียบเท่าม.6 โดนบัง
คับให้ดรอปเรียน เพราะต้องเราเงินที่ส่งเราเรียนไปส่งน้องเรียน แต่ทำไมตอนที่เรายังไม่มีน้อง เค้าเคยบอกว่าอยากเรียนอะไร จะสูงแค่ไหน ก็เรียนไปเลย ครอบครัวพร้อมสนับสนุน แต่พอมาตอนนี้กลับเปลียนคำ ต่อให้ไม่มีโรคระบาด ก็คงจะทุ่มเงินทั้งหมดให้น้องเราอยู่ดี
โอเคร เราทำใจเรื่องเรียนได้ ทีนี้เรื่องงานอีก เราจบสาขาคอมพิวเตอร์ แต่ดันใช้เส้นสายให้ทำงานโรงแรม เส้นใหญ่มากด้วย สุดท้ายก็จบที่ได้เข้าทำงาน
โอเคร เค้าคงอยากให้เราทำงานที่มั่นคง แต่เราก็เห็นใจคนที่มีความสามารถ เรื่องภาษาที่เก่งกว่าเราหลายเท่าแต่กลับไม่ได้ทำงานเพราะมีตำแหน่งว่าแค่ตำแหน่งเดียว บอกก่อนเลยก่อนที่จะไปสมัคโรงแรม เราก็ไม่ได้นั่งว่างนะ เราทำงานฟรีแลนซ์แทบไม่ได้หยุดเลย แถมสุขภาพจริตเราดีขึ้นมากถ้าเทียบกับตอนที่เราเรียน แต่สงสัญเอาไปอวดข้างบ้านไม่ได้ว่าลูกได้งานที่ไม่มั่นคง
โอเครที่เริ่มไม่โอเครแล้ว คือเรื่องการเลื่อนตำแหน่ง เราไม่ได้อยากจะทำ แถมภาษาก็ไม่ได้เลย ที่ได้ทำงานก็เพราะเส้นสายใหญ่เฉยๆ แล้วพึ่งจะเข้ามาได้ไม่ถึงสามเดือนจะให้เลื่อนตำแหน่งเป็นพนักงานที่ผ่านโปร บ้ารึป่าวขนาดคนที่เค้าอยู่มาตั้ง 5 ปี ยังไม่มีโอกาศได้เลื่อนตำแหน่งเลยแถมพี่เค้าทำงานดีและหนักมากๆ ที่ไม่มีใครโหมดให้เพราะพี่เค้าทำทุกอย่างด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่ต้องพรึงพาใคร ไม่มีเส้นสาย เอาง่ายๆพื่เค้าทำอย่างด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่เหมือนกับเรา ที่รู้จักคนใหญ่คนโต และต้องคอยใช้เส้นพวกนั้นในการทำให้ชีวิตดีขึ้น
เราไม่อยากใช้เส้นอะไร เราอยากเ้าด้วยความสามารถของตนเอง ไม่เห็นหน้าภูมิใจเลย เอาไปอวดป้าข้างบ้านได้หรอว่า ลูกฉันได้ทำงานที่มั้นคงเพระให้เส้นสาย สวนตัวสุขภาพจริตกลับมาแย่อีกครั้งหลังจากให้เวลาลักษามานากกว่า2ปี และไม่เป็นเห็นด้วยกับการกำหนดชีวิตคนอื่น เราไม่สามรถขัดขืนได้เพราะหลายสาเหตุ