มันเกิดขึ้นมาสักพักแล้วล่ะ หลังจากที่เราเลิกเรียน ป.โท ระหว่างนั้น เราเริ่มหางานประจำ แต่ก็ไม่ตอบโจทย์เราเรื่องความยืดหยุ่นในการทำงาน --- เราเลยรับทำฟรีแลนซ์ ทั้งเป็นนักเขียน SEO บนเว็บไซต์ รับเขียนบทความ วารสารอื่น ๆ บางทีก็เป็นกราฟิก รับแปลภาษา แล้วก็สอนพิเศษเด็กตามบ้าน --- แล้วเราก็ตั้งใจจะริเริ่มอะไรบางอย่างด้วยการเอาหนังสือที่กองในชั้นวางของเรา ออกวางขายในกลุ่มหนังสือมือสอง shopee มันก็เริ่มขายได้ ขายได้เกือบสิบเล่มแล้ว และดูเหมือนจะไปได้ดี 
.
ทุกอย่างดูจะปรกติสุข หากพวกแม่บ้านในหอพักไม่ยุ่งเรื่องของเราและก็เริ่มนินทา เราไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงโหยกระหายอยากยุ่งเรื่องของเรานัก ด้วยความที่เราทำงานในห้องพัก บางทีใส่ชุดธรรมดามาซื้ออะไรกินตอนกลางวันก็เอาละ นินทาเราว่าตกงาน ไม่มีงานทำ แล้วไปพูดเรื่องของเราให้คนในละแวกซอยมองเราไม่ดีอะ บางทีมีคำลอยมาใส่เราว่ากระจอกบ้างล่ะ ทั้งที่เราก็ไม่ได้ไปทำอะไรเขาเลยนะ --- ทำไมเขาจึงอยากยุ่งและทำร้ายเราจัง ---- แต่ก็นั่นล่ะ แปลกประหลาดเหมือนกันที่งานและรายได้ไหลเข้ามาเรื่อย ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือทุกขลาภหรือเปล่า แต่คิดว่าไม่น่าใช่ 
.
เราแปลกใจที่ว่า มันไม่ใช่เรื่องของแม่บ้านหอพัก และพวกป้า ๆ ละแวกข้างหอเลยนะ เขากลัวเราไม่มีค่าเช่าให้เขาหรือไง 
.
ปล. เราอยู่แถว ๆ ซอย เพชรเกษม 72 ไม่รู้ว่าใครเจอประสบการณ์เดียวกันกับเราไหม แบบ... เรารู้สึกว่าสภาพแวดล้อมตรงนั้นไม่โอเคเลย หากเทียบกับละแวกอื่นที่เราเคยอยู่ มันไม่ใช่เรื่องจริงก็จริง แต่มันสร้างความรำคาญใจเรามากเลย พยายามบอกกับตัวเองว่าหนักแน่น อยากจะเถียงสุดฤทธิ์ว่าเราทำงานที่ห้อง มีคอมทำงานเขียนงานแปล งานอะไรแบบนั้น --- แต่คิดไปคิดมา ไม่แน่ใจว่าพวกนางจะเข้าใจไหม เพราะมันเป็นงานยุคใหม่ของเด็กรุ่นพวกเรา กลัวชีเจ้าไม่เข้าใจ
.
เลยไม่อยากยุ่งหรืออธิบาย อยากย้ายหอนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าย้ายไปที่ใหม่จะเจอปัญหาแบบเดิมไหม จริง ๆ อยากย้ายมาอยู่คอนโด 2 ห้องนอนเลย แล้วหาคนหารกันเดือนละ 5,000 - 6,000 เราก็ยังพอรับได้ 
.
เหมือนในหัวมีแผนการจะขายของออนไลน์ แล้วอาจต้องใช้พื้นที่มากขึ้น เพื่อน ๆ มีความคิดเห็นอย่างไงบ้างกับเรื่องนี้ หากมีอะไรช่วยแนะนำหรือออกความเห็นเราได้ แต่อย่าแรงนะ กลัวรับไม่ได้