กลับมาเจอกัน

เราเจอพี่เขาคนนี้ที่เซเว่นเพราะเราทำงานอยู่เซเว่นแล้วเขาก็เดินมาคิดเงินกับเราเราเลยถามเขาว่าจำเราได้ไหมเขาก็บอกว่าจำหน้าได้แต่นึกชื่อไม่ออกเราก็เลยบอกว่าเราชื่อนี้เขาก็เริ่มจำได้แต่ด้วยความที่ลูกค้าเยอะแล้วเขาจะต้องเดินไปก่อนแล้วเราต้องคิดเงินคนถัดไปแล้วเราจะต้องปล่อยเขาไปก่อนพี่คนนี้แล้วรู้จักกับเขาตั้งแต่สมัยประถมจนถึงมัธยมก็รวมๆกัน 9 ปีพี่เขาจบม. 6 ออกไปเราก็ไม่ได้เจอพี่เขาอีกเลยแล้วเราก็จบม. 3 ตามออกมามันเป็นระยะเวลา 4 ปีที่เราไม่ได้เจอกันทั้งๆที่เราอยู่ในละแวกบ้านเดียวกันตลอด 4 ปีแต่เราไม่เจอกันเลยมาเจอกันเมื่อ 2 วันที่แล้วที่เซเว่นที่เราบอกว่าเขามาคิดเงินกับเราแล้วเมื่อวานนี้เราก็ได้ไปเดินงานเทศกาลแถวบ้านกับเขาได้พูดคุยกันหลายเรื่องจนมาถึงวันนี้เราบอกแม่ว่าเราคุยกับคนนี้นะและครอบครัวเรากับครอบครัวเขารู้จักกันแม่บอกว่าโตแล้วคิดเอาเองตอนนี้เราคิดอะไรไม่ออกความรู้สึกของเราตอนนี้ยัง 50 50 อยู่แต่พี่เขาไปเต็มร้อยแล้วเวลาเขาบอกรักบอกคิดถึงเราเราก็ยังไม่กล้าที่จะตอบกลับไปเท่าไหร่เพราะเราไม่แน่ใจเอาง่ายๆเรารู้สึกอึดอัดเราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาได้ไงเราควรจะดีใจสิที่เขากลับมาเราไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรเรารู้สึกว่าการที่เขาบอกรักบอกคิดถึงเราเรารู้สึกว่ามันไวเกินไปถึงเราจะรู้จักกันมาตั้งเป็นปีๆแต่ระยะเวลาที่ตลอด 4 ปีที่หายไปเขาไปเจอกับใครมาบ้างเขาไปรู้สึกกับใครมาบ้างก็เหมือนเราว่าไปเจอใครมาบ้างรู้สึกกับใครมาบ้างเราว่ามันไวไปในการที่เขามาบอกรักเราเราเลยไม่แน่ใจว่าเขารักเราจริงไหมเวลาเขาบอกเรารู้สึกอึดอัดแล้วก็ความที่ว่ามันไวเกินไปเราควรจะบอกเขาได้ไงดีหรือเราควรจะจัดการความรู้สึกของเรายังไงดี