สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
พูดในฐานะคนเป็นพ่อ ที่ลูกๆมีโอกาสโบยบิน ไปสู่โลกกว้าง
ได้บอกกับลูกๆ ว่า ชีวิตเป็นของตัวเอง มีโอกาสจะไปไหนก็ไป จะไปทำงานที่ไหน จะไปอยู่ประเทศไหนก็ไป เดี๋ยวนี้ เทคโนโลยีสื่อสารสะดวก คุยกันได้บ่อยๆ คนเป็นพ่อแม่ วันหนึ่งก็จากไป เราไม่ควรรั้งลูกหากเขาเจอโอกาสที่ดี
คิดถึงก็มาเยี่ยม หรือเราไปเที่ยวหา หากจะมีครอบครัว ก็มาคุยตกลงกติกา
ผมก็บอกลูก ว่าสินทรัพย์ส่วนหนึ่งมีให้พวกเขา นอกจากความรู้ที่ส่งเรียน ส่วนหนึ่งต้องเก็บไว้ดูแลตัวเองในบั้นปลาย
บั้นปลาย มีประกันสุขภาพ บอกกับลูกๆ ว่า หากคิดจะมีส่วนร่วม ก็ร่วมส่งประกัน หรือมาแชร์จ้างคนดูแล
เรื่องจิตใจ ไม่ต้องห่วง ความสุขของลูก คือ ความสุขของพ่อแม่
ดีสิ จะได้ไปเที่ยวหา เปลี่ยนบรรยากาศ
แต่ก่อนซื้อบ้าน ต้องหลายๆ ห้อง ทำไปทำมา 4 ห้องนอน 4 ห้องน้ำ อยู่คนเดียว บางทีก็จ้างคนดูแล สมัยนี้ คือ ไม่ไปคิดแทนเขา สินทรัพย์บางอย่างก็ไม่ไปยึดติด ขายทิ้งได้ก็ขายไป หาสักที่ สร้างบ้านไม่ต้องใหญ่ มีห้องพักรวม เพิ่มไว้สักแค่ห้องเดียว นานๆ คิดถึงก็มาเยี่ยม ง่ายดี
นึกถึง คนรุ่นเก่า อากงผม มาจากเมืองจีน พี่น้อมมาหลายคน มีบางส่วนอยู่ที่โน้น จำได้ว่า สมัยเด็กๆ เคยถามว่าอากงว่า แล้วเตี่ยแม่อากง ว่าไง ท่านไม่ห่วงเหรอ ย้ายถิ่นฐานข้ามประเทศ เขียนจดหมายกว่าจะฝากเรือไป ปีหนึ่งได้ไม่กี่ฉบับ ........ยุดสมัยนั้นเมืองจีนแล้งแค้น มีเปลี่ยนแปลงการปกครอง ความรักของคนเป็นพ่อแม่ คือ ให้ลูกๆ ไปสร้างตัวไม่ต้องมาพะวง
ขออภัย บ่นไปเรื่อยเปื่อย 😃😄
ให้กำลังใจ จขกท.
ก็ไปทำมาหากิน ส่งประกันให้ท่าน ทำงานสร้างตัวให้เร็ว เพราะอีกสักพัก ท่านคงต้องมีรักษาตัว บางอย่างก็ใช้สิทธิ บางอย่างใช้ไม่ได้ คุณก็หาจ่ายช่วยท่านไป หาญาติพี่น้องที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ระดับหนึ่ง (จุดนี้บอกอยาก เพราะไม่มีข้อมูลครอบครัว แต่ละครอบครัวก็แตกต่างกัน) หากพ่อแม่ได้ไม่อายุมากเกินไป เดี๋ยวนี้เล่นไลน์เป็นกันทั้งนั้น ก็พูดคุยดู บอกท่าน ว่าก็เหมือนไปทำงานในกรุงเทพ หรือคนกรุงเทพไปทำงานต่างจังหวัด เพียงแต่ไกลหน่อย
คุณเองก็จะได้เป็นทัพหน้า และก็ต้องตระหนักว่า เมื่อเราแบ่งภาระหน้าที่เราไปให้คนอื่นส่วนหนึ่ง ก็ต้องรักษาน้ำใจคนที่เราไหว้วาน
เราก็จะสบายใจ
ได้บอกกับลูกๆ ว่า ชีวิตเป็นของตัวเอง มีโอกาสจะไปไหนก็ไป จะไปทำงานที่ไหน จะไปอยู่ประเทศไหนก็ไป เดี๋ยวนี้ เทคโนโลยีสื่อสารสะดวก คุยกันได้บ่อยๆ คนเป็นพ่อแม่ วันหนึ่งก็จากไป เราไม่ควรรั้งลูกหากเขาเจอโอกาสที่ดี
คิดถึงก็มาเยี่ยม หรือเราไปเที่ยวหา หากจะมีครอบครัว ก็มาคุยตกลงกติกา
ผมก็บอกลูก ว่าสินทรัพย์ส่วนหนึ่งมีให้พวกเขา นอกจากความรู้ที่ส่งเรียน ส่วนหนึ่งต้องเก็บไว้ดูแลตัวเองในบั้นปลาย
บั้นปลาย มีประกันสุขภาพ บอกกับลูกๆ ว่า หากคิดจะมีส่วนร่วม ก็ร่วมส่งประกัน หรือมาแชร์จ้างคนดูแล
เรื่องจิตใจ ไม่ต้องห่วง ความสุขของลูก คือ ความสุขของพ่อแม่
ดีสิ จะได้ไปเที่ยวหา เปลี่ยนบรรยากาศ
แต่ก่อนซื้อบ้าน ต้องหลายๆ ห้อง ทำไปทำมา 4 ห้องนอน 4 ห้องน้ำ อยู่คนเดียว บางทีก็จ้างคนดูแล สมัยนี้ คือ ไม่ไปคิดแทนเขา สินทรัพย์บางอย่างก็ไม่ไปยึดติด ขายทิ้งได้ก็ขายไป หาสักที่ สร้างบ้านไม่ต้องใหญ่ มีห้องพักรวม เพิ่มไว้สักแค่ห้องเดียว นานๆ คิดถึงก็มาเยี่ยม ง่ายดี
นึกถึง คนรุ่นเก่า อากงผม มาจากเมืองจีน พี่น้อมมาหลายคน มีบางส่วนอยู่ที่โน้น จำได้ว่า สมัยเด็กๆ เคยถามว่าอากงว่า แล้วเตี่ยแม่อากง ว่าไง ท่านไม่ห่วงเหรอ ย้ายถิ่นฐานข้ามประเทศ เขียนจดหมายกว่าจะฝากเรือไป ปีหนึ่งได้ไม่กี่ฉบับ ........ยุดสมัยนั้นเมืองจีนแล้งแค้น มีเปลี่ยนแปลงการปกครอง ความรักของคนเป็นพ่อแม่ คือ ให้ลูกๆ ไปสร้างตัวไม่ต้องมาพะวง
ขออภัย บ่นไปเรื่อยเปื่อย 😃😄
ให้กำลังใจ จขกท.
ก็ไปทำมาหากิน ส่งประกันให้ท่าน ทำงานสร้างตัวให้เร็ว เพราะอีกสักพัก ท่านคงต้องมีรักษาตัว บางอย่างก็ใช้สิทธิ บางอย่างใช้ไม่ได้ คุณก็หาจ่ายช่วยท่านไป หาญาติพี่น้องที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ระดับหนึ่ง (จุดนี้บอกอยาก เพราะไม่มีข้อมูลครอบครัว แต่ละครอบครัวก็แตกต่างกัน) หากพ่อแม่ได้ไม่อายุมากเกินไป เดี๋ยวนี้เล่นไลน์เป็นกันทั้งนั้น ก็พูดคุยดู บอกท่าน ว่าก็เหมือนไปทำงานในกรุงเทพ หรือคนกรุงเทพไปทำงานต่างจังหวัด เพียงแต่ไกลหน่อย
คุณเองก็จะได้เป็นทัพหน้า และก็ต้องตระหนักว่า เมื่อเราแบ่งภาระหน้าที่เราไปให้คนอื่นส่วนหนึ่ง ก็ต้องรักษาน้ำใจคนที่เราไหว้วาน
เราก็จะสบายใจ
Meepook ถูกใจ, Susisiri ถูกใจ, OngsaOrmsin ถูกใจ, หอมแผ่นดิน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 773708 ถูกใจ, นาโอโตะ ดาเตะ ถูกใจ, โมงยามแห่งความสุข ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2539254 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7245633 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2402832 ถูกใจรวมถึงอีก 15 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
อยากถามความเห็นของคนที่ย้ายไปอยู่ ตปท แล้วยังมีพ่อแม่อยู่ไทย
บนเงื่อนไขที่ว่า พ่อแม่ ไม่ยอมย้ายไปด้วย นะครับ
และแน่นอนว่า ไม่มีใครมีชีวิตอันเป็นนิรันดร์ ถ้าวันนั้นมาถึง
การเจ็บป่วยที่จะเกิดกับพ่อแม่ และกินเวลายาวนานหลายปี
ได้เตรียมการเรื่องนี้ไว้ยังไงครับ
คือบางทีผมก็คิดแบบเลวทราม ว่ารอเค้าตายก่อนค่อยไปแล้วกัน