เราทำงานที่บ้าน ชีวิต90%อยู่บ้านกับแม่ พอจะไปไหนก้ต้องบอกต้องขอ 
ทุกวันนี้อยากดื่มบ้าง จะซื้อมากินบ้านก้ยังต้องแอบซื้อ ไม่ก้ต้องมีเทศกาลถึงซื้อได้ 
เราไม่มีแฟน  ชีวิตตั้งแต่วัยรุ่นหมดไปกับแม่ละน้อง เรื่องของครอบครัวทั้งนั้น 
ถามว่าออกไปเที่ยวบ้างได้มั้ย ก้คงได้ แต่ต้องอธิบายว่าไปทำไม ไปไหน ไกลมั้ย ไปกับใคร กลับเมื่อไหร่ แม่เป็นห่วงนะ 
เคยแค่ไปนัดเดทบ้าง กินข้าวกับผช.แม่ก้โทรหาแล้ว  เราไม่เคยมีชีวิตเป็นของตัวเองเลย 
เคยพูดกับแม่แล้วว่า อยากใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง แม่จะตอบกลับมาว่า "แม่ก้ไม่เคยห้ามอะไร"
ฟิลเหมือนเราเองแหละไม่ไปเอง 

**ทุกครั้งพอบอกว่าจะไปข้างนอก จะต้องดื้อเอาอะ ดื้อจะไปให้ได้ และมันเหนื่อยมาก 
ต้องย้ายไปอยู่คนเดียวใช่มั้ยค่ะ?