คือว่าเราเคยชอบ ผช คนนึงค่ะเเล้วที่นี้เค้าก้ชอบเรากลับเหมือนกันเเล้วที่บ้านเค้าก้ต้อนรับเราเเบบว่า ดีมากเลยค่ะเเต่เเม่เค้าก้บอกกับเรานะคะว่าไม่ให้ลูกชายมีเเฟนพวกเร่ก้เลยอยู่อย่างงั้น เเบบชอบกันเเต่ก้ไม่ได้คบกันค่ะ ประมาน3-4เดือนเค้าก้เริ่มเบื่อเราค่ะเหมือนเข้าสู่ช่วงหมดโปร ด้วยความที่น้องเค้ายังเด็กอยู่เลยเบื่อง่ายเเหละมั้งคะ เเต่เราก้ยังชอบเค้าต่อนะคะจนถึงเมื่อ 1เดือนที่เเล้ว ก้น่าจะประมานหนึ่งปีเต็มค่ะ นั่นเเหละค่ะหลงมาก เพราะหน้าตาดีค่ะ เเต่นิสัยก้ไม่ได้ดีขนาดนั้นออกเเนวเหนเเก่ตัวด้วยซ้ำ ทีนี้พอเริ่มเบื่อ เเน่นอนว่าทุกอย่างก้ต้องไม่เหมือนเดิมอยู่เเล้ว มันก้ไม่เปนไรค่ะเเต่พอนานเข้า เราเริ่มเข้ากันไม่ติดค่ะ เเบบหนักสุดก้คงจะ เราเจอหน้ากันทุกวันเต่ไม่พูดกันเเม่เเต่คำเดียวเลยค่ะ 1อาทิตเต็ม ละหลังจากผ่านอาทิตนั้นไปก้ใเบบคำสองคำ เเต่เค้าก้คุยกับเพื่อนคนอื่นปกตินะคะ เเต่กับเราเเทบจะไม่คุยด้วยกันเลยค่ะ เเต่เราก้หยิ่งด้วยค่ะไม่คุยกุก้ไม่คุยไรงี้ เวลามีเรื่องเบบหยิบของไรงี้เเล้วมันอยู่ใกล้อีกฝ่าย พวกเราก้เลือกที่จะเลี่ยงอีกฝ่ายค่ะเเบบเรียกคนอื่นเเทน ทีนี้ด้วยความที่เคยเปนคนคุยมาก่อนเเล้วมันไม่เหมือนเดิม้ล้วมันอึดอัดเราเลบอยากจะเคลียร์กับเค้าค่ะ เเต่ไม่รู้จะทำไงดีเเบบพูดด้วย เเบบไหนดี ไม่ต้องเปนคนคุยก้ได้ค่ะ เเค่เปนเพื่อนกัยเหมือนก่อนก้โอเครเเล้ว  ปล.เเต่สำหรับเราช่วงเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยเสียดายเลยค่ะรู้สึกว่ามันเปนความทรงจำที่ดีมากๆ ควรค่าเเกาการเก็บไว้ ถึงตอนนี้จะไม่เหมือนเเต่ก่อน เเต่อย่างน้อยก้ยังจำได้ว่าเมื่อก่อนเราเคยคุยกันนะ ไรเเบบนี่อ่ะค่ะ