มีความรู้สึกอยากแก้แค้นคนที่ทำให้เราเสียใจในอดีตค่ะ

ตอนนี้เราโตแล้วนะคะแต่อยู่ดีๆเรื่องในอดีตที่แสนเลวร้ายมันก็ผุดขึ้นมาในหัวค่ะ ยิ่งลืมเท่าไหร่ก็ยิ่งจำค่ะ เราเกลียดช่วงเวลาที่เราอยู่ม.ต้นมากๆเพราะเราเคยโดนบลูลี่จากเพื่อนและก็ครูตอนนั้นเราทำได้แค่เงียบไม่พูดอะไรเราเกลียดชีวิตเราตอนม.ต้นมากๆเลยค่ะ แต่ตอนนี้เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วค่ะพอเราจบม.ต้นจากโรงเรียนนรกๆนั่นเราก็ย้ายไปเรียนม.ปลายที่โรงเรียนรัฐบาลค่ะ(สอบเข้าได้ค่ะ)ซึ่งเรารักช่วงเวลาตอนม.ปลายมากเลยค่ะเพราะโรงเรียนที่เราเรียนตอนม.ปลายอาจารย์ทุกท่านที่สอนเราคือดีมากๆเลยค่ะเพื่อนตอนม.ปลายก็ดีค่ะดีจนจากเด็กที่เคยโดนบลูลี่จากเพื่อนและครูตอนม.ต้นรู้สึกว่าตัวเองดูด้อยค่ากลายเป็นคนที่ดูมีค่าในสายตาของเพื่อนและอาจารย์(ตอนม.ปลาย)ตอนนี้เราเรียนจบมัธยมมานานแล้วค่ะอยู่ดีๆเรื่องแย่ๆในอดีตก็ผุดขึ้นในหัวสมองค่ะมันไม่ตลกเลยนะคะมันแย่มากๆเลยค่ะเรามีความรู้สึกอยากแก้แค้นครูและเพื่อนๆที่ทำให้เราเสียใจในอดีตค่ะ เราโตแล้วเขาอาจจะจำเราไม่ได้ เราอยากแก้แค้นโดยการทำให้ทุกคนเห็นว่าตอนนี้เรามีชีวิตที่ดีมากตั้งแต่ออกจากโรงเรียนนรกๆนั่นที่สำคัญผลการเรียนก็ดีขึ้นด้วยค่ะเพราะโรงเรียนตอนม.ปลายสอนดีมากกก ถ้าเป็นไปได้เราอยากให้โรงเรียนที่เราเรียนตอนม.ปลายดังออกทีวีเลยค่ะให้เด็กทุกคนแห่มาสอบเข้า เพราะจริงๆโรงเรียนที่เราเรียนตอนม.ปลายบรรยากาศรอบๆเป็นทุ่งนาค่ะแต่ตัวโรงเรียนใหญ่มากที่สำคัญอาจารย์และเพื่อนๆก็ดีมากๆด้วยค่ะ อยากระบายความรู้สึกค่ะ สักวันนึงจะต้องแก้แค้นให้ได้