ไม่ได้เรียนรร.แถวสามย่าน แล้วรู้สึกเสียใจครับ

ผมอยากเรียนรร.นี้ตอนม.3 แต่รู้ตัวว่าไปสอบไม่ติดแน่ๆ เพราะอยากเข้ารร.นี้ก่อนสอบไม่ถึงเดือนเอง+ตอนม.ต้น เป็นเด็กที่ไม่สนใจเรียน เลยรู้ๆตัวเองแน่ๆว่าด้วยเวลาแค่นั้น สอบไปก็ไม่ติดแน่ๆ ผมเลยเลือกเรียนม.ปลายที่รร.เดิม ผมรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เรียนรร.นี้เพราะ รร.นี้เป็นรร.ที่เน้นทั้งวิชาการและกิจกรรม ในแต่ละปีสถิติการสอบติดมหาลัยของเด็กรร.นี้สูงมาก เพื่อนๆขยัน+ช่วยกันเรียน และก็ไม่ได้เรียนหนังสืออย่างเดียว มีกิจกรรมเยอะมากเช่นกัน มันทำให้ผมรู้สึกน้อยใจที่ไม่ได้เรียนรร.นี้ ผมรู้สึกว่าผมอยู่รร.เก่าของผมแล้ว คิดว่าการเรียนการสอนด้านวิชาการและกิจกรรมยังสู้รร.นี้ไม่ได้  ผมคิดว่าคำพูดที่ว่า เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน มันเป็นคำพูดปลอบใจมากกว่า ทุกที่มีความแตกต่างกันอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นเราจะมีการแข่งขันกันสอบเข้าไปเรียนตามที่ต่างๆทำไม เราเข้าไปในแต่ละที่สังคมก็ต่างกัน เจอคนก็แตกต่างกัน กิจกรรมที่ทำก็แตกต่างกัน ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมอยากจะกลับไปตั้งใจเรียนตอนม.ต้น สอบเข้ารร.นี้ให้ได้ จะได้เจอสังคมที่ดี ได้ทำกิจกรรมที่ดี เจอครูบาอาจารย์ที่ท่านพร้อมที่จะมอบความรู้ให้ แต่สุดท้ายแล้วถึงผมจะไม่ได้เรียนรร.นี้ แต่ผมก็จะพัฒนา ปรับปรุงตัวเอง เอาความขี้เกียจในอดีต ความผิดหวัง มาบอกตัวเองตอนนี้ว่าอนาคตผมจะต้องดีกว่านี้ ออกแนวระบายนะครับ ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ