สวัสดีครับ คือผมเป็นเด็กอายุ18ปีกำลังจะเข้ามหาลัยครับพี่ๆ คือผมมีปัญหาอยู่ที่ว่า...(ย้อนไปในสมัยตอนม.4น่ะครับ)คือพ่อแม่ผมจับได้ว่าเป็นเพศที่สาม แล้วที่นี้ก็ทะเลาะกันครับ ซึ่งในเหตุการณ์ครั้งนั้นผมเป็นคนยอมครับ แต่ว่าหลังจากนั้นครับพี่เวลามีข่าวหรืออะไรที่เกี่ยวกับLGBTQ++ เขาเองก็จะชอบบอกหรือพูดเป็นนัย ว่าแบบ "คนพวกนี้ผิดผี, อาเพศ ,ถ้ามีลูกหลานคนไหนเป็นน่ะจะแช่งไม่ให้มีวันเจริญ"
ประมาณนี้ครับพี่ๆ( คือ ทางครอบครัวผมเขาเป็นจีนแบบโบราณอ่ะครับพี่ คือเขาจะไม่ยอมเปลี่ยนแปลงความคิดตัวเองง่ายๆเขาจะคิดว่าฉันถูกที่สุด ใช้ที่สุด) จนต่อมาตอนนี้ ม.6แล้ว ตั้งแต่ม.4-ม.5เทอม2 อ่ะครับพี่ ผมรู้สึกสูญเสียที่ว่า 1.)สูญเสียตัวเองไปครับพี่เพราะตอนที่พ่อแม่ผมยังไม่รู้อ่ะครับผมมีความสุขมากครับการเรียนดีครับTop5ขึ้นตลอด แต่พอพ่อแม่สั่งห้ามการเรียนแย่ลง ความสุขเริ่มหายครับ
2.)สูญเสียคนที่ตัวเองรักครับ ในช่วง
ม.5คือ ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วครับ แต่ต่อมาก็ต้องบอกเลิกกันครับเพราะว่าแม่จับได้(อีกอย่างหนึ่งคือ เพื่อความอยู่รอดของตัวเองครับพี่ๆ เพราะว่าถ้าเป็นแม่ผมจะให้ออกจากบ้านเลยครับ (ซึ่งผมยอมรับครับว่าผมไม่มีปัญญาในการดูแลตัวเองครับพี่ๆ เพราะผมเองยังต้องใช้เงินของพ่อแม่ผมอยู่)
3.)ผมรู้ได้เลยคือผมสูญเสียกำลังใจในการเรียนครับพี่ๆ คือในความคิดผมน่ะครับ'ผมมองว่าตัวตนของตัวเองยังเป็นไม่ได้แล้วจะไปทำอะไรได้อ่ะ' คือผมแย่มากครับพี่ คือต้องใส่หน้ากากชายแท้ให้พ่อแม่รู้สึกว่าเป็นผู้ชาย ให้เขาอุ่นใจอยู่ตลอดเวลา แต่จริงๆแล้วเราทรมานมากครับพี่กำลังใจดิ่งมากเลยครับพี่
คำถามน่ะครับ
1.)ในสภาวะแบบนี้ที่ตัวเองเป็นในสิ่งที่ตัวเองเป็นไม่ได้และกำลังใจดิ่งลดเหวแบบนี้พี่ๆมีวิธีช่วยให้ผมมีแรงสู้มีไฟในการเรียนยังไงต่อดีครับพี่
2.)ผมควรปรับความคิดยังไงกับสิ่งที่เรียกว่า
"รักเพศเดียวกันไม่ได้ เพราะครอบครัว
ตั้งแต่วันที่เลิกกับคนที่ผมรักแล้ว ผมไม่กล้าที่จะมีรักเลยครับพี่เวลามีคนเข้ามา ผมก็ต้องปฏิเสธไปครับเพราะว่าเหตุการณ์การบอกเลิกเพราะแม่รับไม่ได้มันจะวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลาเลยครับพี่
3.)ถ้าวันที่ผมหาเงินได้มากๆๆ มีบ้าน มีงานที่มั่นคงกับตัวเอง แล้วมีทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของตัวเองดูแลพ่อแม่ผมได้พี่ๆคิดว่าผมควรจะบอกเขาดีไหมครับพี่
🌑18.ก
ประมาณนี้ครับพี่ๆ( คือ ทางครอบครัวผมเขาเป็นจีนแบบโบราณอ่ะครับพี่ คือเขาจะไม่ยอมเปลี่ยนแปลงความคิดตัวเองง่ายๆเขาจะคิดว่าฉันถูกที่สุด ใช้ที่สุด) จนต่อมาตอนนี้ ม.6แล้ว ตั้งแต่ม.4-ม.5เทอม2 อ่ะครับพี่ ผมรู้สึกสูญเสียที่ว่า 1.)สูญเสียตัวเองไปครับพี่เพราะตอนที่พ่อแม่ผมยังไม่รู้อ่ะครับผมมีความสุขมากครับการเรียนดีครับTop5ขึ้นตลอด แต่พอพ่อแม่สั่งห้ามการเรียนแย่ลง ความสุขเริ่มหายครับ
2.)สูญเสียคนที่ตัวเองรักครับ ในช่วง
ม.5คือ ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วครับ แต่ต่อมาก็ต้องบอกเลิกกันครับเพราะว่าแม่จับได้(อีกอย่างหนึ่งคือ เพื่อความอยู่รอดของตัวเองครับพี่ๆ เพราะว่าถ้าเป็นแม่ผมจะให้ออกจากบ้านเลยครับ (ซึ่งผมยอมรับครับว่าผมไม่มีปัญญาในการดูแลตัวเองครับพี่ๆ เพราะผมเองยังต้องใช้เงินของพ่อแม่ผมอยู่)
3.)ผมรู้ได้เลยคือผมสูญเสียกำลังใจในการเรียนครับพี่ๆ คือในความคิดผมน่ะครับ'ผมมองว่าตัวตนของตัวเองยังเป็นไม่ได้แล้วจะไปทำอะไรได้อ่ะ' คือผมแย่มากครับพี่ คือต้องใส่หน้ากากชายแท้ให้พ่อแม่รู้สึกว่าเป็นผู้ชาย ให้เขาอุ่นใจอยู่ตลอดเวลา แต่จริงๆแล้วเราทรมานมากครับพี่กำลังใจดิ่งมากเลยครับพี่
คำถามน่ะครับ
1.)ในสภาวะแบบนี้ที่ตัวเองเป็นในสิ่งที่ตัวเองเป็นไม่ได้และกำลังใจดิ่งลดเหวแบบนี้พี่ๆมีวิธีช่วยให้ผมมีแรงสู้มีไฟในการเรียนยังไงต่อดีครับพี่
2.)ผมควรปรับความคิดยังไงกับสิ่งที่เรียกว่า
"รักเพศเดียวกันไม่ได้ เพราะครอบครัว
ตั้งแต่วันที่เลิกกับคนที่ผมรักแล้ว ผมไม่กล้าที่จะมีรักเลยครับพี่เวลามีคนเข้ามา ผมก็ต้องปฏิเสธไปครับเพราะว่าเหตุการณ์การบอกเลิกเพราะแม่รับไม่ได้มันจะวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลาเลยครับพี่
3.)ถ้าวันที่ผมหาเงินได้มากๆๆ มีบ้าน มีงานที่มั่นคงกับตัวเอง แล้วมีทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของตัวเองดูแลพ่อแม่ผมได้พี่ๆคิดว่าผมควรจะบอกเขาดีไหมครับพี่