รู้สึกตัวเองเป็นคนอมทุกข์ ไม่มีความสุขตั้งแต่พ่อแม่แยกทาง

พ่อแม่เลิกกันตอนเรียนจบ. ปวช. เพราะพ่อมีเมียใหม่ แต่ระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่กับแม่ แม่เป็นคนชอบบ่น ขี้เหนียว ส่วนพ่อชอบเที่ยว ชอบกิน ขายของเสร็จกลับบ้านตี 1 ตี 2 บางวันกลับเช้า เป็นแบบนี้ตั้งแต่เราเด็กๆ เป็นก่อนจะคบกับแม่เห็นย่าเล่าให้ฟัง แต่แม่ก็รัก รักมาก แล้วก็บ่นมาก ขี้เหนียวมาก ไม่รู้ว่าพ่อเบื่อ หรือทนไม่ไหว เลยมีเมียใหม่ที่ชอบกิน ชอยเที่ยวเหมือนกัน แถมเมียใหม่เป็นเพื่อนที่อยู่ซอยบ้านเดียวกันกับแม่ตั้งแต่เด็กๆ แอบคบกันตอนอยูากับแม่ ตอนเลิกกับแม่ แม่ไปขอร้อง อ้อนวอนให้กลับมา พ่อไม่กลับ แม่เลยรับภาระเลี้ยงลูกคนเดียว3คน แถมเกลียดพ่อกับเมียใหม่มากๆ คือด่าเช้าด่าเย็น ให้ฟัง เราก็เลยไม่เข้าหาพ่อเลยตั้งแต่นั้นมา จนตอนนี้เวลาผ่านมาหลายปีแล้ว แม่ก็ทำใจได้ แต่เราก็ไม่ได้เกลียดพ่อนะ แต่จะไปหาเฉพาะเวลาจำเป็น เพราะมันฝังใจอ่ะ  เค้าไม่ค่อยได้ดูแล สนใจ มีแต่กินเที่ยว ไม่ต้องพูดถึงเมียใหม่พ่อเลย หน้ายังไม่อยากมอง เคยจะเปลี่ยนความคิดเปิดใจรับเค้า แต่ทำไม่ได้จริงๆ เพราะเมียใหม่พ่อไม่ธรรมดาอ่ะ   
   เราเลยฝังใจ เหมือนคนไม่มีความสุข จากเคยเข้าหาญาติพี่น้องทางพ่อ ก็ไม่อยากเข้าหาเพราะอยู่ต่อหน้าเราพวกญาติๆพ่อก็พูดว่าเมียใหม่พ่อให้ฟัง แต่พอลับหลังกลับไปเห็นดีเห็นชอบ ก็เลยไม่ค่อยสนิทใจ บางทีก็อยากออกจากวังวนแบบนี้ไปนะ แต่ก็ไม่รู้ทำไม จากเมื่อก่อนชอบอยู่กับคนเยอะๆ ตอนนี้ชอบอยู่คนเดียว มันรู้สึกดีกว่า