!!!ถูกบอกเลิกในวัย 33 ปี !!!จะจัดการความรู้สึกยังไงดีค่ะ

เราคบกับแฟนมาทั้งหมด 9 ปี 

คบกันตั้งแต่สมัยเรียนค่ะ เขาเป็นคนไม่เจ้าชู้ แต่มีนิสัยใจร้อน ซึ่งตัวเราเองก็มีนิสัยใจร้อนเหมือนกัน

เวลาทะเลาะกันก็มีงอลกัน เถียงกันเหมือนคู่รักทั่วไป แต่ปรับความเข้าใจกันได้ทุกครั้งค่ะ

ตั้งแต่เรียนจบ-จนได้มาทำงานด้วยกัน  ได้ทำงานที่เดียวกันค่ะ แต่คนละแผนก

คบกันเข้าปีที่ 6 ได้ตัดสินใจกู้ซื้อบ้านด้วยกันค่ะ 

โดยช่วยกันสร้าง ช่วยกันเก็บเงิน วางแผนอนาคตด้วยกัน คิดว่าคงเป็นคู่ชีวิตที่จะอยู่กันไปค่ะ

เมื่อเดือนเมษา มีนักศึกษามาฝึกงาน ที่บริษัท แฟนเราเขารู้สึกตื่นเต้น และได้เป็นพี่เลี้ยงในการดูแล

พอผ่านมาสักระยะ เขาเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ เริ่มหงุดหงิดมากขึ้น เราพูดอะไรก็ดูน่ารำคาญไปหมด ติดโทรศัพท์ และห่วงโทรศัพท์มาก

จนเรารู้สึกได้ว่าเขาไปมีคนอื่น แต่ตัวเขาเองไม่ยอมรับ  สุดท้ายขอแยกทางกับเราให้เหตุผลว่าเรานิสัยไม่ดี อยู่ด้วยไม่มีความสุข

เราเลยย้ายออกจากบ้านเขาแล้วกับมาอยู่บ้านแม่ พอผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์ เราถึงรู้ความจริง จริงๆแล้วเขาแอบคุยกับเด็กนักศึกษาฝึกงาน 

จนเขาเปิดตัวคบคนใหม่  แต่สิ่งที่เราต้องอดทนคือ เรายังทำงานที่เดียวกัน เห็นเขา เห็นแฟนใหม่เขา จู้จี้กันที่ทำงาน

มันเจ็บจนชา จนเรามองดูกลายเป็นเรื่องเฉยๆ  มองเขาเป็นอากาศธาตุลมไปค่ะ

แต่สิ่งที่เราจัดการความคิดตัวเองไม่ได้คือ เราย้ายออกมา ไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกว่าต้องมาเริ่มศูนย์ใหม่ด้วยตัวเอง

รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนล้มเหลว เลือกรักคนผิด และเอาตัวเองไปผูกกับคนอื่นมากเกินไป

อยากจะขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ว่าจะจัดการความคิดนี้ไปได้ยังไงดีค่ะ