อยากเลิกกับแฟนเพราะเขาเอาแต่ใจมากแต่เราก็ถอยออกมาไม่ได้สักที

คือเรามีแฟน อายุน้อยกว่า 5 ปี เรา 31 เขา 26 เรามีลูกติด 2 คน แฟนเราเอาแต่ใจมาก ตอนแรกคบกันก็ปกติ รักกันดีไม่เคยทะเลาะกันเลยคุยกันเข้าใจ เขาให้เหตุผลว่าตอนนั้นยังไม่ได้รักเลยไม่ค่อยแคร์ เราเคยมีบทเรียนการมีครอบครัวมาแล้วเราก็อยากจะคบแบบผู้ใหญ่ ผ่านไปได้สัก 3-4 เดือนเขาค่อนข้างเอาแต่ใจ ไม่ว่าจะไปไหนทำอะไรต้องมีเขาไปด้วยทุกที่ ถ้าเขาไม่ได้ไปด้วยก็จะทะเลาะ หลังๆคุยกันเรารอเขาเลิกงานไม่ไหวเราต้องไปซื้อของมาเตรียมขายมันดึกแล้วเราก็ได้พักผ่อนน้อยเขาก็จะให้บอก แต่บอกของเขาก็คือทุกระยะ ตั้งแต่ออกจากบ้านถึงตลาด เติมน้ำมัน กลับ แล้วต้องมีเวลาให้เขาตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน คือเจอเขาเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอนก็ต้องวีดีโอคอลนอนด้วยกัน ก็ยังไม่วายหาว่าเรามีคนอื่น ช่วงเวลาที่มือถือตัดไปก็หาว่าเราไปเอาใครมานอนด้วย ออกไปซื้อของหายไปสัก 10 นาทีก็จะหาว่าเราไปอยู่กับใครไปหาใคร เราอึดอัดกับความสัมพันธ์นี้มากเรารู้สึกว่าเราก็อยากมีอิสระอยากไปไหนคนเดียว มีเวลาอยู่กับลูก พาลูกไปเที่ยวแต่แทบจะไม่ได้เลย แค่เราไปซื้อบะหมี่เกี๊ยวร้านเปิดใหม่มาให้ลูกกินแล้วเรากินด้วยกับลูกก็ไม่พอใจหาว่ากินไม่เคยรอ ไม่ชวนเขา พอเขามาคบกับเราเขาติดเรามาก ไม่คบเพื่อน ออกห่างจากสังคม ว่างจากงานก็คือมาเฝ้าเรา เราบอกให้ไปอยู่กับเพื่อนบ้างเราอึดอัด ไปเที่ยวไปนั่งคุยกับเพื่อนบ้างเขาบอกว่าหมดยุคที่จะมีเพื่อนแล้วหาว่าเราไล่เขา 3 ทุ่มเราก็บอกให้เขากลับบ้านนอนเพราะอยากนอนแล้วก็อยากเอาลูกเรานอน เขาก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟหาว่าไล่เขาไม่พอใจเดินกลับ(เขาอยู่บ้านเราอีกหลังเขาไม่มีรถต้องใช้รถมอไซค์เรา) แต่ความรู้สึกเราคืออึดอัดอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลามากไปจนมันทำให้เราทะเลาะกัน แล้วทะเลาะกันแต่ละที่ด่าเราแรงๆสาระพัดสัตว์ ซึ้งเรารู้สึกไม่ให้เกียรติเราเลยยังไงเราก็อายุมากกว่าถ้าลูกเรามาได้ยินจะรู้สึกยังไง หลังๆเขาถือทิธิ ไม่ทักไม่โทรหาเราเลยต้องให้เราเป็นฝ่ายทักเป็นฝ่ายโทรหา ถ้าเราเงียบไปก็จะหาเรื่องทะเลาะกับเราว่าเราหายไปไหน ไปอยู่กับใคร ไปเอากับใคร อย่างงั้นกูอย่างงี่ พูดอะไรออกมาก็มีแต่ให้เราผิด เราอึดอัดพยายามนั่งพูดคุยกันก็แล้วเวลาใจเย็นแต่เขาก็เหมือนเดิมพอใจร้อน
เราอึดอัด เราเบื่อที่จะทะเลาะบางทีเราเฉยเขาก็จะบ้าเดินพล่านพอเราไม่สนใจก็เดินจากบ้านมาหาเราที่ร้าน มาเปิดประตูเข้าๆออกๆห้องเรา แกล้งไม่ปิดประตูบ้างซึ่งเราเอาลูกเรานอน แล้วลูกเราก็รักแล้วก็ติดเขามาก  เราเหนื่อยใจคือถ้าจะเลิกก็ให้เลิกไปเลยเราไม่ห้ามแต่นี่คอยมายั่วอารมณ์เรา เราควรดัดนิสัยยังไง หลังๆเราไม่เห็นหัวพ่อแม่เราแล้ว ทั้งที่กินอยู่ก็ในบ้านเรา อาศัยเราทุกอย่างบ้านเราเห็นใจด้วยความที่เขาไม่มีมาจากต่างจังหวัด แถมด่าด้วยเวลาที่ทะเลาะว่าคนในบ้านเรา พ่อแม่เราไม่เห็นหัวเขา