คือเราไปชอบผู้ชายคนหนึ่งค่ะ ไม่ได้แอบชอบด้วย เจ้าตัวรู้ตัวร้อยเปอร์เซ็นต์ ทางนั้นบอกไม่รังเกียจที่เราไปชอบเค้า แต่เค้าให้ได้แค่เพื่อน
จริงๆ จุดเริ่มต้นคือทางนั้นหยอดเรามาค่ะ ไปเจอกันโดยบังเอิญ คุยกันแล้วแอดเรามา ไอ้เราก็ดันถูกชะตา เดินหน้าหยอดเต็มสูบ
สุดท้ายกลายเป็นฝั่งนั้นคิดกับเราแค่เพื่อน แต่เป็นเพื่อนที่มากกว่าเพื่อนนะ แค่ยังไปไม่ถึงคำว่าแฟน แล้วดูท่าก็จะไม่มีวันนั้นด้วย
แรกๆ บอกยังลืมคนเก่าไม่ได้ ไปๆมาๆ บอกว่ายังอยากทำอะไรอีกหลายอย่าง เลยอยากทุ่มกับความฝันโดยไม่อยากมีใคร แต่ก็หยอกล้อ พูดดี ทำตัวอบอุ่น จนใครๆ ก็คิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันไปหมดแล้ว ฝั่งเราก็ได้แต่น้ำตาตกใน จะไปต่อก็ไม่ได้ จะถอยก็ไม่กล้า จะเปลียนความคิดให้เป็นแค่เพื่อนก็ทำใจไม่ไหว เอาจริงๆ เราว่าเค้าไม่ได้ชอบพอเราขนาดนั้นหรอก ไอ้เราก็ตั้งความหวังเล็กๆ ลึกๆ ว่าวันนึงอาจจะก้าวผ่านเส้นคำว่าเพื่อนได้ แต่ดูแล้วน่าจะริบหรี่เต็มที 555
ช่วยเตือนสติเราให้หน่อยค่ะ ไม่รู้จะสติแตกเมื่อไหร่ แต่น่าจะใกล้แล้วล่ะ
เตือนสติเราหน่อยค่ะ ทำไงให้ยอมรับว่าเป็นได้แค่ "เพื่อน" แล้วก้าวออกมาสักที
จริงๆ จุดเริ่มต้นคือทางนั้นหยอดเรามาค่ะ ไปเจอกันโดยบังเอิญ คุยกันแล้วแอดเรามา ไอ้เราก็ดันถูกชะตา เดินหน้าหยอดเต็มสูบ
สุดท้ายกลายเป็นฝั่งนั้นคิดกับเราแค่เพื่อน แต่เป็นเพื่อนที่มากกว่าเพื่อนนะ แค่ยังไปไม่ถึงคำว่าแฟน แล้วดูท่าก็จะไม่มีวันนั้นด้วย
แรกๆ บอกยังลืมคนเก่าไม่ได้ ไปๆมาๆ บอกว่ายังอยากทำอะไรอีกหลายอย่าง เลยอยากทุ่มกับความฝันโดยไม่อยากมีใคร แต่ก็หยอกล้อ พูดดี ทำตัวอบอุ่น จนใครๆ ก็คิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันไปหมดแล้ว ฝั่งเราก็ได้แต่น้ำตาตกใน จะไปต่อก็ไม่ได้ จะถอยก็ไม่กล้า จะเปลียนความคิดให้เป็นแค่เพื่อนก็ทำใจไม่ไหว เอาจริงๆ เราว่าเค้าไม่ได้ชอบพอเราขนาดนั้นหรอก ไอ้เราก็ตั้งความหวังเล็กๆ ลึกๆ ว่าวันนึงอาจจะก้าวผ่านเส้นคำว่าเพื่อนได้ แต่ดูแล้วน่าจะริบหรี่เต็มที 555
ช่วยเตือนสติเราให้หน่อยค่ะ ไม่รู้จะสติแตกเมื่อไหร่ แต่น่าจะใกล้แล้วล่ะ