เมื่อวานผมไปร่วมงานศพของปู่อีกคนที่เป็นพี่ชายของปู่ผม ตอนกลางคืนบ้านผมก็ตั้งวงเหล้ากัน ดื่มไปด้วยเฝ้าโลงไปด้วย ทีนี้ปู่ก็เล่าชีวิตแกให้ผมฟังว่าเมื่อก่อนครอบครัวแกลำบากมาก ยิ่งอยู่ต่างจังหวัดยิ่งลำบาก ทวดผมมีลูกตั้ง 11 คน เป็นผู้ชาย 6 คนผู้หญิง 5 คน พอลูกโตขึ้นมาหน่อยแบบว่าถ้าเป็นชายอายุ 10 ขวบขึ้นก็จะเอาไปขายให้คนรวยๆเอาไปใช้แรงงาน บางคนก็เก็บไว้ช่วยทำนา แต่ถ้าเป็นลูกสาวคนไหนที่หน้าตาสวยหน่อยถ้าไม่ได้ยกให้เจ้าหนี้เอาไปขัดดอก ก็เอาไปขายกับคนที่มีอิทธิพล บางคนก็ไปเป็นโสเภณี ส่วนคนที่หน้าตาไม่ดีก็เก็บไว้คอยดูแลพ่อแม่

ตอนผมฟังผมอึ้งเลยนะ มันลำบากถึงขั้นต้องเอาลูกไปขายเลยจริงหรอ เขาไม่มีความผูกพันธ์กับลูกบางหรอตอนขายไป เอาตามตรงผมไม่ค่อยเชื่อนะเพราะผมรู้สึกว่าคนสมัยก่อนยิ่งเป็นผู้หญิงน่าจะรักนวลสงวนตัวมากกว่า แต่ปู่ผมยืนยันเลยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง แกยังบอด้วยกว่าใครเขาก็ทำกันเป็นเรื่องปกติของคนจน ผมเลยอยากรู้ครับว่าเรื่องนี้มันจริงป่าวที่คนสมัยก่อนเขาขายลูกกันแบบนี้อะครับ